Από τις 19 Μαΐου και για έξι παραστάσεις θα παρουσιάζεται στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός η παράσταση «Θα σε πάρει ο δρόμος», από την Ομάδα Silly Walkers. Η Δήμητρα Τζιάννη κάνει ποδαρικό στις συνεντεύξεις τις για το συγκεκριμένο έργο και είμαστε ευγνώμονες που επιλέγει εμάς. Ο δρόμος έχει τη δική του γοητεία, πέρα από ιστορία και η κουβέντα αφήνει σιγά-σιγά τον χώρο απογείωσης. Ευχαριστούμε θερμά την Ειρήνη Λαγουρού για τον συντονισμό της συνέντευξης.
Πώς ήρθες σε επαφή με το κείμενο;
Στη σχολή – τo Θέατρο Των Αλλαγών – είχαμε πάρει μια γεύση από το συνολικό έργο του Σάκη Σερέφα, το οποίο ξεχωρίσαμε για την αμεσότητα στον λόγο του και την καθαρότητα στην πλοκή των ιστοριών του. Το θεατρικό έργο του Θα Σε Πάρει ο Δρόμος, το οποίο περιλαμβάνεται στον κατάλογο «Τα 120 καλύτερα σύγχρονα ευρωπαϊκά θεατρικά έργα», προέκυψε ύστερα από συλλογική αναζήτηση της ομάδας. Από την πρώτη ανάγνωση μας “πήρε μαζί του”! Οι ήρωές του είναι δίπλα μας αλλά δεν τους βλέπουμε ή μάλλον δεν τους παρατηρούμε. Σε συνεννόηση με τον σκηνοθέτη μας, Απoστόλη Ψαρρό, είπαμε «Πάμε»!
Ποια είναι η Ομάδα SillyWalkers και πώς δημιουργήθηκε;
Η ομάδα ξεκίνησε από μία πρωτοβουλία αποφοίτων του Θεάτρου Των Αλλαγών. Του Δημήτρη Βουτσή, της Κλέλιας Μαμουνάκη, του Δημήτρη Πλατή και εμένα, να πειραματιστούμε και να εξελιχθούμε καλλιτεχνικά. Με τα παιδιά μας συνδεει η ίδια αγάπη και αισθητική για το θεατρο και το κοινό μας ταξίδι είναι μέχρι στιγμής συναρπαστικό. Μετά από ένα διασκεδαστικό brainstorming, ανακαλύψαμε μία άλλη μας κοινή αγάπη, τους Monty Python. Και το γεγονός ότι βλέπουμε το θέατρο σοβαρά, αλλά δεν μας χαρακτηρίζει η σοβαροφάνεια. Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι Silly Walkers!
Πόσο καιρό έχουν πάρει οι πρόβες; Τι είναι το σωματικό θέατρο;
Οι πρόβες έχουν διαρκέσει περίπου τρεις μήνες. Ο καθηγητής μας, Ευδόκιμος Τσολακίδης, μας έμαθε ότι το θεατρο είναι εξ ορισμού σωματικό. Δεν υπάρχει δηλαδή θέατρο που να μην είναι σωματικό. Με τον ίδιο τρόπο δούλεψε και ο Αποστόλης. Χρησιμοποιώντας δικά του λόγια, το σώμα έχει μνήμη και “τοποθετείται” στον χώρο κατάλληλα, ώστε να ανταποκριθεί όπως αρμόζει στην κάθε περίσταση.
Υπήρχαν δύσκολα σημεία που εστίασες περισσότερο;
Για κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά, το σώμα μας έχει μια διαφορετική προσέγγιση. Αυτό με δυσκόλεψε, η εναλλαγή συμπεριφοράς στον γρήγορο ρυθμό της παράστασης. Ο συντονισμός με το σύνολο χρειάζεται πολύ πειθαρχία για να βγει μια φαινομενικά άναρχη παράσταση.
Πώς προσέγγισες τους ρόλους;
Προσπάθησα να καταλάβω τους ανθρώπους του Σερέφα, να τους δικαιολογήσω και να τους αγαπήσω. Να ρίξω φως στα σκοτάδια τους. Στην παράσταση δανειζόμαστε στοιχεία από το θέατρο φόρμας, την comedia del arte, τα καρτούν, τις μάσκες και τη φαντασία μας, για να προσεγγίσουμε τον κάθε ρόλο.
Τι δικό σου πέρασες και τι πήρες από τους χαρακτήρες που υποδύεσαι;
Πέρασα στους χαρακτήρες το χιούμορ μου ή μάλλον τη διάθεση αυτοσαρκασμού που χρησιμοποιώ στη ζωή μου, σαν σανίδα σωτηρίας πολλές φορές. Και πήρα πίσω την αυθεντικότητά τους, το θάρρος τους, το πόσο ατρόμητα βουτάνε στην καθημερινότητά τους.
Ποια τα μηνύματα που αφήνει αυτή η παράσταση στον θεατή;
Ιδανικά θα πετύχουμε τον στόχο μας εάν ο θεατής φύγει με χαμόγελο και μια σκέψη. Ότι ο κύβος έχει αθέατες πλευρές. Στην παράσταση οι χαρακτήρες είναι κάτι άλλο από αυτό που φαίνονται.
Πώς πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός;
Θέλω πρώτα να πω ότι δεν θα το τολμούσα, εάν δεν με στήριζαν τόσο πολύ η αδερφή μου και η μητέρα μου. Όταν ανέβηκα πρώτη φορά σε σκηνή ερασιτεχνικού θεάτρου, ήθελα να κατέβω αμέσως. Άργησα, η αλήθεια είναι, να καταλάβω πόσο μου αρέσει αυτό που γίνεται πάνω στη σκηνή και ευχαριστώ τον πρώτο μου δάσκαλο, τον Αντώνη Περπινιά. Στη συνέχεια πήγα στο Θέατρο των Αλλαγών, πέρασα τέσσερα ονειρεμένα χρόνια δημιουργικότητας και αναζήτησης, μου άνοιξε έναν ολόκληρο κόσμο. Μου αρέσει όλη η διαδικασία ετοιμασίας μιας παράστασης, νομίζω ότι εάν δεν σπούδαζα ηθοποιός θα ήθελα να γίνω σκηνογράφος. Μια από τις πιο αγαπημένες μου καθηγήτριες, που πάντα με εμπνέει, είναι η Γεωργίνα Γερμανού.
Πόσο σημαντικό είναι για σένα το θέατρο;
Όταν τελείωσα αναρωτήθηκα εάν το ταξίδι τώρα τελειώνει ή αρχίζει. Το θέατρο για εμένα είναι δουλειά και παιχνίδι, ευθύνη και ανάσα, μάθημα και διάλειμμα.
Τι σε εξιτάρει περισσότερο; Το δράμα ή η κωμωδία;
Όταν παίρνω ένα κείμενο στα χέρια μου, ψάχνω τους χαρακτήρες και την ανατροπή. Μου αρέσουν οι ήρωες που διανύουν την πιο μεγάλη διαδρομή σε ένα έργο. Ξεκινούν φαινομενικά αστείοι ή το αντίθετο και φανερώνουν τι έχουν στις αποσκευές τους σταδιακά. Όλοι έχουν δραματικά και κωμικά σωματίδια και τα αναζητώ!
Πώς βλέπεις το θέατρο τα τελευταία χρόνια; Το στηρίζει το κοινό;
Σαν θεατής, εγώ νιώθω ότι μπήκα σε μια παύση τα προηγούμενα χρόνια. Για αυτό και θεωρώ ότι μετά την πανδημία το κοινό στράφηκε με μεγαλύτερη ζέση σε οτιδήποτε καλλιτεχνικό, σε συναθροίσεις, σε φεστιβάλ, στη μουσική και έτσι και στο θέατρο. Το θέατρο κατεξοχήν φέρνει μπροστά στα μάτια του ό,τι αγγίζει την ψυχή του.
Για πόσο καιρό θα παρουσιάζεται η παράσταση στον Μικρό Κεραμεικό;
Ξεκινάμε την Κυριακή 19 Μαΐου και θα παίζουμε κάθε Κυριακή στις 19:15 και κάθε Πέμπτη στις 21:00, για έξι παραστάσεις. Και έχουμε και άλλα σχέδια. (γελάει)
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Επιμέλεια: Κώστας Κούλης
0 Comments