Πώς ακριβώς να κατατάξεις τα δέκα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών; Με τι μέτρα και σταθμά να αφήσεις κάποια απέξω; Δύσκολο το εγχείρημα, πολλές οι επιλογές… Σκέφτηκα να τα δω από εμπορικής πλευράς, ειλικρινά όμως το εμπορικό κομμάτι δεν είναι κάτι το οποίο με νοιάζει… μετά είπα να τα δω από πλευρά τελειότητας… και τι ακριβώς πάλι καθορίζει το τέλειο ή μη; Και αφού με φάγανε όλων των ειδών τα ερωτηματικά, αποφάσισα να σας μιλήσω για δέκα άλμπουμ, τα οποία ακόμα ακούω, με τα οποία ακόμα πορώνομαι και παθιάζομαι. Δέκα άλμπουμ που με έχουν σημαδέψει. Σας τα δίνω λοιπόν, με γνώμονα τη χρονιά κυκλοφορίας (για να είμαστε και σωστοί)…

1978 – Whitesnake – Northwinds

Μετά τους Deep Purple, ο David ξεκινάει solo καριέρα. Αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ. Είναι το άλμπουμ που παντρεύει το μπλουζ και το ροκ προς όφελός του. Το θεωρώ το άλμπουμ σταθμό στη καριέρα του, τόσο μουσικά, όσο και φωνητικά. Είναι απόλυτα εμπνευσμένο, παραπονιάρικο και “χορευτικό”. Νομίζω ότι εδώ αρχίζει να ξεθολώνει το τοπίο ως προς το πού θα το γυρίσει αργότερα… Ξέρετε… Τσαχπινιές, τσαλίμια… Λιώνω πάντα ακούγοντας το ” Keep On Giving Me Love”. Tο ομορφότερο μπλουζ θα το βρείτε στο “Only My Soul”.

1980 – Black Sabbath – Heaven & Hell

Θα κλέψω την ατάκα ενός καλού φίλου, που το χαρακτήρισε “Η ζωή μας όλη”. Ακριβώς αυτό είναι. Άλμπουμ σταθμός για όλους τους μεταλλάδες. Είναι το πρώτο άλμπουμ με τον αγαπημένο μου Dio στα φωνητικά. Η μπάντα ανανεωμένη, με μια πρόκληση στα χέρια της, μια φωνή μέταλλο και γρέζι. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στα τέλη Απριλίου του 1980, ανεβαίνοντας στο Top-10 στη Μεγάλη Βρετανία και παραμένοντας στα τσαρτς της πατρίδας του συγκροτήματος για είκοσι δύο εβδομάδες, όπου έγινε χρυσός. Δεν υπάρχει τραγούδι σε αυτό το άλμπουμ που να μην σου σηκώνει την τρίχα κάγκελο, ακόμα και σήμερα.

1980 – Saxon – Whells Of Steel

Το δεύτερο άλμπουμ τω Σαξώνων, με τη μεγαλύτερη δυναμική. Έδωσε τραγουδάρες που μουρμουράμε ακόμα. Το “Wheels of Steel”, κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με την άνοδο της δημοτικότητας του μουσικού κινήματος “New Wave of British Heavy Metal” και θεωρήθηκε ένα από τα χαρακτηριστικότερα άλμπουμ εκείνης της περιόδου. Είναι δυνατόν να ξεχάσει κάποιος τα “Motorcycle Man”, “747 (Strangers In The Night)”, “Wheels of Steel”, “Street Fighting Gang”;

1982 – Iron Maiden – The Number Of The Beast

Δεν πιστεύω πως θέλει συστάσεις. Το πρώτο άλμπουμ με τον “αθλητή” Bruce (δεν φταίω εγώ, αυτός κάνει γυμναστική, τρέχοντας σε κάθε συναυλία). Με ποιο να ξεκινήσω; Με το “Run To The Hills” (πρωί- μεσημέρι-βράδυ, σαν βιταμίνη), με το “22 Acacia Avenue” (την απόλυτη τρέλα;), με το “The Number Of The Beast” (ξέρω… και μόνο στο διάβασμα του τίτλου ξεκινάτε το headbanging) ή με το “Hallowed Be Thy Name” (δεν το αποχωρίζομαι ποτέ και για κανένα λόγο). Διάβασα ότι κατά την ηχογράφηση είχαν πολλά περίεργα. Φώτα αναβοσβήνανε, υπήρξε καταστροφή του εξοπλισμού ανεξήγητη (δεν ξέρω αν κοίταξαν, μπας και είχε χωθεί καμία Λουκά της εποχής), καθώς και ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα του Birch, για το οποίο ο λογαριασμός για την επισκευή των βλαβών ήταν 666 λίρες Αγγλίας. Τα παιδιά όμως δεν μάσησαν, το άλμπουμ βγήκε και σάρωσε. Φυσικά και φάγανε αυστηρή κριτική από τα μίντια της εποχής για το εξώφυλλο (να το σχολιάσω; Βλαμμένοι υπάρχουν από τις αρχές του ανθρώπινου γένους).

1983 – Dio – Holy Diver

Το πρώτο άλμπουμ της solo καριέρας του θεού (και λίγα λέω) Ronnie James Dio. Ξεκινώντας να προετοιμάζει η μπάντα τη πρώτη της δουλειά, ο Ronnie επισκέφθηκε ένα κάστρο στην πόλη Πλιντ του Κόρνγουολ, όπου παρέμεινε για μία εβδομάδα, με σκοπό να εμπνευστεί την ατμόσφαιρα του δίσκου. Ο Μέγας Πατέρας του metal πρώτα έβρισκε τον τίτλο για τα τραγούδια και μετά ακολουθούσαν οι στίχοι και η μουσική. Δεν θα ξεχάσω όσο ζω το cult video σε αυτό το τραγούδι, θα ουρλιάζω κάθε φορά στο “Stand Up And Shout”, θα ανατριχιάζω κάθε φορά που θα ακούω το “Don’t Talk To Strangers”, θα χαμογελάω σαν παιδί στο “Rainbow In The Dark” και θα αγαπώ πάντα το υπέροχο ουρλιαχτό και την μυστικιστική αίσθηση στο “Shame On The Night”.

1983 – Iron Maiden – Piece Of Mind

Στα τέλη του 1982, ο πρώην ντράμερ των Trust Νίκο Μακ Μπρέιν αντικατέστησε τον Κλάιβ Μπαρ. Το συγκρότημα πήγε στο ξενοδοχείο “Le Chalet” του Τζέρσεϊ της Μ. Βρετανίας για να δημιουργήσει τα τραγούδια του επόμενου δίσκου του. Το Φεβρουάριο του 1983, μετέβησαν στις Μπαχάμες, για να ηχογραφήσουν το νέο άλμπουμ τους στα Compass Point Studios. Η μίξη του δίσκου έγινε ένα μήνα αργότερα στα Electric Lady Studios της Νέας Υόρκης. Η αρχική ονομασία του δίσκου ήταν “Food For Thought”, με την τελική του μορφή να παίρνει τον τίτλο-λογοπαίγνιο “Piece Of Mind”.

Και αν ακόμα δεν έχετε οσμιστεί ότι είμαι Maidenού, τώρα βγάζει μάτι, βρε αδερφέ!

“Where Eagles Dare”, “Revelations”, “Flight Of Icarus” (ανατριχίλες! Ναι, ακόομαα)
“The Trooper”
(You’ll take my life but I’ll take yours too
You’ll fire your musket but I’ll run you through
So when you’re waiting for the next attack
You’d better stand there’s no turning back)
Maiden και τα μυαλά στα κάγκελα!

1988 – Queensryche – Operation Mindcrime

Είναι το μοναδικό ίσως άλμπουμ που έχω κυριολεκτικά λιώσει. Θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα – είδα το video clip “I Don’t Believe In Love”, ένοιωσα ένα δέος. Επειδή βέβαια δεν είχα δώσει καμία σημασία στο τι είχε πει ο παρουσιαστής (είχα πάθει το εγκεφαλικό ήδη), έτρεξα, αγόρασα το άλμπουμ και έψαχνα να βρω την ταινία που νόμιζα ότι περιείχε τα εν λόγω άσματα… Είπαμε ξανθιά… δώστε ελαφρύνσεις.

Το άλμπουμ είναι μια ολόκληρη ιστορία βασισμένη στον Nikki, εξαρτημένο στην ηρωίνη και υποχείριο του “γιατρού” και ιθύνοντος νου, που, μέσω ενός συνδυασμού εθισμού ηρωίνης και τεχνικών πλύσης εγκεφάλου, τον κάνει δολοφόνο. Κάθε φορά που ο Dr. X χρησιμοποιεί τη λέξη “Mindcrime”, ο Nikki γίνεται υπάκουη μαριονέτα και αναλαμβάνει οποιαδήποτε δολοφονία επιθυμεί ο “γιατρός”. Μέσα σε αυτή την οργάνωση δολοφόνων βρίσκεται ένας ιερέας και μια μοναχή (και πρώην πόρνη) ονόματι Mary. Κάποια στιγμή ο “γιατρός” δίνει εντολή στον Nikki να τους σκοτώσει και εκεί έρχονται τα δύσκολα για τον ήρωά μας, διότι έχει ερωτευτεί τη μοναχή. Οι δυο τους αποφασίζουν να αποχωρίσουν από την οργάνωση. Φυσικά ο δόκτορας δεν είχε την ίδια άποψη… Η Mary βρίσκεται νεκρή. Ο ίδιος ο Nikki υποκύπτει στην παραφροσύνη. Τρέχει μέσα στους δρόμους φωνάζοντας το όνομά της. Η αστυνομία φθάνει και τον συλλαμβάνει για τη δολοφονία της Mary, καθώς και όλες τις δολοφονίες, που τον έβαζε να κάνει ο Dr. X. Υποφέροντας από μια σχεδόν πλήρη απώλεια μνήμης, μπαίνει σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο, όπου βλέπει μια είδηση σχετικά με τις πρόσφατες δολοφονίες και αυτό είναι το έναυσμα για να αρχίσει να θυμάται τι έχει συμβεί. Και είναι αυτό που ουσιαστικά εξιστορείται και στο άλμπουμ.

Και ξεκινώ ανάποδα τις βόμβες… “Eyes Of A Stranger”, “I Don’t Believe In Love”, “Breaking The Silence”, “The Needle Lies”, “Suite Sister Mary”, “Operation – Mindcrime”, “Revolution Calling”. Τραγούδια που έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη μου, που ακόμα κάνω σα δεκαπεντάχρονο όποτε και όπου τα ακούω. Είναι ίσως η κατάρα των Ryche να ξεπεράσουν τον σεισμό από αυτό το άλμπουμ. Έγινε κλασσικό, έγινε κύμα και ευτυχώς δεν τους έπνιξε.

1988 – Manowar – Kings Of Metal

Τι ακριβώς να σας πω για αυτό το άλμπουμ; Ότι είναι το έκτο της καριέρας τους; Ότι η βαρβατίλα τρέχει από τα μπατζάκια; Ότι τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ με κυνηγούν από την πρώτη μέρα που το άκουσα; Συναισθήματα; Της απόλυτης πώρωσης. Αν βάζαν αυτά στα στρατά, πάω στοίχημα πως θα είχαμε κατακτήσει όλη τη Γη, ακόμα και ‘γω, μετά από το άκουσμά τους, πάω πόλεμο! Πλέκουν ένα κόσμο με αξίες και ιδανικά (Τι; Άγνωστες λέξεις, ε; Εκεί καταντήσαμε). Ένα κόσμο που θες να αγωνιστείς γι’ αυτόν… (Τι σας λέω τώρα ε; Καθίστε, κουκλεντέδες, στους καναπέδες σας, η τιβι αποβλακώνει).

Σταματάω το κράξιμο και συνεχίζω. Είναι το άλμπουμ που πάντα θα μας προκαλεί ανατριχίλες στη ραχοκοκαλιά με κάθε νότα. Είναι το άλμπουμ που ξαναπέρασαν ένα βερνίκι οι Manowar το 2014, αλλά μήτε εκείνοι κατάφεραν να “ανανεώσουν” την επιτυχία του τότε. Μεταξύ μας, το παλιό είναι αλλιώς, παίδες! Και παραμένει στις ψυχές μας κλασσικό και αγαπημένο. “Heart Of steel”, ” The Crown And The Ring”, το προσωπικό μου αγαπημένο “Hail And Kill” (και μην βρεθεί κανείς στο δρόμο μου… τον έφαγα λάχανο!), “Blood Of The Kings” (ξέρετε… να ρέει άφθονο). “Till the blood on your sword is the blood of a king”… (αλλιώς, συνεχίζεις το σφάξιμο).

1992 – WASP – The Crimson Idol

Το “The Crimson Idol” είναι ένα concept άλμπουμ. Η ιστορία έχει ως πρωταγωνιστή έναν Αμερικανό έφηβο, τον Τζόναθαν Στιλ, υιό του Ουίλιαμ και της Ελίζαμπεθ Στιλ και αδελφό του Μάικλ. Ο Μάικλ είναι ο αγαπημένος γιος της οικογένειας, την ίδια στιγμή που ο Τζόναθαν νιώθει ότι έχει απογοητεύσει τους γονείς του.

Όταν ο Μάικλ σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ο Τζόναθαν φεύγει από το σπίτι του και εθίζεται στο αλκοόλ και τις ναρκωτικές ουσίες. Ενώ περνάει από ένα κατάστημα μουσικών ειδών, βλέπει μία ηλεκτρική κιθάρα και αποφασίζει να γίνει μουσικός.

Σκοπεύει να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ και πάνω σ’ αυτό τον αγώνα του γνωρίζει τον “Chainsaw” Charlie, ο οποίος είναι πρόεδρος μίας μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας. Αυτός του υπόσχεται ότι θα τον κάνει διάσημο και τον συστήνει στο μάνατζερ Άλεξ Ρόντμαν.

Ο Τζόναθαν γίνεται διάσημος, αλλά παρά τη μεγάλη επιτυχία του συνειδητοποιεί ότι πραγματική του επιθυμία είναι η αγάπη και η αποδοχή των γονιών του. Ένα βράδυ πριν από μία συναυλία, ο Τζόναθαν καλεί τους γονείς του με σκοπό να συμφιλιωθεί μαζί τους, αλλά οι ίδιοι είναι ανένδοτοι λέγοντάς του ότι «δεν έχουν γιο». Η αποστροφή αυτή τον οδηγεί στην αυτοκτονία… Στην τελευταία του συναυλία κρεμιέται από τις χορδές της κιθάρας του επί σκηνής.

Να τον πω τον πιο σοβαρό του δίσκο; Να τον πω τον πιο εμπνευσμένο (πάντα κατ’ εμέ); Σίγουρα είναι ο δίσκος που άφησε εποχή! Εκείνη την περίοδο ο αγαπημένος Blackie σκεφτόταν να βγάλει τις δικές του ανησυχίες σε άλμπουμ. Του πήρε καιρό το εγχείρημα και μετά από τις πιέσεις φαν και λογικά και δισκογραφικής… αναγκάζεται και το βγάζει με το όνομα WASP – The Crimson Idol. Δεν μας χάλασε, Blackie…

Μέσα από αυτό το άλμπουμ πάντα θα ακούσω διπλή φορά τα “Arena of Pleasure”, “Chainsaw Charlie (Murders In The New Morgue)” – εκείνο το αλυσοπρίονο ακόμα με στοιχειώνει! Περνάμε στο “The Idol” που μου σηκώνει κάθε φορά κάγκελο την τρίχα, η απόλυτη μπαλάντα, που, αν και δεν το ομολογείς, πάντα ένα κρυφό δάκρυ θα ξεφεύγει.

Θα μουρμουράς τους στίχους:
” If I could only stand and stare in the mirror would I see
One fallen hero with a face like me
And if I scream, could anybody hear me
If I smash the silence, you’ll see what fame has done to me”

Άλλη μπαλάντα που κόβει την ανάσα το “Hold On To My Heart”, γλυκιά, παραπονιάρικη. Και έρχεται και το φινάλε του άλμπουμ “The Great Misconceptions Of Me”. Aν δεν τα μπήξατε και εδώ, να φύγετε να πάτε αλλού! Εννιά λεπτά και κάτι τραγούδι και όμως δεν θα το βαρεθώ ποτέ!

1995 – Blind Guardian – Imaginations From The Other Side

Ναι, ξέρω, κατανοώ… τα σουξέ σε άλλα άλμπουμ τα έχουν, όμως σε αυτό έδωσαν για μένα τις καλύτερες συνθέσεις. Πιο σκοτεινές πιο βαριές από τα προηγούμενα. Είναι το πέμπτο άλμπουμ της καριέρας τους, το τελευταίο όπου ο Hansi έχει διπλό ρόλο, φωνής και μπάσου.

Τα “A Past and Future Secret” , “Mordred’s Song”, ” Born in a Mourning Hall”, “Another Holy War” και φυσικά το “And the Story Ends”, χαρακτηρίζουν απόλυτα το δίσκο.

Η δυναμική που έχει αυτή η μπάντα δεν έχει σταματήσει να με εντυπωσιάζει. Η πολυπλοκότητα των συνθέσεων, το πάντρεμα ήχων και ειδών μουσικής και η φωνή που είναι λες και έχει βγει από άλλη εποχή. Είναι από τις μπάντες που μακάρι να έρχονταν και τρεις φορές το χρόνο… Θα έτρεχα και θα φερόμουν σαν να τους έβλεπα πρώτη φορά. Kάθε live τους αποτελεί και άλλο ταξίδι, άλλη εμπειρία, ένα σκίρτημα στην καρδιά, μια λύπη όταν τελειώνει και ένα χαζό χαμόγελο που κάνει μέρες να φύγει. Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες, ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και ξέρουν τι κουμπάκια να πατήσουν για να κάνουν το κοινό τους να παραληρεί. Χωρίς έπαρση και με ειλικρινή την αγάπη τους για τη μουσική, δίνουν στο κοινό τους πάντα ένα πραγματικά τέλειο αποτέλεσμα.

Φυσικά υπάρχουν και άλλα άλμπουμ που έχω ξεπατώσει στο άκουσμα η αλήθεια είναι… Μήπως τελικά να τα κάναμε τα δέκα… είκοσι καλύτερα άλμπουμ “όλων των εποχών”; Νοιώθω πως κάποια ακόμα χρειάζεται αν προσθέσω, να σας μιλήσω για αυτά, να σας πω πως ένοιωσα τη πρώτη φορά που τα άκουσα, πως νοιώθω ακόμα, πως έχουν σημαδέψει το τρόπο που σκέφτομαι, μιλώ και εκφράζομαι…

Θα υπάρξει και volume 2, συνέχεια δηλαδή σε αυτό το εγχείρημα, να μου το θυμηθείτε!

Until the next 10 albums,
Μαίρη Ζαρακοβίτη