Τέσσερις ελληνικές μπάντες, μία σκηνή. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο; Να έχει και καλό ήχο, ε; Μην ανησυχείτε, σας έχουμε μαγαζί με ηχάρα. Το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο φιλοξενεί τέσσερα εξαιρετικά σχήματα και ο κόσμος που ήλθε ήξερε από την αρχή ότι θα περάσει καλά. Εγγύηση γι’ αυτό οι παίχτες, οι φωνές, τα τραγούδια και ο ήχος φυσικά.
Ξεκίνημα με τους Echelon και πάρτε πεντακάθαρο Μέταλ, με σκούρα και γρεζάτα φωνητικά, με επικά στοιχεία και λυρικό υπόβαθρο. Ταξίδι στα βάθη της δεκαετίας του ’80; Τα παιδιά το έχουν και έπαιξαν με πάθος και ένταση. Μπακλαβαδωτά τα riff, όπως τα είχαμε συνηθίσει και όπως μας έχουν κακομάθει οι μεγάλες μπάντες του παρελθόντος, ανδρικά και γυναικεία φωνητικά να μπλέκουν με ιδεατό τρόπο. Νομίζω ότι θα τους δούμε ξανά σύντομα.
Οι Mystery του maestro Άγγελου Περλεπέ εφορμούν στη σκηνή. Όποτε τους βλέπω LiVE, θυμάμαι αυτόματα την πρώτη φορά που είχα έλθει σε επαφή, αγοράζοντας τον ομώνυμο πρώτο δίσκο τους. Τι κόλλημα ήταν αυτό τότε, τι ευδαιμονία είναι αυτή τώρα. Είναι μεγάλος παίχτης ο Άγγελος, είναι χαμηλών τόνων, είναι γνώστης και γουστάρει με χίλια, το ίδιο και τα παιδιά που παίζουν μαζί του. Δυνατό και μελωδικό Hard Rock, έτσι όπως το δίνει η κορυφαία συνταγή του ανθρώπου με τα μαύρα. Και η φωτό του drummer με το βλαστάρι του… Αγάπη μόνο!
Οι Snowblind δεν χρειάζονται καμία εισαγωγή. Ένα τέταρτο αιώνα στο κουρμπέτι, με μισή ντουζίνα δίσκους, με άνεση και πολύ ενθουσιασμό, όρμησαν στη σκηνή και την έφαγαν! Αυτή η φωνή με το κατάμαυρο γρέζι, αυτό το πάντρεμα Μέταλ και Ροκ και πνιγηρής κλειστοφοβίας… Η μπάντα παίζει με τον γνωστό της αέρα και το ευχαριστιέται ιδιαίτερα. Το ίδιο και εμείς.
Great Voyager. Αν δεν έχετε ακούσει το νέο τους άλμπουμ, απλά χάνετε… Επικοί ήχοι και heavy γρήγοροι ρυθμοί πλημμύρισαν το Γυάλινο UpStage. Η φωνή του Δημήτρη καθάρια, ζωντανή, εντυπωσιακά μεταλλική από όλες τις απόψεις. Οι Great Voyager είχαν έρθει να σαρώσουν, να κάνουν λάβαρο τις ψυχές και τον νου μας και τα κατάφεραν χωρίς δυσκολία. Τρομερά ενεργητικοί on stage, επικοινωνιακοί και εξαιρετικά ταλαντούχοι όλοι. Μπορεί η ώρα να είχε πάει δυο, αλλά πραγματικά χαλάλι η προσμονή μετά από την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν. Δεν θα κάνω προβλέψεις αλλά νοιώθω πως η αγάπη αυτών των παιδιών για αυτό που κάνουν, η έμπνευση που ανθίζει τις μουσικές τους και οι στιβαροί τους στίχοι, είναι και το ατού για μια υπέροχη βόλτα γεμάτη υπέροχες περιπέτειες.
Μήπως να κάνουμε κάτι με το θέμα της ώρας έναρξης; Είναι κοινό το ερώτημα, για όλες τις συναυλίες, σε όλα τα venue. Γιατί θα πρέπει να φεύγουμε από τους χώρους των Live στις δύο το πρωί; Γιατί θα πρέπει να δαπανάμε τόσα λεφτά σε ταξί, ενώ θα μπορούσαμε να τα σπρώχναμε στο merch των παιδιών; Είναι απλή η ερώτηση, ελπίζουμε το ίδιο απλά να δοθεί και η απάντηση. Συγχαρητήρια σε όλα τα συγκροτήματα, πολλά μπράβο σε όλους τους μουσικούς που πρωταγωνίστησαν εκείνη τη βραδιά.
Κώστας Κούλης, Μαίρη Ζαρακοβίτη
