Ο Τσάρλι Τάιναν γυρνά στην πατρίδα του για την κηδεία του πατέρα του. Μένει πλέον μόνιμα στο Λονδίνο, είναι συγγραφέας και επισκέπτεται – όχι και τόσο – συχνά τους ανθρώπους που τον μεγάλωσαν.

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Οι γονείς του, παρόλη τη φτώχεια τους, προσπάθησαν να δώσουν σε αυτό το παιδί ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Η μητέρα του ήταν μια δυναμική γυναίκα, τον αγαπούσε ασφυκτικά ίσως, αλλά στεκόταν βράχος δίπλα του. Ο πατέρας του, ο Da(ddy) δηλαδή, ήταν ένας αξιαγάπητος θετικός άνθρωπος. Ένα πλάσμα γεμάτο καλοσύνη και τρυφερότητα, η οποία μάλιστα εκνεύριζε τον Τσάρλι, καθώς ο πατέρας ήταν απόλυτα ευτυχισμένος κάνοντας τη δουλειά του κηπουρού, ζώντας λιτά και απέριττα. Με την πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε, ο Τσάρλι άνοιξε φτερά και πέταξε μακριά από την Ιρλανδία, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο.

Ο γυρισμός του στη πατρίδα τον έφερε αντιμέτωπο με το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον του. Δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει την αυτάρκεια του πατέρα του. Το αληθινό χαμόγελο που έσταζαν τα χείλη του. Την ηρεμία που ακτινοβολούσε. Ακόμα και μετά τον θάνατό του, ο Da στοίχειωνε τις σκέψεις του, το είναι του. Προσπάθησε να πάρει το δρόμο της λογικής. Να κρύψει σε ένα συρτάρι όλες τις αναμνήσεις, να ξεχάσει το παρελθόν και να αφοσιωθεί στο μέλλον. Το συναίσθημα όμως δεν τον άφησε να πάρει τον δρόμο της λήθης. Τον πέρασε από στιγμές του παρελθόντος. Τον βομβάρδισε με αναμνήσεις, ξαναέζησε όλη του τη μέχρι τώρα ζωή μέσα σε ένα βράδυ.

Η παράσταση που παρακολουθήσαμε ήταν μια καταιγίδα συναισθημάτων. Ένα ουράνιο τόξο που φώτισε τον χώρο. Γέλιο και δάκρυ εναλλάσσονταν τόσο δυναμικά, που έκαναν το μέσα σου να τρέμει. Οι σκέψεις μούδιαζαν το μυαλό σου καθώς γινόσουν ένα με τον Τσάρλι (Μιχάλης Οικονόμου). Ο Da (Γρηγόρης Βαλτινός) πυροδότησε τόσο δυνατά αντικρουόμενα συναισθήματα. Πέρασε μέσα στις ψυχές μας και τις μαλάκωσε, τις σφυρηλάτησε μέσα από έναν κυκεώνα συναισθημάτων. Από μπροστά μας πέρασαν και οι δικοί μας γονείς, έκατσαν δίπλα του, μουρμούρισαν ίσως στο μυαλό μας χιλιάδες μικρά και μεγάλα συμβάντα της δικής μας ζωής.

Ο Γρηγόρης Βαλτινός, μέσα από τις παραστάσεις που ανεβάζει, μας φέρνει κάθε φορά αντιμέτωπους με τη κρυμμένη μας ευαισθησία, με την ανθρώπινη υπόστασή μας. Τα μαθήματα που παίρνουμε μέσα από αυτές είναι ανεκτίμητα. Εκείνος για άλλη μια φορά έλαμψε στη σκηνή, χαρίζοντάς μας καταλυτικές συγκινήσεις σε όλα τα επίπεδα. Ο Μιχάλης Οικονόμου υποδύθηκε τόσο ζωντανά τον ήρωά του, που μας έφερε αντιμέτωπους με τους δικούς μας δαίμονες. Εξαιρετικός στο ρόλο του μικρού Τσάρλι και ο Στρατής Χατζησταματίου. Έδωσε ένταση και υπόσταση στον ρόλο του. Η Μαρία Καλλιμάνη πέρασε μοναδικά τον ρόλο της ως μητέρα του Τσάρλι. Μας ταρακούνησε γερά και έφερε στο μυαλό μας τις δικές μας μητέρες, τις γυναίκες που μας μεγάλωσαν, που μας ανέστησαν. Ο Γιώργος Σουξές, ήταν απόλυτα δεμένος με τον χαρακτήρα του. Ήταν η αφύπνιση που χρειαζόταν ο νους.

Ο Πέτρος Ζούλιας υπέγραψε άλλη μια επιτυχία, δίνοντας μια γήινη παράσταση που αγγίζει όλους μας. Τα πολυμορφικά και εντυπωσιακά σκηνικά ανήκουν στη Μαίρη Τσαγκάρη, που στόλισαν τη παράσταση, ενώ της έδωσαν μια απίστευτη ευελιξία στις σκηνές του έργου.

Λάτρεψα την παράσταση και δεν σας κρύβω πως με συγκίνησε σε απίστευτο βαθμό. Με επανέφερε στην πραγματικότητα. Μου θύμισε τις αξίες της ζωής, την απλότητα που θα πρέπει να έχει η ζωή μας, δείχνοντάς μου τον πραγματικό δρόμο προς την ευτυχία.

Σε μια κοινωνία που σε ρουφάει καθημερινά, που σε κάνει να χάνεις την αίσθηση και την γλύκα των στιγμών, που σε πολτοποιεί, οι γονείς μας είναι ο μόνος σταθερός και φωτεινός φάρος της ύπαρξής μας. Είναι το λιμάνι μας, είναι οι άνθρωποι που ανιδιοτελώς μας αγκαλιάζουν με τα φτερά της αγάπης τους. Είναι εκεί, όχι όμως για πάντα, γι’ αυτό τίποτα δεν θα πρέπει να μας κρατά μακριά τους.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Πρωταγωνιστούν:

Γρηγόρης Βαλτινός, Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Σουξές, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Στρατής Χατζησταματίου, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Βασίλης Παπαδημητρίου

Στο ρόλο της μητέρας η Μαρία Καλλιμάνη

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία – Aπόδοση: Πέτρος Ζούλιας
Πρωτότυπη Mουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Φωτογραφίες παράστασης: Διονύσης Κούτσης
Δημιουργικό αφίσας: Άρης Σομπότης

Διεύθυνση Παραγωγής: Νικηφόρος Βαλτινός

Παραγωγή: Θέασις Δράσεις Πολιτισμού
Επικοινωνία – Προβολή: Μαρκέλλα Καζαμία