H ώρα έχει φτάσει για τα παιδιά από την Κύπρο. Οι Solitary Sabred στη σκηνή του Academy, το επικό μονοπάτι γίνεται λεωφόρος και οι μελωδίες τακιμιάζουν με τις υψηλές συχνότητες στα φωνητικά. Αγαπημένοι του κοινού, διαδρούν με το αυτό κοινό και το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο εν μέσω τρελού χειροκροτήματος και οπαδικών (ομαδικών ήθελα να γράψω, αλλά αυτό μου αρέσει πιο πολύ) φωνητικών. O τραγουδιστής της μπάντας διερωτάται από μικροφώνου. Θα έχει αρκετή τσιρίδα απόψε; Από εκείνον εξαρτάται.

Είναι μπαντάρα, το ξέρουν και όλα τα υπόλοιπα είναι απλά για να μην τα αναφέρουμε. Μπροστά μπροστά βρίσκεται και ο Νίκος, ο τραγουδιστής των Darklon. Ο Πέτρος του δίνει το μικρόφωνο. «Έχετε κάτι να πείτε»; «Έχω να πω ότι είστε τόσο καλοί, που μου δίνετε στα νεύρα»! Γνήσια έκφραση ενός γνήσιου καλλιτέχνη. Αγάπη εκατέρωθεν και οι ήρωες από την Κύπρο ευχαριστούν όλους όσους στήριξαν και βοήθησαν και ήλθαν και ό,τι  θέτε.

Πώς είπατε; Ναι και το ξίφος ήταν εκεί. Μα είναι δυνατόν; Σαν να με ρωτάτε αν η συναυλία «ήταν δυνατά, όσον αφορά τον ήχο»… Το ξίφος κρατήθηκε και έδειξε προς την οροφή του venue. Και μάλλον θα ξαναδείξει σύντομα.

Echoes From The Tomb, The Skeleton King, Synaxxis Of Honor, Disciples Of The Sword, The Undead Cry For Vengeance, Damnation, Reaper Of Kur, Assassins Of Carthage, Psionic Transmogrification, Bound By The Lich, Redeemer, The Scarlet Citadel (Chronicles Of The Barbarian King Pt.I), Fyres Of Koth, Sarah Lancaster (The Witch’s Breed), Disillusions, Spectral Domain, Burn Magic, Black Magic, Gates Of Namtar

Οι Darklon έχουν το σχεδόν πρόσφατο “The Redeemer” και δηλώνω οπαδός. Πολύ άνετα μάλιστα. Επικοδισκάρα, που δείχνει ότι η Ελλάδα ταΐζει τη σκόνη της στους Ευρωπαίους και όχι μόνο. Ο Νίκος, ο οποίος γυρίζει τον πλανήτη παρέα με τους Omen, στους οποίους επίσης τραγουδάει, κραυγάζει και χτυπάει τον αέρα με τις γροθιές του. “I Am Death” και χτύπημα εις το τετράγωνο. O Κώστας Κρασώνης ετοιμάζεται να στείλει το εξάχορδο στην εντατική και το rhythm section ισοπεδώνει με όλα ισχυρά στο ταμπούρο και μπασογραμμές που συνεπικουρούν, προκειμένου να μην έχουμε αυχένα την επόμενη ημέρα.

Iron Glory, Lamasthu’s Claws, Darklon, I am Death, Way Back Home, Rancor And Agony, Arise Chariot, Bloodstone, The Redeemer, Battle Cry (Omen), Behead

Οι Dragonskull είναι η μπάντα που πάντα ήθελε να παίζει Επικό Μέταλ. Μας τα έλεγαν στην εκπομπή, υπερθεμάτιζαν για το ιδίωμα και το απέδειξαν με άνεση στη σκηνή. Ρυθμοί καλπάζοντες, 6/8 σε συνεχή κίνηση, «Ε-ΕΕ» και λοιπές αρμονικές φωνητικές διανθίσεις και άφθονο ξύλο στα μπασοτύμπανα. Οι κιθάρες οδηγούν με μεγαλοπρέπεια και η φωνή επιστρατεύει γρέζι και τσαμπουκά. Στο “Tyrant’s Doom” παίρνουμε μία δόση από ΚΑΛΟ Μέταλ, ηγεμονικής απόλαυσης και προδιαγραφών πρεπουσών για το εγχειρίδιο της Επικής Αποτύπωσης της Μουσικής. Γροθιές στον αέρα και “Every tyrant is doomed to fall”. Πάμε να προβάρουμε τα «ΕΕΕΕ» μας;

Nampat*, Death Dealer, Skullcrasher*, Dragon Riders*, Tyrant’s Doom, Barbarians, Necropolis (Manilla Road), Dragonskull

*: ακυκλοφόρητο τραγούδι

Το Epic έχει πολλούς οπαδούς στη χώρα μας. Και καλό θα είναι για όλα αυτά τα παιδιά, να ψάξουν και πέρα από τα «αυτονόητα». Οι ελληνικές μπάντες σπέρνουν, οι κυπριακές μπάντες το ίδιο, το μόνο που χρειάζεται είναι καλή θέληση και όρεξη για ψάξιμο. Ποιοτικά χαρακτηριστικά που φωτογραφίζουν τον οπαδό που σέβεται τον εαυτό του και τη μουσική που προτίμησε να προτιμά. Τόσο απλά, τόσο καλά!

Κώστας Κούλης

Φωτό (εκτός από αυτή των Dragonskull): Stiver Graunne, wPITw agency