O καπτά-Γιάννης Καραντής, που ορίζει τύχες στο καράβι του και την οικογένειά του, είναι ο καραβοκύρης που γυρνά στο σπίτι του μετά από πολύμηνο μπάρκο. Κουμάντο στο πόδι του κάνει η κυρά του, η οποία τα έχει πάρει όλα επ’ ώμου, ενώ παράλληλα μεγαλώνει τα δυο παιδιά τους. Τα έθιμα της εποχής σαφή. Ο γυρισμός έχει πρώτα να κάνει με τα καλωσορίσματα και τα ανάλογα κεράσματα. Η καραβοκυρού έχει να ετοιμάσει πράγματα για να υποδεχθεί τον άνθρωπό της, έχει όμως και ένα θεματάκι, το οποίο πρέπει να προσέξει άκρως ιδιαιτέρως. Τα βερεσέδια. Τα χρωστούμενα σε μπακάληδες, μανάβηδες, αλευράδες και λοιπούς «προμηθευτές». Όλα θα εξοφληθούν από τον σύζυγο που επιστρέφει, η κυρά όμως έχει και ένα ποσόν οφειλής στον κρασά. Στον κάπηλο. Και θέλει να το τακτοποιήσει η ίδια. Όχι ο σύζυγος. Όχι εκείνος…

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Κάπου στην Πλάκα σταματά ο χρόνος. Στην εσωτερική αυλή του κτιρίου που ανήκει στην «Εταιρεία φίλων Παναγιώτη Κανελλόπουλου» μαζευόμαστε, κάποιοι αργούμε λιγάκι (χιντ-χιντ), καθόμαστε και οι τρεις κυρίες ξεδιπλώνουν τον Παπαδιαμαντικό λόγο, το κείμενο και το έργο, το οποίο δείχνει ότι ο μεγάλος δημιουργός είχε και εξαιρετικό χιούμορ. Η δραματουργία έχει να κάνει με ένα θέμα που μάλλον κωμικά στριφογύριζε στο μυαλό του τεράστιου συγγραφέα. Και η απόδοσή του είναι ανάλογη. Οι τρεις ηθοποιοί, οι κυρίες Στεφανία Γώγου, Μαρίνα Πολυμέρη και Αρκαδία Ψάλτη, η οποία έχει αναλάβει και τη σκηνοθεσία, λειτουργούν σαν ομάδα, υποδύονται όλους τους ρόλους του έργου, ενώ παράλληλα αφηγούνται.

Και το αποτέλεσμα είναι μία παράσταση γάργαρη, φρέσκια και καλπάζουσα, η οποία φέρνει το γέλιο αλλά και τη συγκίνηση. Το τέλος καλό – όλα καλά, σερβίρεται μαζί με ένα ρακοπότηρο δροσερή μαστίχα και η αλμύρα της θάλασσας γίνεται το καλύτερο άρωμα. Το κοινό χειροκρότησε με ενθουσιασμό και διάρκεια. Ήταν η ισάξια ανταμοιβή των ηθοποιών, οι οποίες είχαν να αντιμαχηθούν και τους εξωτερικούς παράγοντες. Την ίδια ώρα με την παράσταση, πολύ κοντά στον χώρο διεξαγωγής, γινόταν μία άλλη εκδήλωση, με μουσική και η ένταση της μουσικής θα μπορούσε να μπλοκάρει τις «διεργασίες» στην παράσταση. Οι τρεις τους όμως, απόλυτα συγκεντρωμένες και συντονισμένες, έδειξαν υψηλό επαγγελματικό ζήλο και δεν άφησαν τίποτα να πάει στραβά.

Δεν θέλω να σποϊλάρω τα θέματα των παραστάσεων, το συγκεκριμένο όμως αποτελεί εξαίρεση, λόγω του ότι ξετρέλανε το κοινό και δεν πρόκειται κατ’ ουσίαν για «μαρτυριάρη». Η κυρά του σπιτιού, περιμένοντας τον κύρη της, σκέφτεται να πιει ένα ποτηράκι, για το καλό κατευόδιο. Στη συνέχεια, το ξανασκέφτεται. Μάλλον την παίρνει και για ένα δεύτερο. Ναι, αλλά η μποτίλια είναι μέχρι τη μέση τώρα. Πρέπει να την ξαναγεμίσει, μην πάρει κανείς χαμπάρι την εν λόγω «κατανάλωση». Ναι, αλλά το παράκανε στο γέμισμα και τώρα, αν την ταπώσει, θα χυθεί ένα μέρος του «υλικού». Ε, να πάει χαμένο; Η περιγραφή αυτή είναι τόσο σπαρταριστή και τόσο ξεχωριστή, που αυτόματα θα σας κάνει να γελάτε για αρκετή ώρα. Και προσέξτε, είναι μόλις μία από τις σκηνές της παράστασης.

Πανέξυπνη σκηνοθεσία, η οποία χρησιμοποίησε όλο τον χώρο που της δόθηκε, που έμοιαζε με την αυλή σπιτιού σε ένα από τα νησιά μας. Και για φως… Τι πιο ωραίο από το φυσικό φως του καλοκαιριού, που εκείνη την ώρα φλέρταρε με το σούρουπο; Πρόκειται για μία γλυκύτατη, πραγματικά θερινή και πραγματικά όμορφη δουλειά, η οποία μας χαροποίησε, μας έβαλε ξανά στο θεάρεστο μοτίβο του λόγου του Παπαδιαμάντη και… εξεφυτίλισε τα κεριά της ψυχής μας. Θα ήθελα  πολύ να το δω και σε κλειστό χώρο. Ίσως οι συντελεστές μας κάνουν τη χάρη την επόμενη σεζόν. Και κάτι τελευταίο. Εστιάστε, πέρα από το κωμικό στοιχείο, στα βάσανα των γυναικών και όλα αυτά που αντιμετώπιζαν τότε. Μόλις εκατόν είκοσι χρόνια πριν. Εστιάστε και θα με καταλάβετε.

Κώστας Κούλης

Σκηνοθεσία: Αρκαδία Ψάλτη

Ενδυματολόγος: Αφροδίτη Αναστοπούλου

Φωτογραφίες: Μάρω Κουρή

Παραγωγή: ΑΜΚΕ ”Αγγελοπετριά”

Ερμηνεύουν:

Στεφανία Γώγου, Μαρίνα Πολυμέρη, Αρκαδία Ψάλτη

Από την Κυριακή 11 Ιουνίου μέχρι την Κυριακή 23 Ιουλίου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Πέμπτη στις 20:00

Παρασκευή στις 20:00

Σάββατο στις 20:00

Κυριακή στις 20:00

Προπώληση εισιτηρίων:

https://www.ticketservices.gr/event/gyni-pleousa/

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά

Πληροφορίες: 6972313738

Λίγα λόγια για την «Αγγελοπετριά»:

Η «Αγγελοπετριά» διερευνά και επανασυνδέει οργανικά τη θεατρική πράξη με τον χώρο και το κοινό της. Μέσα από το έργο μας αναδεικνύουμε ότι κάθε χώρος (ανοικτός, κλειστός, σύγχρονος, παραδοσιακός, ακμάζον, παραμελημένος) μπορεί εν δυνάμει να λειτουργήσει ως θεατρική σκηνή. Για να γίνει αυτό, η θεατρική πράξη λειτουργεί ως καταλύτης για την επανανοηματοδότηση της υλικότητας του χώρου με τις βιωματικές εμπειρίες των ανθρώπων του. Στις παραγωγές μας παρουσιάζουμε έργα  Ελλήνων, ως επί των πλείστον συγγραφέων τα οποία μας βοηθούν να αναστοχαστούμε για προγενέστερες αλλά και σύγχρονες σχέσεις, ανάγκες και αγωνίες ανθρώπων σε χώρους και χρόνους της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Η προσέγγισή μας βασίζεται στην ιδέα της «επιστροφής» του έργου στην πραγματική ζωή και υλοποιείται μέσα από την επιλογή των χώρων της παράστασης σε αστικές η μη περιοχές, της δραματουργικής και σκηνικής παρουσίασης και της οργανικής εμπλοκής του κοινού τόσο στο επίπεδο της ενσυναίσθησης οικείων βιωμάτων όσο και της συμμετοχής στο στήσιμο της παράστασης. Στόχος της «Αγγελοπετριάς» είναι η σύνδεση του πειραματισμού στη θεατρική πράξη με τις κοινωνικές ανάγκες και πρακτικές, ώστε οι θεατρικές παραγωγές μας να αναδεικνύουν όχι μόνο «τι σήμαιναν» κάποιοι χώροι ως γεγονότα αλλά και «τι μπορεί να γίνουν» μέσα από τη θεατρική εμπειρία των δημιουργών μαζί με το κοινό.

Ενδεικτικές για την εργασία μας είναι οι εξής παραστάσεις μας. Η ”Πρώτη φλέβα” του Γ. Μακριδάκη (2018-2019), που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του φεστιβάλ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ”Ανοιχτή πόλη”. Η παράσταση παρουσιάστηκε σε Cabaret στην Τρούμπα, σε λαϊκά καφενεία στο Κερατσίνι, την Δραπετσώνα και το Αιγάλεω, στην γειτονιά με τους οίκους ανοχής της Χίου (Bar Νυχτοπούλι) και σε Bar σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, της Κεφαλλονιάς της Κρήτης κ.α. Το ”Πιτσιμπούργκο” της Σώτης Τριανταφύλλου (2014-2017), που παιζόταν και σε αυλές σπιτιών στην Αθήνα και σε λιμανάκια, παραλίες, χωράφια, αύλειους χώρους εκκλησιών σε πολλά μέρη της Ελλάδας (Χίο, Αίγινα, Κρήτη).

Η παράσταση ”Γυνή πλέουσα” πρωτοπαρουσιάστηκε το 2019 στην Χίο, στο αρχοντικό του Χωρέμη και στο φεστιβάλ θεάτρου της Αίγινας το 2020.

Υπεύθυνος Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων: Αντώνης Κοκολάκης