Δεν λύνουμε το πρόβλημα… απλά το κρύβουμε καλά…

Είχα διαβάσει για το θέμα αυτό. Είχα δει, είχα ακούσει. Πριν από εκατόν πενηντατόσα χρόνια, το ελληνικό κράτος είχε «ιδρύσει» το πρώτο και τελευταίο δημόσιο μπορντέλο. Το φρουρούσε η ίδια η αστυνομία, τα κορίτσια, εβδομήντα δύο τον αριθμό, έμεναν εκεί μέχρι να γίνουν πενήντα ετών, είχε το καθένα την κάμαρά του, πλήρωνε ενοίκιο, είχε ιατρική περίθαλψη, προστασία από τους «απέξω» – εννοείται ότι οι αγαπητικοί δεν χαμπάριαζαν μ’ αυτά και πάλι έβρισκαν τον τρόπο να τους πάρουν λεφτά και να τα σπάσουν στο ξύλο – και βίωναν ένα συνεχές ανηφόρι, μέχρι να καταντήσουν ζητιάνες στα γεράματά τους.

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Είναι οι εποχές που θα θέλαμε πολύ να ξεχάσουμε. Οι εποχές που οι γυναίκες θεωρούνται κατώτερες, ψυχικά ανισόρροπες, ανίκανες για οτιδήποτε πέρα από αναπαραγωγή. Εννοείται πως δεν έχουμε κανένα θέμα με την πορνεία. Το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου φέρει πάνω του όλη την τιμιότητα, όλων των ετών που έχουν περάσει από τότε. Η κάλυψη μίας φυσικής ανάγκης δεν είναι έγκλημα. Αλλά ο άνθρωπος είναι ΤΟΣΟ κακός…

Απόψε ζούμε τον νταλκά των κοριτσιών. Τα θέλω και τα όχι τους. Τις αγάπες και τις μάχες τους. Τα δάκρυα και τα πείσματά τους. Με πρόζα και τραγούδι. Με αφηγήσεις και διαλόγους. Με εναλλαγές και πάγωμα του χρόνου. Αρχές της δεκαετίας του τριάντα… Η Θεανώ και η πιτσιρίκα. Η μπαρουτοκαπνισμένη και η «μικρή», που ανακάλυψε από νωρίς ότι το κόκκινο είναι το αγαπημένο της χρώμα. «Δεν θα γεράσω ποτέ, μου είπε μια τσιγγάνα. Κάποιος θα με σκοτώσει. Τόσο το καλύτερο»!

Η κυρία Ελένη Φιλίνη. Χαλύβδινη, λυρική, ήπια και επική μαζί. Δεν εστιάζω στο ιδεώδες της κατασκευής, γιατί το έχουν κάνει χιλιάδες πριν από μένα και με πολύ καλύτερο λεξιλόγιο. Θα σταθώ στον τρόπο ερμηνείας. Λιτός, ανθρώπινος, της πιάτσας, της γειτονιάς, της μπούκας, της πορτάρας, της ζωής… Στέκεται με άνεση, εμβαθύνει στους χαρακτήρες που υποδύεται με άνεση, τραγουδά με άνεση. Βγάζει γέλιο, συγκινεί. Ιδιαίτερα στον ρόλο της Ασπασίας της κουφής… Εκεί πλέον είναι πολύ συγκινητική. Είχαμε τη χαρά να τη φιλοξενήσουμε με συνέντευξη κάποια χρόνια πριν. Μάλλον πάει να δευτερώσει το καλό.

Η κυρία Κατερίνα Αγγελίτσα, επίσης σε πολλαπλή διανομή, είναι ένα δροσερό πλάσμα, με εξαιρετική φωνή και θαυμάσια κίνηση. Βρίσκεται παντού, ξαπλώνει, σηκώνεται, περπατά, πέφτει… Και ξανά από την αρχή. Ενώνει τη φωνή της με εκείνη της Φιλίνη. Και ακούγονται τόσο καλά οι δυο τους…

Στο πιάνο και τα πλήκτρα βρίσκεται η κυρία Ντάνα Γιακουμέλου και στο μπουζούκι/κιθάρα ο κύριος Γιώργος Φραγκάκης, που συνοδεύουν τις δύο κυρίες στα τραγούδια τους. Ναι, είναι ζωντανή η μουσική. Οι δύο καλλιτέχνιδες το έχουν όλο το πακέτο έτσι κι αλλιώς. Θα τις δείτε πώς περπατούν, πώς αλλάζουν ρούχα, πώς γίνονται ένα με την εποχή που αφηγούνται. Το καταπληκτικό κείμενο, που δούλεψαν από κοινού οι κύριες Κατερίνα Αγγελίτσα, Σοφία Παπαδοπούλου και Έφη Ρευματά, έκανε παράσταση η κυρία Έφη Ρευματά – η οποία έκανε και τον σχεδιασμό των φώτων – με τρόπο τόσο γήινο, που δεν θα σας αδικήσω καθόλου αν δακρύσετε κατά τη διάρκειά της. Είναι μαχαιριές οι λέξεις κατά διαστήματα. Πάνω που θα λαβωθείτε, οι δύο πρωταγωνίστριες θα σας βοηθήσουν με μία δόση χιούμορ. Και πάνω στο γέλιο θα ξανάρθει το δάκρυ. Εβδομήντα δύο εις τη ν ιστορίες και εμείς θα παρακολουθήσουμε μερικές μόλις από αυτές. Τα υπόλοιπα βρίσκονται στη φαντασία μας. Και στην πραγματικότητά μας.

Δεν θα είναι ποτέ η ίδια αυτή η περιοχή. Τα Βούρλα είναι μια ανάσα από την πόλη που ζω. Έχω περάσει ένα σωρό φορές. Όταν δεν ήξερα… απλά δεν ήξερα. Τώρα όμως ξέρω. Και η γνώση είναι καλός οδηγός. Η κοριτσιέρα είναι μέρος της ιστορίας μας. Και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Και σαν τέτοιο πρέπει να το εμπεδώσουμε. Κι εγώ κι εμείς κι εσύ. Τίμια και σταράτα. Χωρίς υστεροβουλίες και λοιπά «φτιασίδια». Κι εγώ κι εμείς κι εσύ. Και ρέφα μη γυρεύεις…

Κώστας Κούλης

Σκηνοθεσία – Σχεδιασμός Φωτισμού: Έφη Ρευματά
Σύλληψη,κείμενα,δραματουργικήέρευνα:Κατερίνα Αγγελίτσα, Σοφία Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά
Ερμηνεύουν: Ελένη Φιλίνη, Κατερίνα Αγγελίτσα
Μουσική επιμέλεια: Ντάνα Γιακουμέλου
Μουσικοί επί σκηνής: Ντάνα Γιακουμέλου (πιάνο, πλήκτρα), Γιώργος Φραγκάκης (κιθάρα, μπουζούκι)
Κουστούμια, επιμέλεια σκηνικού: Μάγδα Καλορίτη
Βοηθός σκηνογράφου: Ξένια Κούβελα
Βοηθός σκηνοθέτη: Φανή Καρρά
Οργάνωση παραγωγής: Φανή Καρρά, Βάγια Κυροδήμου
Φωτογραφίες, teaser: Θοδωρής Φράγκος
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Παραγωγή: Bright Productions

Ευχαριστούμε τους: Γρηγόρη Ελευθερίου, Βασίλη Μπατσακούτσα, Λουκία, Βάσια Χρονοπούλου, Στέλλα Κρούσκα

INFO:
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ γενική είσοδος, 10 ευρώ (ΑΜΕΑ, Ανέργων, ατέλειες), 12 ευρώ (φοιτητικό, άνω των 65)
Διάρκεια: 70 λεπτά
Για 20 παραστάσεις στο Στούντιο Μαυρομιχάλη
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη από τις 14 Δεκεμβρίου

Τέζερ: https://www.youtube.com/watch?v=ABOZRTY3jDg

Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/i-koritsiera-ton-bourlon/