Το ‘λεγε ο Χορν στο «Ένα εκατομμύριο εκατόν μία χιλιάδες εκατόν μία και δέκα». Έλεγε πως είναι στιγμές που το αρνάκι γίνεται λιοντάρι. Πού ακούστηκε να παρενοχλείς την υπάλληλό σου επειδή «είσαι αφεντικό»; Πού το έχεις δει γραμμένο να αδιαφορείς όταν η σχέση σου γίνεται δέκτης ελεεινών ιστοριών; Αμ, το άλλο πάλι; Είστε χρόνια ζευγάρι και σου λέει «Κάνε ό,τι θες! Α, νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα και να ζήσουμε άλλες εμπειρίες». Κι εσύ μετακόμισες ένα τέταρτο πλανήτη μακριά για να είστε μαζί, γιατί στήριξες την απόφαση για μια νέα ζωή με όλη σου την ψυχή. Μωρέ, μπράβο μπουναμάς…

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Οι τέσσερις φίλες της ιστορίας μας μεγάλωσαν μαζί. Έπαιζαν στο δημοτικό με κούκλες και κατσαρολικά. Μετά, όταν έγιναν έφηβες, μαζεύονταν σε ένα σπίτι, κοιμόνταν στρωματσάδα όλες μαζί και έλεγαν τα δικά της. Και στη συνέχεια χώρισαν. Σπουδές, δουλειές, σχέσεις… Μέχρι που αντάμωσαν ξανά, μετά από χρόνια, όλες μαζί, στο ίδιο σημείο. Καρμικό; Ναι ή όχι, δεν μας απασχολεί. Είναι πάλι παρέα. Έχουν φάει σκατά με το κουτάλι. Και αποφασίζουν να δράσουν. Οι Κόρες – έτσι, με κεφαλαίο – είναι εδώ. Γεμάτες στΟργή…

Οι δύο από τις τέσσερις κυρίες που πρωταγωνιστούν, μας χαιρετούν καθώς περνάμε την πόρτα της εισόδου. Οι άλλες δύο είναι ήδη μέσα στην αίθουσα και παρατηρούν. Καθόμαστε, περιμένουμε να καθίσουν και οι υπόλοιποι, επιστρατεύονται έξτρα καθίσματα και πουφ, μια και γίνεται της μουρλής από κόσμο. Τα φώτα σβήνουν, η αφήγηση ξεκινά. Από τα στόματα των τεσσάρων κοριτσιών. Αφηγούνται μία πραγματική ιστορία. Οι τέσσερις γυναίκες που την έζησαν, αγνοούνται. Μπορεί να είναι εδώ, μπορεί να είναι εκεί, μπορεί και παραπέρα. Οψόμεθα. Οι τέσσερις ηθοποιοί λειτουργούν σαν ομάδα. Σαν μία γροθιά. Δεν φαίνεται καμία παραπάνω από τις άλλες. Δεν φαίνεται καμιά τους παρακάτω. Χιούμορ, άνεση, ταχυγλωσσία – ιδίως σ’ αυτό έδωσαν ρέστα τα κορίτσια και ένα από αυτά συγκεκριμένα, το έλιωσε – και μία ιστορία που δεν σε άφηνε να πάρεις ανάσα. Τι θα γίνει μετά;

Ένα πλυντήριο, ένα σετ γραφείου, ένα κάτι από μπαρ… Μία μισοάδεια βαλίτσα – από την ιστορία αυτή – και ένας τοίχος γεμάτος συνθήματα. Σκηνικό στημένο έξυπνα και λειτουργικά από τον κύριο Νικόλα Κανάβαρη, ο οποίος έχει επιμεληθεί και τα κοστούμια. Οι τέσσερις κυρίες κινούνται σε όλο το μήκος και το πλάτος της σκηνής. Ανεβαίνουν στις θέσεις των θεατών, πηγαίνουν πέρα δώθε τα αξεσουάρ, χορεύουν, μέχρι που απευθύνονται και σε μας! Με ένα κείμενο που ακούγεται πολύ ευχάριστα και μία σκηνοθεσία αεράτη και γεμάτη πλαστικότητα, αμφότερα με την υπογραφή της κυρίας Δανάης Λιοδάκη, οι κυρίες Μαριέλα Δουμπού, Άλκηστις Ζιρώ, Ευσταθία Λαγιόκαπα και Παναγιώτα Παπαδημητρίου, μας βάζουν σε ένα παιχνίδι. Ακοής, όρασης και τέρψης. Θα στηρίξουν όλες τις γυναίκες που ταλαιπωρούνται, θα μπουν στη μέση, θα κάνουν τη διαφορά. Δεν είναι ηρωίδες της Μάρβελ, δεν είναι μεταλλαγμένες, δεν διαθέτουν υπέρ-δυνάμεις.

Θέλουν όμως να βοηθήσουν. Θέλουν να δείξουν ότι νοιάζονται. Και το πετυχαίνουν. Μέχρι ένα σημείο. Το πολυκέφαλο τέρας δεν πεθαίνει τόσο εύκολα. Κι εκείνες το ξέρουν. Ο ρομαντισμός όμως και ο ιερός σκοπός δεν τις αφήνουν να καταθέσουν τα όπλα. Θα είναι εκεί, στο μέρος όλων εκείνων των κοριτσιών που έχουν πέσει θύματα ανδρών χωρίς ήθος, χωρίς όρια. Και χωρίς όρια θα είναι και η εκδίκηση. Εεε, μέχρι ένα όριο το «χωρίς όρια», ναι; Δεν θέλουμε να σκοτώσουμε κανέναν. Θα τον σπάσουμε στο ξύλο επειδή είναι κάφρος, αλλά μέχρι εκεί. Να μάθει να μην το ξανακάνει, ίσως; Χωράει κουβέντα και μάλιστα πολλή εδώ. Ο προβληματισμός μετά την παράσταση δηλαδή…

Μπιζάρισμα τρελό στο τελείωμα και κλασσικό «μπες-βγες» σε τριπλή εκτέλεση. Ένα σύνολο ηθοποιών με κέφι, ενθουσιασμό, πολύ δουλειά και εξαιρετικούς αυτοματισμούς. Βοήθησε πολύ ο χώρος, που είναι τεράστιος, βοήθησε όμως περισσότερο το ότι τα κορίτσια τον αξιοποίησαν το έπακρο. Πολλά μπράβο για τη σύλληψη και την εκτέλεση. Η ομάδα και οι σημασίες της στα καλύτερά της. Βίβα μπαλακλάβα!

Κώστας Κούλης

Κείμενο / Σκηνοθεσία: Δανάη Λιοδάκη
Πρωτότυπη μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Σκηνικά / Κοστούμια: Νικόλας Κανάβαρης
Κινησιολογία: Στάλη Συμεών
Σύνθεση ήχου: Παύλος Κατσιβέλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Λαζαροπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Κασσάκος
Εικαστική επιμέλεια επικοινωνίας: Δημήτρης Βασδέκης
Φωτογραφίες προβών / Σχεδιασμός αφίσας: Αντώνης Χρήστου
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη

Παίζουν: Μαριέλα Δουμπού, Άλκηστις Ζιρώ, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Παναγιώτα Παπαδημητρίου

Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις: Από Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου μέχρι 11 Απριλίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 15€
Φοιτητικό: 12€
Μειωμένο (ΑμεΑ, ανέργων, άνω των 65): 10€
Ειδική προσφορά για αγορές εισιτηρίων πριν τις 25 Ιανουαρίου για συγκεκριμένες παραστάσεις: 9€

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά

Προπώληση εισιτηρίων: Αυτές που δεν προλάβατε :: Υπηρεσία Εισιτηρίων – TicketServices.gr
Τηλέφωνα κρατήσεων: 694 502 6217, 698 454 5363
Πληροφορίες: 693 869 0612

Trailer: https://www.youtube.com/shorts/LKYg9xDMspc

INFO:
https://www.facebook.com/bpmtheatergroup/
https://instagram.com/bpmtheatergroup?igshid=1raaubmdq5q7q

ΠΛΥΦΑ
Κορυτσάς 39, Βοτανικός / Τηλέφωνο: 693 869 0612