Μία μέρα! Σαν λέξεις ιντριγκάρουν; Αν συνοδεύονται από μουσική και χορό ίσως; Μία παράσταση για την αγάπη και τη μαγεία δύο μοναδικών πολιτισμικών πυλώνων. Την Τετάρτη 21 Ιουνίου, στο Θέατρο Σχολής Μωραΐτη, φοιτητές και απόφοιτοι μουσικοκινητικής αγωγής θα μας πάρουν μαζί τους σε ένα εκπληκτικό ταξίδι. Με τη Σχολή Χορού Ματέϋ να συμπληρώνει φέτος ογδόντα πέντε χρόνια λειτουργίας, με τον ενθουσιασμό στο κάτι-παραπάνω-από-κόκκινο, ερχόμαστε σε επικοινωνία με την κυρία Έλενα Μιχαήλου, τη γενική συντονίστρια του όλου θεάματος. Η κυρία Μιχαήλου είναι καθηγήτρια χορού και μουσικής, διοικητική διευθύντρια της Σχολής Ματέϋ και είχε την ιδέα της σύμπραξης μεταξύ των δύο σχολών (Ματέϋ και Μωραΐτη). Τι χαρακτηρίζει το εικοσιτετράωρο ενός σπουδαστή μουσικής και χορού; Ελάτε μαζί μας και θα πάτε προετοιμασμένοι στη μεθαυριανή εξτραβαγκάνζα. Θερμές ευχαριστίες στη Βάσω Σωτηρίου και τη We Will, που φρόντισαν να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Διαβάσαμε το δελτίο Τύπου. Πώς προέκυψε η ιδέα για το εικοσιτετράωρο ενός μαθητή που αγαπά τον χορό και τη μουσική; Τι ήταν αυτό που ξεκίνησε σαν σκέψη και έγινε παράσταση;

Η ιδέα για την παράσταση “Μια Μέρα” προέκυψε από την επιθυμία να αναδειχθεί η εμπειρία και η προσπάθεια ενός μαθητή που αγαπά τον χορό και τη μουσική. Η αφοσίωση, η προπόνηση και η συνεχής βελτίωση, απαιτούνται για να ασχοληθεί κάποιος με αυτές τις τέχνες. Από τις αρχικές σκέψεις, η ιδέα εξελίχθηκε σε μια παράσταση που απεικονίζει τις προκλήσεις, τις θυσίες και την ευφορία που μπορεί να βιώνει ο μαθητής κατά τη διάρκεια ενός εικοσιτετράωρου. Η παράσταση “Μια Μέρα” μπορεί να λειτουργήσει ως ένα μήνυμα ενθάρρυνσης και έμπνευσης προς το κοινό, καθώς δείχνει τη δυναμική της αφοσίωσης και της προσπάθειας για την επίτευξη των στόχων μας. Απεικονίζει την εξέλιξη και την αλλαγή που βιώνουμε καθημερινά και προσφέρει έναν καλλιτεχνικό τρόπο να αναγνωρίσουμε και να αποδεχθούμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας.

Είναι μία ιστορία, η οποία δείχνει το αυτονόητο; Ότι η ζωή μας θα ήταν πολύ μίζερη, ίσως και ανύπαρκτη, χωρίς μουσική;

Η ιστορία της παράστασης “Μια Μέρα” δεν αποσκοπεί να δείξει ότι η ζωή μας θα ήταν μίζερη ή ανύπαρκτη χωρίς μουσική. Αντίθετα, αποτελεί μια αφήγηση που επιδιώκει να αναδείξει τη σημασία και την επίδραση που έχει η μουσική, ο χορός, η ποίηση και γενικά η Τέχνη στη ζωή μας. Η μουσική είναι μια αρχέγονη και πανανθρώπινη τέχνη, που έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει τις συναισθηματικές, πνευματικές και κοινωνικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Μπορεί να είναι ένα μέσο έκφρασης, απόδρασης, ευχαρίστησης, αναζωογόνησης ακόμη και θεραπείας για πολλούς ανθρώπους. Η μουσική μπορεί να μας εμπνεύσει, να μας αγγίξει συναισθηματικά, να μας χαροποιήσει, να μας ενώσει με άλλους ανθρώπους και να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής, προσδίδοντας έναν ιδιαίτερο νόημα και πλούτο στη ζωή.

Πόσο καιρό σας πήραν οι πρόβες; Πόσο καιρό πήρε γενικά η όλη προετοιμασία, από το γράψιμο ως το ανέβασμα;

Η προετοιμασία της παράστασης “Μια Μέρα” άρχισε περίπου πριν από έξι μήνες, με την ανάπτυξη της ιδέας, την έρευνα, τις συζητήσεις, τις δοκιμές και τη διαδικασία του “ζυμώματος” του υλικού. Οι πρόβες για την παράσταση διήρκεσαν ένα δίμηνο, με εντατικοποίηση κατά τον τελευταίο μήνα. Εάν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι οι χορευτές της παράστασης είναι παιδιά, έφηβοι και νέοι, η προετοιμασία και οι πρόβες προσαρμόστηκαν ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητές τους σε κάθε ηλικιακή ομάδα. Η διαδικασία των προβών, καθώς και η ίδια η παράσταση, αποτελούν μια ανεκτίμητη εμπειρία μάθησης και εξέλιξης. Η συνεργασία των μαθητών με άλλους καλλιτέχνες, οδηγεί σε σχέσεις αμοιβαίας υποστήριξης και δυναμώνει τις φιλίες που έχουν αναπτυχθεί στην τάξη. Ευελπιστώντας το τελικό αποτέλεσμα της παράστασης να ανταμείψει την προσπάθεια και την αφοσίωση όλων των εμπλεκόμενων.

Σκεπτόσαστε για καιρό το θέμα της σύμπραξης των δύο σχολών; Πότε είπατε να το βάλετε μπροστά; Αντιμετωπίσατε εμπόδια στον δρόμο για την υλοποίηση;

 Η σύμπραξη της Σχολής Χορού Ματέϋ και της Σχολής Μωραΐτη, αντιπροσωπεύει μια μακροχρόνια σχέση. Θέλοντας να δείξουμε τη διαχρονικότητα των δυο σχολών, οι οποίες ασπάζονται συγγενείς παιδαγωγικές κατευθύνσεις, όσον αφορά τη σημασία της μουσικής, της κίνησης, της ποίησης και των εικαστικών, δηλαδή της Τέχνης στη διαμόρφωση και εμπλουτισμό της προσωπικότητας των μαθητών, που επιτυγχάνεται μέσα από την επαφή τους με την αισθητική παιδεία. Η συνεργασία για αυτήν την παράσταση αποτέλεσε μέρος της διαδικασίας του “ζυμώματος” του υλικού, σχεδόν από την αρχή της σύλληψης. Κατά την υλοποίηση μπορεί να υπήρξαν κάποια εμπόδια, όπως η συντονισμένη προσαρμογή του προγράμματος και των χρονοδιαγραμμάτων, αλλά η αλληλοεκτίμηση και καλή επικοινωνία συνέβαλε στο να δρομολογηθούν όλα κατ’ ευχήν. Οι νεότεροι μαθητές μπορεί να απαιτούν περισσότερο χρόνο για να μάθουν τους χορούς και να ενσωματώσουν τις κινήσεις, κάτι το οποίο επιτυγχάνεται με παιχνίδια και δραστηριότητες που ενισχύουν τη συνεργασία και την αυτοπεποίθησή τους. Οι πιο έμπειροι μαθητές μπορεί να ανταποκριθούν σε πιο προχωρημένες και απαιτητικές τεχνικές χορού, κάτι που απαιτεί περισσότερη εξάσκηση και πρόβες.

Γιατί μόνο μία παράσταση; Δεν υπάρχει σκέψη για περισσότερες, ακόμα και ολόκληρη σεζόν;

“Μια και καλή” θα μπορούσαμε να πούμε… Η απόφαση για τον αριθμό των παραστάσεων ή τη διάρκεια της σεζόν εξαρτάται από τους συντελεστές και την ομάδα που είναι υπεύθυνη για την παραγωγή. Παράγοντες όπως η διαθεσιμότητα των χορευτών και μουσικών, ο προϋπολογισμός, οι περιορισμοί του χώρου, επηρεάζουν αυτήν την απόφαση. Στη συγκεκριμένη παράσταση, οι χορευτές είναι μαθητές και κυρίως παιδιά και έφηβοι. Ο χρονικός περιορισμός τους λόγω άλλων δραστηριοτήτων και αναγκών είναι υπαρκτός. Εάν υπάρχει όμως αρκετό ενδιαφέρον από τους μαθητές – χορευτές, τους μουσικούς, τους γονείς και το κοινό, καθώς και οι αναγκαίοι πόροι για την παραγωγή περισσότερων παραστάσεων, τότε θα μπορούσαν να είναι εφικτές περισσότερες παραστάσεις.

Πώς αντιλαμβάνεστε τη μουσική και τον χορό; Πόσο μεγάλο κομμάτι του χρόνου σας καταλαμβάνουν;

Ως μουσικοπαιδαγωγός και καλλιτέχνης, η μουσική και ο χορός είναι ζωτικό κομμάτι της ζωής μου. Η μουσική και ο χορός αποτελούν μια πλούσια γλώσσα έκφρασης και επικοινωνίας και ο ρυθμός είναι ο θεμελιώδης κρίκος τους. Τραγουδώντας, παίζοντας μουσική και χορεύοντας εκφραζόμαστε, δείχνουμε τη χαρά μας, εκτονώνουμε τη λύπη ή τον θυμό μας, να ονειρευτούμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, να επηρεάσουμε ακόμη και θεραπευτικά. Αφιερώνω σημαντικό μέρος του χρόνου μου στη Μουσική και τον Χορό, είτε πρόκειται για τη διδασκαλία σε μαθητές, είτε για τη δημιουργία έργων, είτε για τη συμμετοχή μου σε καλλιτεχνικά δρώμενα. Ως μέλος μιας οικογένειας με άλλους καλλιτέχνες, η μουσική και ο χορός αποτελούν σημαντικό μέρος του κοινού μας χρόνου. Όχι μόνο σε επίπεδο συζητήσεων και αναζητήσεων αλλά και συνεργασιών. Είμαι παντρεμένη με τον Δημήτρη Βασιλάκη, σαξοφωνίστα –  καλλιτέχνη της τζαζ, με διεθνή καριέρα και ακαδημαϊκό και έχουμε έναν γιο, τον Νέστορα, φοιτητή τζαζ μουσικής σε μουσικό πανεπιστήμιο. Η μουσική και ο χορός είναι ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου μου και της ζωής μου, καθώς αποτελούν μέσο έκφρασης, δημιουργίας και επικοινωνίας, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά.

Στην παράσταση αυτή πρωταγωνιστείτε και έχετε αναλάβει τη σκηνοθεσία. Πόσο δύσκολο είναι να σκηνοθετείτε τον εαυτό σας; Είστε ο πιο αυστηρός κριτής σας;

Σ’ αυτή την παράσταση σκηνοθετώ και οι πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά. Έχω αναλάβει επίσης  την κάθε λεπτομέρεια της παραγωγής. Έτσι είμαι κι εγώ ένας βασικός συντελεστής της παράστασης. Η αξιολόγηση του εαυτού μας με αντικειμενικότητα είναι δύσκολη. Σημαντικό είναι να έχουμε ισορροπημένη προσέγγιση. Η κατάλληλη οριοθέτηση και με αυστηρότητα όταν απαιτείται, αλλά και η ενθάρρυνση και υποστήριξη των νεαρών καλλιτεχνών, δημιουργεί τη συνθήκη, ώστε με έμπνευση να προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους στη σκηνή. Η ανατροφοδότηση του κοινού είναι επίσης πολύτιμη, επιδιώκοντας να είμαι ανοιχτή  στην κριτική και τις προτάσεις των άλλων, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών που συμμετέχουν στην παράσταση. Οι παιδικές φωνές μπορούν να είναι πολύτιμες.

Υπάρχουν άλλα πλάνα σας για το μέλλον; Είναι ανακοινώσιμα;

Ναι, σίγουρα έχουμε. Το διεθνές φεστιβάλ τζαζ στη Ρόδο και το Νότιο Αιγαίο, είναι μια σημαντική εκδήλωση που διοργανώνουμε τα τελευταία χρόνια και συνεχίζουμε να το αναπτύσσουμε, έχοντας την υποστήριξη του ΥΠΠΟΑ. Προσφέρει μια μοναδική πλατφόρμα για να φιλοξενηθούν και να εμφανιστούν καλλιτέχνες από διάφορες χώρες και να αναδειχθεί η τζαζ μουσική και η κουλτούρα της, αναπτύσσοντας την Τέχνη και τον Πολιτισμό, τόσο στην τοπική όσο και διεθνή κοινότητα. Σχεδιάζουμε και οργανώνουμε σεμινάρια και εργαστήρια για τους μαθητές μας, με στόχο να ενισχύσουμε τη δημιουργική τους έκφραση και να τους προσφέρουμε εμπειρίες που θα τους εμπνεύσουν και θα τους βοηθήσουν να αναπτύξουν το ταλέντο τους, προωθώντας έτσι την αγάπη και την κατανόηση για τη Μουσική και τον Χορό.

Τι είναι αυτό που λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη, ώστε να υπηρετείτε με τόσο πάθος την τέχνη σας;

Καταρχάς η αγάπη μου για την Τέχνη με ωθεί να εξερευνώ τα μονοπάτια της, να γίνομαι δημιουργική. Όταν βλέπω τον λόγο μου μέσα από την Τέχνη να συνδέεται με τους ανθρώπους, να τους ενθουσιάζει, να τους προβληματίζει, να τους εμπνέει, τότε αυτή η ανταπόκριση με συγκινεί βαθιά και μου δίνει την ενέργεια και την επιμονή να συνεχίσω να δημιουργώ και να προσφέρω. Επίσης, η σημασία και η βαρύτητα που παίζει η Τέχνη στη διαμόρφωση και εμπλουτισμό της προσωπικότητας των παιδιών, των νεαρών μαθητών, με οδηγεί στο να νιώθω ακόμη πιο σίγουρη πως αυτός είναι ο δρόμος μου.

Κώστας Κούλης