Τα χάρτινα καραβάκια στο πάτωμα της σκηνής είναι έτοιμα να  λύσουν  κάβους. Ο παραλήπτης Mistaken βρίσκεται στη διάθεσή μας. Οι Little Black Something καταλαμβάνουν θέσεις και το πάρτι ξεκινάει. Έξι άνθρωποι, έξι μουσικαράδες, με ηχάρα – για πλάκα ο καλύτερος ήχος που έχω ακούσει σε αυτό το μαγαζί, ανεξαρτήτως LiVE – και προηχογραφημένα, για να γεμίζουν και να τουμπανιάζουν όλα. Έξι παιχτούρες που ανυπομονούν να τα σπάσουν. Και θα τα σπάσουν απόψε!

Ο Alex είναι σε δαιμονισμένα κέφια, όπως και οι έτεροι μουσικοί σύντροφοί του. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “A Love Letter To Mistaken”, έχει κυκλοφορήσει εδώ και μερικές μέρες και μας έδειξε τι μπορεί να κάνει αυτή η ομαδάρα. Τα υπόλοιπα… επί σκηνής και προς τέρψιν των αυτιών και των ματιών. Παρατηρώ πως υπάρχουν και πολλοί πιτσιρικάδες από κάτω. Κάνω μία έτσι και ανεβαίνω στον εξώστη. Κόσμος, γνωστοί μουσικοί και παίχτες που έχουν τιμήσει εαυτούς και τη χώρα μας. Οι LBS συνεχίζουν να μας παίζουν από το αγαπόγραμμα.

Κάποια στιγμή, ενώ κοπανιούνται πάνω στο “All I Wanted”… Σβήνουν τα φώτα, κόβεται ο ήχος… Μαύρο! Τι έγινε, ρε μάγκα μου; Ελαφρά αμηχανία, ένας χαμογελαστός frontman και πέντε μουσικοί που (χαμο)γελούν καλοκάγαθα. Ο Alex το παίρνει πάνω του. Χειροκρότημα και εννοείται ότι το κομμάτι ξαναπάει. Να το παίζανε και μία στο encore; Ή μήπως το “Out Of My Life”, με το οποίο έχω πάθει πλακάρα από την ώρα και τη στιγμή που το άκουσα για πρώτη φορά, στην προ-ακρόαση ακόμα; Μπα, έχουν σκεφτεί κάτι καλύτερο.

Καινούργιο τραγούδι! Τώρα, θα μου πεις «Κάτσε, φιλαράκο. Αυτό το άλμπουμ ΕΙΝΑΙ καινούργιο. Πόσο πιο καινούργιο δηλαδή»; Τόσο, όσο να μην έχει κυκλοφορήσει. Το “Fuck It I’m Breathing” εξαπολύεται και ευπειθώς αναφέρει ότι τούτο το συγκρότημα μάλλον έχει από τώρα έτοιμα τα επόμενα κομμάτια του επόμενου άλμπουμ και από τώρα αιτούμαι recording session με κόσμο. Θέλουμε και εμείς να γίνουμε μέρος της γιορτής, εν τη γενέσει της μάλιστα. Να πω εδώ ότι η συναυλία μαγνητοσκοπείται και για αυτό τον λόγο έχει επιστρατευτεί και μία κάμερα, μεταξύ όλων των άλλων, πάνω από τη σκηνή, η οποία πηγαινοέρχεται σε ένα καλώδιο. Creed-οκατάσαση; Μέσα!

Prisoner, Bleed, Aftermath, Reckless Game, Out Of My Life, Good Days, Sacred Naked, All I Wanted, Joanna, Closure, Fuck It I’m Breathing

Παρακαλώ τους Trivial Dimes να δεχτούν τη συγγνώμη μου, καθώς έφτασα στο Piraeus Club Academy λίγο μετά την έναρξη του LiVE των LBS. Κάλυπτα άλλη εκδήλωση πριν, αλλά και πάλι δεν το σώζω. Από τώρα δεσμεύομαι για την επόμενη εμφάνισή της, αυτής της υπέροχα φασαριόζικης αρμάδας, προκειμένου να γευτώ και εγώ “Drunken Zarathustra” – και όχι μόνο, μια και η μπάντα έχει τρελό οπλοστάσιο μελωδιών – από σκηνής.

Οι Little Black Something λένε το τελευταίο από τα ΠΟΛΛΑ ευχαριστώ τους γύρω στις έντεκα παρά κάτι. Τα φώτα ανάβουν και ο κόσμος… παραμένει. Εννοείται ότι πολλά παιδιά θέλουν να πουν ένα γεια στα μέλη των συγκροτημάτων, να πουν έναν καλό λόγο, να βγάλουν φωτό μαζί τους. Η μουσική, για μια ακόμα φορά, ενώνει τα φύλα, τους φίλους, τις ηλικίες, τα ετερόκλητα. Οι LBS θα μας ξαναβρούν μπροστά τους, μια και έχει μείνει και μια συνέντευξη να κάνουμε και θα την κάνουμε, για να γίνει και το «τέσσερα στα τέσσερα» (προ-ακρόαση, παρουσίαση δίσκου, ανταπόκριση συναυλίας, συνέ) και για να μάθουμε ακόμα περισσότερα πράγματα για εκείνο το χάρτινο καραβάκι, που θέλουμε να είναι για πάντα καλοτάξιδο.

Κώστας Κούλης