Παρά τέταρτο πήγε; Καλά, δεν θα ξεκινήσει; Ε, πώς να ξεκινήσει, μαντάμ; Αφού ακόμα έρχονται στο Κηποθέατρο. Και τα συστήματα δεν σκανάρουν αν δεν πεις τη μαγική λέξη. Την οποία εφεύραμε και δεν σκοπεύουμε να αποκαλύψουμε. Παρεμπιπτόντως, να πούμε πως οι κυρίες στο σκανάρισμα των εισιτηρίων και την ταξιθεσία ήταν ευγενέστατες και τέλειες και η μία κυρία που μιλήσαμε, όσον αφορά την είσοδο, ήταν επιεικώς αδιάβαστη και μάλλον για τα φανφέαρς…
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
Δήμος Μούτσης και «Για όλα φταίνε οι γκόμενες. Οι πρώην και οι επόμενες. Ανώνυμες κι επώνυμες. Γενικώς». Η εισαγωγή για να βγει στη σκηνή ο κύριος Νίκος Πολυδερόπουλος. Πριν από την εισαγωγή ακούγαμε θαυμάσια δείγματα instrumental Pop μουσικάρας και κινηματογραφικά ιντερμέδια. Μας κακομαθαίνετε, κύριε ντι-τζέι.
Ο Μανόλης, λοιπόν, ο ήρωας της παράστασης, είναι ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος χώρισε πριν από δύο εβδομάδες. Η Στέλλα πήρε το γατί της – δεν ακούστηκε καλά αυτό – και την έκανε τσίου. Τσακώθηκαν μάλλον για βλακείες, πάνω που ήταν έτοιμοι να παντρευτούν. Σε πέντε ώρες λήγει η διορία που του έχει η ίδια δώσει για να τον καλέσει πίσω, τηλεφωνικά, ώστε να μιλήσουν. Και δεν περνάνε με τίποτα. Με μας συντροφιά πάλι… Μπορεί να είναι κάπως πιο ανώδυνα τα πράγματα.
Ένα μονόλογο, διάρκειας περίπου μίας ώρας, μας σερβίρει ο Πολυδερόπουλος, σε κείμενο Robert Dubac και σκηνοθεσία της κυρίας Αναστασίας Παπαστάθη, η οποία έχει επιμεληθεί και τη μετάφραση. Ο ίδιος μιλά για τη μέχρι πρότινος συμβία του, μιλά για τα παιδικά του χρόνια στο νησί, για τη γιαγιά του, με την έντονη τριχοφυΐα και δύο γραφικούς τύπους που είχε γνωρίσει εκεί, όταν παραθέριζε. Έναν Έλληνα καραβανά και ένα Γάλλο αιώνιο φοιτητή. Υπάρχει κι άλλος, τρίτος τύπος, αλλά δεν θα τον αποκαλύψουμε, εννοείται. Εεε… ναιαιαιαι… Υπάρχει ΤΣΑΙ τέταρτος;
Μέσω των ιστοριών μαθαίνουμε για τους άνδρες και τις γυναίκες, μαθαίνουμε για την κάθε πλευρά του εγκεφάλου και πώς εκείνη λειτουργεί σε κάθε περίπτωση. Μαθαίνουμε για τα καλά και τ’ άσχημα, μαθαίνουμε για τα χάλια μας και τα χάλια των γύρω μας.
Είναι απολαυστικός ο κύριος Πολυδερόπουλος. Παίρνει ένα κείμενο και το κάνει κάτι παραπάνω από μονόλογο. Το κάνει και stand up, το κάνει και αυτοσχεδιαστικό και προσφέρει γέλιο, πέρα από τον προφανή προβληματισμό. Γιατί, ναι, γελάμε, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού υπάρχει πάντα η απορία. Τι είναι αυτό που θέλουν οι γυναίκες; Μπορεί ο Μελ Γκίμπσον να διάβαζε τη σκέψη τους, αλλά αυτό είναι κάτι που μάλλον φαντάζει μόνο κινηματογραφικό και μόνο ανέφικτο. Και ο Μανόλης του έργου αναφέρεται στα #ΜΟΝΟ εφικτά. Στο αυτοσχεδιαστικό του είναι επίσης άψογος, αφού παίρνει ατάκες από το κοινό και τις προχωρά σε κομμάτι της παράστασης ή ρωτά το ίδιο το κοινό. Και αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ διαβασμένος και πολύ κουμπωμένος, όπως και πολύ συγκεντρωμένος, αφού η παραμικρή απόκλιση από το κείμενο μπορεί να θεωρηθεί ρίσκο. Γέλασα πολλές φορές με τις ατάκες του και εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που διέδρασε με τη γιαγιά του, η οποία εμφανίζεται μέσα από μία οθόνη, σε ένα πραγματικά εμπνευσμένο σκηνικό, το οποίο έχει φροντίσει η κυρία Αρετή Μουτάκα. Υποδύθηκε επίσης τους δύο γραφικούς τύπους, έχοντας το Αγρινιώτικο-Πατρινό-Κουλουριώτικο «ΝΙΙ» και τον ανάλογο τουπέ, ενώ μάλλον θα ήθελα μία άλλη προσέγγιση για τον Γάλλο. Μην με παρεξηγήσετε, ο άνθρωπος ήταν θαυμάσιος και στην ερμηνεία του αυτή, αλλά εγώ θα ήθελα κάτι άλλο.
Επίλογος με ένα τηλεφώνημα και μπιζάρισμα από το κοινό, που τον έκανε να βγει για υπόκλιση για πέντε φορές, μία για κάθε – έξτρα – ρόλο που έπαιξε. Επίλογος με το «Ψηλές Κοντές» του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου – αγαπάμε και λατρεύουμε και για όλα φταίει το “Lost In The Night” ήτοι «Γαμώ είναι το “Big In Japan” και θα το κάνω α-λα ελληνικά και θα φέρω και τη Μαντώ να μου κάνει δεύτερες» – και ένα κοινό που γέλασε με την καρδιά του. Σας άκουσα, κυρίες μου και κύριοι, δεν μπορείτε να μου κρυφτείτε. Και δεν θέλετε κιόλας. Και πολύ μου αρέσει αυτό.
Κώστας Κούλης
Πρωταγωνιστεί : Νίκος Πολυδερόπουλος
Κείμενο : Robert Dubac
Διασκευή – Σκηνοθεσία : Αναστασία Παπαστάθη
Σκηνικά : Αρετή Μουστάκα
Κοστούμια : Αντώνης Νικολαίδης
Φωτογραφίες : Γιώργος Διαμαντής
Παραγωγή : Erofili Productions
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.viva.gr/tickets/theater/andriki-noimosyni-oksymoro/
ΩΡΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : 21.15
0 Comments