Απλώνει τα χέρια ο ξένος… Θέλει να χορέψει μαζί της… Θέλει να την αγκαλιάσει… Λίγο πιο σφιχτά απ’ ό,τι θα ‘πρεπε… Εκεί θέλει να αντιδράσεις. Να πεις όχι και να φωνάξεις «Σταμάτα»! Για να μην αναγκαστείς να σέρνεις μια βαλίτσα με τη λέξη “MEDEA” γραμμένη κατά μήκος της. Σαν σημάδια κιμωλίας σε τελωνείο αεροδρομίου, κάτι δεκαετίες πριν.
Η κυρία Παρθενόπη Μπουζούρη υποδύεται μία γυναίκα που θα μπορούσε να είναι βασίλισσα, πριγκίπισσα, μάγισσα, γκουρού των φίλτρων διά πάσαν νόσον, τελειωμένη τραβεστί σε παράδρομο της Συγγρού, ντίβα που «κάπως» θυμίζει κάποια που κάποτε ήταν διάσημη, αθεράπευτη πρεζού σε μοτέλ Δ’ εθνικής, θύμα επίθεσης έξω από club στην παραλιακή. Υποδύεται μία γυναίκα που ο σύζυγός της την απατά και της ζητά και τα ρέστα από πάνω. Που την εκδιώκει από το ίδιο το βασίλειό της. Που την πετά στον δρόμο «γιατί έτσι». Και η ίδια, εκείνη τη στιγμή, σναπάρει. Τρελαίνεται, γίνεται μαινάδα, γίνεται κάτι που μπορεί να φοβίζει ακόμα και την ίδια.
Η κυρία Μπουζούρη πατά πάνω στο κείμενο του Χάινερ Μύλλερ, του οποίου τη μετάφραση υπογράφει η κυρία Ελένη Βαροπούλου. Είναι όμορφη, είναι γλυκιά, είναι τίποτα απ’ όλα αυτά και κάτι λιγότερο, είναι πολλά περισσότερα, αλλά δεν επιθυμεί να τα δείξει. Η Μήδεια στρέφεται στον Ιάσωνα, την αρχή και το τέλος της, όπως τον αποκαλεί. Απευθύνεται στα παιδιά της και τους λέει να πάνε στον πατέρα τους. Μηχανεύεται τρόπους να κάνει κακό στην καινούργια – όπου να ‘ναι – σύζυγο του αχαΐρευτου. Ουρλιάζει, βήχει, ξερνά… Προσπαθεί να σταθεί όρθια, στα ποδάρια της. Προσπαθεί να είναι ψύχραιμη, αλλά δεν γίνεται. Με τίποτα. Την παρατηρώ να φλέγεται, σαν το φόρεμα που μάγεψε και που στέλνει πεσκέσι στη νεόνυμφη, ώστε να το φορέσει και να ξεχάσουν όλοι ότι κάποτε υπήρξε. Η πρώτη νύχτα είναι δικιά της, μπίτσιζ! Την παρατηρώ να φορά εκείνο το κόκκινο και να βάζει την επίσης κόκκινη περούκα. Και να γίνεται Τζέσικα Ράμπιτ, αντικείμενο πόθου και εμβληματική σαγηνεύτρια.
Η σκηνοθεσία κινείται σε τρεις άξονες. Τη Μήδεια, που βρίσκεται, σχεδόν καθόλη τη διάρκεια της παράστασης, σε ένα διάφανο κουτί, τον Ιάσονα, που «κρύβεται» πίσω από οθόνες και σκοτάδια και τις προβολές, οι οποίες βάζουν τοπία δίπλα σε ανθρώπους και θέτουν ουμανιστικά δίπολα απέναντι σε γερμανικές φράσεις, ίσως για να κάνουν τον βασιλιά ακόμα πιο αντιπαθή σε μας; Αφελής η τελευταία πρόταση, οι φράσεις ανήκουν στο κείμενο του Μύλλερ. Η αντιπάθεια της χροιάς όμως…
Ο κύριος Άντριαν Φρίλινγκ σαν Ιάσων είναι πειστικός και κινεί τον χαρακτήρα σε μία άλλη κατηγορία. Είναι επηρμένος, αλαζόνας και ξεροκέφαλος και όλα αυτά θα του κοστίσουν τη ζωή του, από κει και μπρος. Κουτσαίνει από το ένα πόδι… Εκείνο το σανδάλι, άραγε, άφησε κάτι; Τι έχουμε εδώ; Έναν ηθοποιό που υποδύεται κάποιον που ήταν τόσο καλός, που ήταν τόσο άριστος στη μυθολογία του δημοτικού και που κατάντησε βδέλυγμα ανθρώπινο, που κατάντησε σκατόσακος «πολλαπλών χρήσεων».
Η κυρία Άντζελα Μπρούσκου, η οποία μάλιστα συμμετέχει και στο έργο, σκηνοθετεί μία κλειστοφοβική παράσταση. Στέκεται στη διττή φύση, εστιάζει στον άνθρωπο που θέλουν να του τα πάρουν όλα, στον άνθρωπο που βλέπει το θεριό να έρχεται κατά πάνω του με τις χειρότερες των προθέσεων, στον άνθρωπο που γίνεται θεριό. Η σκηνοθεσία της εμπεριέχει το σκοτάδι της ψυχής της πρωταγωνίστριας και το μαύρο φως εκείνων που καπηλεύονται το μέλλον της. Είναι ο άμεσος τρόπος ανάδειξης ενός ριζοσπαστικού κειμένου, σε ένα τροχήλατο χαλί, ενδεδυμένο με τη μουσική του κυρίου Αλέξανδρου Μήτρου, που παραστέκει ιδανικά. Πραγματικά δένει με όλο αυτό που παρακολουθούμε.
Αυτή η παράσταση δεν εξετάζει τη Μήδεια σαν μητροκτόνο, γιατί εκεί θα ήταν όλα εύκολα. Εκεί θα την καταδικάζαμε συλλήβδην, εκεί θα τη στέλναμε στο ανάθεμα και πάλι πίσω στα δικά μας. Αυτή η παράσταση εξετάζει τη γυναίκα. Τη σύζυγο που δεν βρίσκει το δίκιο της, τη μάνα που της στερούν το σπίτι της, τη σύντροφο που την πετάνε στα σκουπίδια. Παρακολουθήστε, αποκομίστε, συζητήστε τη. Η Μήδεια δεν θα είναι ποτέ η ίδια στα μάτια σας πλέον…
Κώστας Κούλης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
0 Comments