Και τα τρία ήταν υπέροχα! Κι ας άργησε να ξεκινήσει η γιορτή. Μακάρι να ήταν όλα στην ώρα τους, αλλά πάντα θα συμβαίνουν αργοπορίες και… Και θα το φτιάξουμε, πού θα πάει… Τα παιδιά που ήλθαν στο ΙΛΙΟΝ Plus πέρασαν καλά. Θα θέλαμε να είναι περισσότερα, ναι, αλλά τα έχουμε ξαναπεί για τον Έλληνα «οπαδό». Παρεμπιπτόντως, επειδή πραγματικά έχω βαρεθεί τις φτηνές δικαιολογίες, όποιος θεωρεί ότι σας ταΐζουμε μπαρμπούτσαλα, καλυμμένοι πίσω από τις προσκλήσεις των διοργανωτών, να πω εδώ ότι η μία πρόσκληση εκ των δύο που λαμβάνουμε, από δω και πέρα, τίθεται στη διάθεση εκείνου ή εκείνης που θα μας τη ζητήσει. Και δεν χρειάζεται να γράψει τίποτα, όλη τη δουλειά θα την κάνουμε εμείς. Για να δούμε λοιπόν…
Πρώτοι ανεβαίνουν στη σκηνή οι TELMA από τη Λάρισα. Έχουν ήδη ένα άλμπουμ στο ενεργητικό τους, το σπουδαίο “Eternal” (κυκλοφόρησε το 2021) και παίζουν απίστευτα τσαμπουκαλεμένο Μέταλ, με Core στοιχεία, με ουρλιαχτά, αλλά και μελωδικά φωνητικά. Πολλοί δυνατοί παίχτες και ένας θεοπάλαβος μπροστάρης, ο οποίος πήγαινε συνέχεια πάνω-κάτω τη σκηνή, έκανε τους φωτογράφους να μην μπορούν να τον καδράρουν και έπαιζε με το κοινό, με τη μπάντα με όλους μας. Κάτι σαν το Mike Patton στο κόκκινο! Μήπως να επιστράτευε και κείνος μία ντουντούκα; Οι τυπάδες κοπάνησαν με ενθουσιασμό και ζέσταναν τον κόσμο.
Bipolar, Bleeding Reality, Stream Of Thoughts, Corporace, Dare, Perfect Storm, Paradise, Before I Forget (Slipknot), Eternal
Οι Disharmony έπονται και φέρνουν μαζί τους το πρόσφατο, τρίτο άλμπουμ τους, το εξαιρετικό “Gods Made Of Flesh” (2022) και διάφορα καλούδια από το παρελθόν. Μέταλ, με thrashοφόρα riff, με ξεσπάσματα, με γρήγορο παίξιμο και όχι μόνο και μία φωνή… Τι φωνή είναι αυτή, ρε μάγκα μου; Υψηλές και χαμηλές συχνότητες, κράτημα, βιμπράτο… Η μπάντα μας πήγε μέχρι το πρώτο της demo, έκανε την παρουσίαση με χαλί το τέμπο του “Desert Plains” των Priest – μου αρέσει που μας ρωτούσαν κιόλας. «Να παίξουμε κάνα Priest»; Εξαιρετική εμφάνιση και… πότε να περιμένουμε την επόμενη δουλειά σας;
The Cynic And The Beggar, Nogard, Cruel And Bitter, Abyss Noir, When Purity Withers, Vain Messiah, Desert Plains (Judas Priest), Under The Waves (στο οποίο συμμετείχε, στα φωνητικά, η Άσπα Λαμπροπούλου), L. I. F. E.
Έχει πάει δώδεκα και μισή, αλλά δεν μασάει κανείς. Εκλογές κι αρώματα, αλλά εδώ μιλάμε για Spiral Meth. Καργάτος ήχος, βαρβάτα θέματα στις κιθάρες και μία μπάντα που παίζει με απίστευτο αέρα. Παίζουν από το ντεμπούτο τους, “Blues For The Superhuman”, μία τρομερή αλμπουμάρα. Έχοντας έναν τραγουδιστή εμβληματικό, με ιδιαίτερη χροιά, το σχήμα παίζει και κερδίζει ένα ένα τα στοιχήματα. Το σχήμα απόψε φιλοξενεί στις κιθάρες τον Δημήτρη Νάπα (Sirius, Devil Rolling Dice, Repentless), ο οποίος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του για την απόβαση του Σαββάτου. Καλό LiVE, γερό LiVE, κάνει το κοινό να συμμετέχει ενεργά, να φωνάζει, να γουστάρει. Αυτή δεν είναι και η ουσία; Να πας και να το κουνήσεις και λίγο, να μην είσαι μαριονέτα, με προτεταμένο το χέρι και ένα τηλέφωνο που καταγράφει, αποθηκεύοντας βίντεο που μάλλον δεν θα ξαναδείς ποτέ. Είναι διασκέδαση η συναυλία, είναι η κορύφωση της ψυχαγωγίας. Και τα τρία αυτά συγκροτήματα ξέρουν και πετυχαίνουν τη συνταγή αψεγάδιαστα.
Intro, X-Communicate, Taxidermia, 300 Predator Priests, The Missing Element, I, Mermaid, A Dyin Animal Like Me, The Locust The Lizard & The Snake, Spiral Breath, Antelope In A Junkyard, Gothic Sea
Για μεγάλες αρένες και οι τρεις αυτές γκρουπομηχανές. Φρενήρεις και καλοκουμπωμένες. Ό,τι πρέπει για φεστιβαλάρα. Οψόμεθα σύντομα ελπίζω.
Κώστας Κούλης
