In Flames
Foregone
Nuclear Blast Records
The Beginning Of All Things
State Of Slow Decay
Meet Your Maker
Bleeding Out
Foregone Pt. 1
Foregone Pt. 2
Pure Light Of Mind
The Great Deceiver
In The Dark
A Dialogue In B Flat Minor
Cynosure
End The Transmission
Μία από τις μπάντες που έχει συζητηθεί έντονα μέσα στα χρόνια για την αλλαγή του ήχου της είναι σαφέστατα οι In Flames. Προσωπική μου άποψη είναι πως η κάθε είδους κουβέντα γύρω από τέτοιες αλλαγές είναι μάλλον περιττή και χιλιοειπωμένη, πόσο μάλλον όταν οι αλλαγές έχουν να κάνουν με τη μη στασιμότητα και τη δημιουργική εξέλιξη ενός συγκροτήματος, που μόνο θετική μπορεί να είναι.
Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία “I, The Mask”, η μπάντα επανέρχεται ανανεωμένη με το “Foregone”, έχοντας ακόμα μία αλλαγή στη σύνθεσή της. Στην κιθάρα βρίσκεται και επίσημα πλέον ο Chris Broderick (ex-Jag Panzer, ex-Megadeth) στη θέση του Niclas Engelin, παρέα με τους Bj?rn Gelotte (lead κιθάρα), Anders Frid?n (φωνή), Bryce Paul (μπάσο, δεύτερα φωνητικά) και Tanner Wayne (ο οποίος είχε ήδη διαδεχθεί τον Joe Rickard στα drums). Πίσω από την παραγωγή κρύσταλλο του album βρίσκουμε τον Howard Benson, το mixing ανέλαβε ο Joe Rickard, το mastering ο Ted Jensen και το εξαιρετικό artwork του “Foregone” είναι δημιουργία του Blake Armstrong.
Τους τελευταίους επτά μήνες το σχήμα μας κράταγε ζεστούς, παρουσιάζοντάς μας έως τώρα πέντε από τις δώδεκα συνθέσεις του δίσκου. Αρκετές ώστε να πάρουμε μια δυνατή πρόγευση για το τι μας επιφυλάσσει το «κυρίως πιάτο». Με σειρά όπως κυκλοφόρησαν, τα “State Of Slow Decay”, “The Great Deceiver”, “Foregone Pt. 1”, “Foregone Pt. 2” και “Meet Your Maker”, θα έλεγε κανείς πως μας παρουσιάστηκαν ως οι πιο δυνατές συνθέσεις του “Foregone”. Και εδώ έρχομαι να διαφωνήσω κάθετα λέγοντας πως δεν υπάρχουν πιο δυνατές συνθέσεις, γιατί δεν υπάρχει καμία αδύναμη!
Οι πρωτεργάτες του melodic death metal, μέσα από τον δέκατο τέταρτο δίσκο της καριέρας τους, εξακολουθούν να προσφέρουν δυνατές συγκινήσεις στα αυτιά μας, κάνοντας αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Να μας σερβίρουν φοβερές συνθέσεις, αντιπαραθέτοντας μελωδία και επιθετικότητα με τον μοναδικό και χαρακτηριστικό τους τρόπο.
Και μια και μιλάμε περί αντιθέσεων, οι In Flames επιλέγουν να ξεκινήσουν το “Foregone” με το ατμοσφαιρικό (με τις ακουστικές και το τσέλο) instrumental κομμάτι “The Beginning Of All Things”, για να έρθει το ήδη γνωστό “State Of Slow Decay” να τα διαλύσει όλα στο πέρασμά του με τον καταιγιστικό του ρυθμό. Στο ίδιο ύφος και το “Meet Your Maker”, με ένα τόσο εθιστικό refrain, που κολλάει στον εγκέφαλο από το πρώτο κιόλας άκουσμα. To δε “Bleeding Out”, με την πιο ηλεκτρονική εισαγωγή, τον marching ρυθμό και το δυνατό του groove, ομολογώ πως με εντυπωσίασε.
Από τα πιο έντονα και aggressive τραγούδια του δίσκου, χωρίς να λείπουν και εδώ οι μελωδικές εναλλαγές (υπέροχη η μικρή πινελιά με την ακουστική κιθάρα αλλά και το κιθαριστικό σόλο, που είναι από τα αγαπημένα μου στον δίσκο) αποτελεί το “Foregone Pt. 1”. Το δε αδερφάκι του, “Foregone Pt. 2”, κινείται σε άλλα μουσικά μονοπάτια, ρίχνοντας αισθητά τα γκάζια. Και εκεί που λέω πως ίσως να βρήκα την πιο «αδύναμη» στιγμή του δίσκου, από τα μισά του τραγουδιού και μετά αναθεωρώ με αυτές τις απίστευτες μελωδίες.
“Pure Light Of Mind” και δηλώνω υπεύθυνα πως εδώ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ. Από τα πιο ρυθμικά και μελωδικά τραγούδια του “Foregone”, χτυπά φλέβα συναισθήματος κατευθείαν. Είναι πραγματικά απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο οι In Flames καταφέρνουν να συνδυάζουν τόσα διαφορετικά μουσικά ύφη μεταξύ τους με τον πιο εναρμονισμένο τρόπο.
Επιστροφή στα γκάζια λοιπόν με το “The Great Deceiver”, το οποίο μας ξυπνά απότομα με τις έντονες εναλλαγές του, ενώ με το βαρύ mid-tempo “In The Dark” (όπως μας προδιαθέτει και ο τίτλος άλλωστε) βυθιζόμαστε στην πιο «σκοτεινή» πλευρά του άλμπουμ. Από τα πιο ιδιαίτερα και ατμοσφαιρικά τραγούδια, με το καλύτερό τους refrain μέχρι τώρα. Και αν πριν δήλωσα πως ερωτεύτηκα, εδώ έχασα μυαλό, ξέχασα πως με λένε και γενικά έπαθα ζημιά. ΕΘΙΣΜΟΣ απλά.
Τι έρωτας κι εδώ με τα “A Dialogue In B Flat Minor” και “Cynosure”; Δεν ξέρω πώς το έχουν καταφέρει και εκεί που λέω δεν έχει άλλο καλύτερο, κάπου θα κάνει κοιλιά ο δίσκος, εκεί με περιμένει η μία ανατροπή μετά την άλλη. Ο επίλογος του “Foregone” γράφεται με το “End The Transmission”, το οποίο μας αποχαιρετά με τον πιο δυνατό τρόπο και μας αφήνει να αναρωτιόμαστε τι ήταν αυτό που μόλις βιώσαμε.
Πριν γραφτούν τούτες εδώ οι λέξεις, το άλμπουμ αποτέλεσε σταθερή συντροφιά με πολλαπλές ακροάσεις και πλέον μπορώ να πω με σιγουριά πως οι In Flames μας έδωσαν μία από τις καλύτερες δημιουργίες τους, των τελευταίων δεκαπέντε-είκοσι ετών. Πέρα από τα δυνατά refrain, την εναλλαγή καθαρών και βρώμικων φωνητικών και το δυνατό drumming, αυτό που απογειώνει το “Foregone” είναι τα εκπληκτικά κιθαριστικά μέρη και solo. Ο ερχομός του Chris Broderick, σε συνδυασμό με την κιθαριστική μαεστρία του Bj?rn, συνθέτουν κάποια από τα καλύτερα solo και τις πιο δημιουργικές ιδέες των In Flames των τελευταίων ετών. Για μένα είναι εξαιρετικά σημαντικό πως δεν βρήκα σημείο στον δίσκο που να ένιωσα πως θέλω να πατήσω το skip… Κάθε τραγούδι και ένας εθισμός, από την ακουστική εισαγωγή μέχρι και την τελευταία νότα του κλεισίματος. Δεν ήξερα τι να περιμένω και ομολογώ πως κατάφεραν να ξεπεράσουν και τη μεγαλύτερη προσδοκία που είχα. Κάθε τραγούδι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του puzzle του “Foregone”και δεν θα ήθελα να λείπει ούτε μία νότα.
In Flames σας ευχαριστώ.
Τζοβάνα Σπήλιου
0 Comments