Η τεχνολογία και ο παράγοντας Χ. Κάτι τυχαίο, κάτι που απλά συνέβη, κάτι που «προσγειώθηκε» στην οθόνη του τηλεφώνου. Περίπατος κάπου στα Χανιά. Οι χάρτες επιστρατεύονται, μπας και βρω την άκρη και επιστρέψω στο ξενοδοχείο, μια και από προσανατολισμό… ξέρετε… τι άλλα, καλά; Και κάπου εκεί ο παράγοντας, που λέγαμε λίγο πιο πάνω. «Μουσείο εθνικής Ελλάδος ποδοσφαίρου». Τι λέει τώρα εδώ; Τι είναι τούτο πάλι; Και μάλιστα πολύ κοντά από εκεί που βρίσκομαι.

Σε μερικά λεπτά βρίσκομαι έξω από το μαγαζί. Λέω «μαγαζί» γιατί αυτή την εντύπωση δίνει. Ένα κατάστημα που πουλάει φανέλες, μπάλες, παπούτσια. Έτσι νομίζεις αρχικά. Μετά έρχονται οι εκπλήξεις. Ο κτήτωρ και πρόεδρος του Συλλόγου Φιλάθλων Εθνικής Ελλάδος Νομού Χανίων «Γαλανόλευκος Φάρος», ο κύριος Νίκος Φλέκκας, είναι εκείνη τη στιγμή έξω από τον χώρο και ετοιμάζεται να ξαναμπεί. Τον ρωτώ και μου απαντά με ευγένεια, με χαμόγελο και με τον τρόπο του ανθρώπου της πιάτσας. Για την επόμενη – και βάλε – ώρα θα είναι ο αμφιτρύωνας, ο ξεναγός, ο οδηγός, ο φίλος, ο πάροχος ενός σωρού υπέροχων πληροφοριών.

Πάνω από τις τρεισήμισι χιλιάδες εκθέματα! Μιλάμε για είκοσι και πλέον χρόνια λειτουργίας, για άπειρες ώρες δουλειάς, για απίστευτες δαπάνες – ακόμα και αν το εβδομήντα τοις εκατό των εκθεμάτων προέρχεται από δωρεές των ίδιων των παιχτών ή άλλων ιδιωτών και φορέων – και πολύ μεράκι. Ο Φλέκκας ξεκίνησε τον σύλλογο, ταξίδεψε, έγινε κομμάτι όλης αυτής της εκπληκτικής ιστορίας και σήμερα αναθυμάται και λέγει την κάμαν και την φέραν σε όλους εκείνους που μπαίνουν στο μαγαζί του.

Και είναι πολλοί αυτοί που μπαίνουν. Ένας χαμός από τουρίστες, κυρίως από Δανία και Γερμανία, μέχρι ΗΠΑ και Καναδά και κάμποσοι Έλληνες. Οι Ευρωπαίοι ξέρουν από μπάλα, θυμούνται πράγματα και εντυπωσιάζονται από τα εκθέματα. Η φανέλα του Batistuta, όταν έκανε χατ τρικ στο ντεμπούτο του με την εθνική Αργεντινής απέναντι στην Ελλάδας το 1994, στο μουντιάλ των ΗΠΑ και η φανέλα του Maradona από το ίδιο ματς, η τελευταία φορά που φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο. Προσέξτε. Όχι απλά οι φανέλες με τα νούμερα και τα ονόματα των παιχτών. Οι φανέλες που οι ίδιοι εκείνοι παίχτες φορούσαν τότε! Είπατε κάτι; Να πω εδώ ότι φιλοξενούνται ακόμα και η φανέλα που φορούσε ο El Diego το 1986, στον τελικό με τη Γερμανία, καθώς και ένα σωρό φανέλες υπέρ-παιχτών από διάφορες διοργανώσεις. Θα βλέπετε με τα μάτια σας και δεν θα το πιστεύετε.

Η εθνική μας βέβαια έχει την τιμητική της. Φανέλες από όλες τις εποχές της, όλες τις μικρές ή μεγάλες στιγμές της. Οι φανέλες που οι παίχτες φόρεσαν στο Ευρωπαϊκό του 2004, σε διοργανώσεις πριν και μετά από το μάγνουμ όπους. Του Νικολούδη, του Ζαγοράκη, του όποιου θυμηθείτε και θυμίσετε. Ο κύριος Νίκος είναι εγκυκλοπαίδεια. Ονόματα, ημερομηνίες, τοποθεσίες, ό,τι βάνει ο νους. Και εννοείται ότι δεν βαριέται ποτέ. Θα πει τα ίδια πράγματα πάνω από είκοσι φορές μέσα σε μια μέρα, κάθε μέρα! Και θα τα πει με τον ίδιο ενθουσιασμό.

Κάποια στιγμή του λέω ότι θα είναι καλό να κάνουμε και ένα βιντεάκι. Χαμογελάει. «Είσαι έτοιμος»; Πάμε λοιπόν να δούμε όλο τούτο εν κινήσει. Στη συνέχεια μου λέει να κόψω. Μου δείχνει τη βιτρίνα που περιέχει τη μπάλα του τελικού του 2004. Και μετά… η άλλη αίθουσα. Αυτή που έχει το τιμημένο. Αυτή που εκθέτει το άγιο δισκοπότηρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το κύπελο του 2004! Και μπορείτε να βγάλετε φωτογραφία μαζί του. Να το κρατήσετε, να το μυρίσετε, να το φιλήσετε… Κέφι να ‘χετε και φαντασία και να (κατά)γράφουν τα τηλέφωνα, γιατί εδώ μιλάμε για πολλές φωτογραφίες και όχι μόνο.

Μια και αναφερθήκαμε σε φωτό. Υπάρχουν μπόλικες και από δαύτες. Με τον Ρεχάγκελ, με διάφορους ποδοσφαιριστές όλα αυτά τα χρόνια, με ένα σωρό κόσμο. Πολλά τα ταξίδια, πολλές οι εργατοώρες.

Χαζεύω μία φανέλα συγκεκριμένα. Είναι η ελληνική σημαία, περιέχει τις λέξεις του εθνικού μας ύμνου και είναι στην ουσία η φανέλα του συλλόγου, η φανέλα των Ελλήνων φιλάθλων. Βασικό έσοδο για τη λειτουργία του, βασικό αξεσουάρ για όποιον θέλει να θυμάται και να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.

Έφυγα από το μαγαζί γεμάτος υλικό και χαμόγελα. Μίλησα με αρκετό από τον κόσμο που επισκέφθηκε τον χώρο, είδα στα μάτια τους τον θαυμασμό και την έκπληξη και… Και να, έρχονται οι επόμενες στρατιές επισκεπτών. Ο Φλέκκας θα ξεδιπλώσει για μία ακόμα φορά την ιστορία του και θα γεμίσει με εικόνες τις σκέψεις όσων μπαίνουν στη χρονοκάψουλα. Τα έχουμε πει ξανά, δεν υπάρχει όμως λόγο να μην τα αναφέρουμε άλλη μια φορά. Ο αθλητισμός προσφέρει ΤΙΣ συγκινήσεις! Μόνο εκείνος και η μουσική. Τώρα ξέρετε πως όταν με το καλό έλθετε στα Χανιά, υπάρχει ακόμα ένας τόπος να επισκεφθείτε. Και να περάσετε αρκετή ώρα εκεί. Ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία, κύριε Νίκο! Θα τα ξαναπούμε στη συνέντευξη.

Κώστας Κούλης