Το γέμισε το Temple o κόσμος. Με άνεση, με ενθουσιασμό, με προσμονή. Η οποία έλαβε τέλος λίγο μετά τις εννέα και μισή, όταν ανέβηκαν στη σκηνή οι AmongRuins. Η μπάντα, μετά το “No Light” του 2016, πέρασε από διάφορες ανηφοριές, αλλά έμεινε ζωντανή. Είχε το κοινό της να τη στηρίζει, είχε τη σπίθα μέσα της και επέστρεψε, δυνατή και κραταιή. Ο Sverd, ο Σωτήρης της καρδιάς μας, ήταν πολύ συγκινητικός από μικροφώνου. Άψογη εμφάνιση από τα παιδιά, με απόλυτα δεμένο παίξιμο, τέρμα γκάζια και ακόμα πιο τέρμα μελωδία, με τον δάσκαλο Αλέξη Φλούρο να δείχνει γιατί είναι πραγματικός άρχοντας στο είδος του, με τον έτερο κιθαρίστα, τον Θάνο, να στέκεται εντυπωσιακά στο άλλο άκρο της σκηνής και να περφορμάρει με σθένος, προσφέροντας μελωδία και θέαμα.

Ο Νίκος Φριλίγκος στα τύμπανα, στην πρώτη συναυλιακή εμφάνισή του με το σχήμα, ήταν απλά ένα θεριό, που έπαιξε με δύναμη, ταχύτητα και ακρίβεια και ο Σωτήρης ήταν απλά σεισμικός. Ένας μπροστάρης όπως θα τον ήθελε ο ορισμός της λέξης. Εννοείται ότι επιθυμούμε να τους ξαναδούμε σύντομα και με το καλό να κυκλοφορήσει ο επόμενος δίσκος τους.

Tear Me Apart, Shattered Times, Sear Sacrifice, Wells Of War, No Light, End Of My Fall, Last Day

Οι λύκοι βρίσκονται εδώ. Ξανά. Πέντε χρόνια είχαν να έλθουν στη χώρα μας. Και τότε ήταν παρέα με τους AmongRuins, μεταξύ άλλων. Η τετράδα είναι έτοιμη να πάρει κεφάλια και το venue παίρνει φωτιά αμέσως. Ο Tuomas και ο Lauri είναι ευτυχείς και δίνουν ένα καταπληκτικό show, μιλώντας με τον κόσμο, αναφερόμενοι στο ολοκαίνουργιο άλμπουμ τους “King Of The North”, o Joonas στα τύμπανα χτυπά σαν μην υπάρχει αύριο και κάνει πράγματα που είχα την εντύπωση ότι μόνο ο Hellhammer μπορεί να μας δώσει. Ο δικός μας Βαγγέλης Καρζής (Full House Brew Crew, ex Rotting Christ), μέλος του συγκροτήματος από το 2020, είναι ΚΑΙ τρομερός μπροστάρης, όπως πάντα άλλωστε, παίζοντας κιθάρα και κάνοντας φωνητικά. Ο ίδιος παροτρύνει για moshpit, το κοινό ανταποκρίνεται ζεστά και θα τολμήσω να πω ότι ούτε εγώ αντιστάθηκα στον πειρασμό. Ναι, δέκα δευτερόλεπτα άντεξα και πονάω ολόκληρος, αλλά άξιζε τον κόπο.

Σε ένα από τα τραγούδια τους ανεβάζουν στη σκηνή τη Ρούμπι Μπουζιώτη. Γνωστή από τις διάφορες δουλειές της, η δυναμική τραγουδίστρια ενώνει τις φωνητικές δεξιότητές της με το σφρίγος των Ελληνοσουόμι και ενθουσιάζει ακόμα περισσότερο το κοινό. Το συγκρότημα θα χαιρετήσει, για να επανέλθει στη σκηνή λίγα λεπτά μετά και να κλείσει με δύο κομμάτια encore.

Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να βλέπεις γνωστούς σε συναυλιακούς χώρους. Διάφορα παιδιά, από περιοδικά, συγκροτήματα, φίλους της μουσικής, φίλους των συναυλιών. Η σκηνή είναι η ζωή των καλλιτεχνών. Το χειροκρότημα είναι το φαγητό τους και η χαρά τους. Εμείς ερχόμαστε για ένα τρίωρο και εκείνοι βρίσκονται εκεί για μισή μέρα και βάλε. Και πρέπει πάντα να είναι χαμογελαστοί. Ό,τι κι αν έχει συμβεί. Τους οφείλουμε τον σεβασμό μας – τουλάχιστον. Τους ευχαριστούμε που φροντίζουν για τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία μας. Και λίγα γράφω…

Skyforger, Ghosts Of Karelia, The Hunt, Breakwater, The King, Everlasting Fall, Knell, Ancestor, Aeon Of Cold, Boneyard, The Hammer

Κώστας Κούλης
Φωτογραφίες: Εβελίνα Γερακίτη