Πάνω σε κάθε θέση υπάρχει ένας φάκελος. Λευκός, διακριτικός, με μια φρασούλα στην «πρόσοψή» του. «Στον Kenzi». «Στον Ιάσωνα». Μαντεύετε ποιος είναι ο τρίτος της «παρέας»; Δυστυχώς, δεν κατάφερα να «αποκτήσω» και τον εν λόγω, έμεινα μόνο με τους δύο, μπορώ όμως να ενώσω τις γραμμές. David, απ’ ό,τι μπορώ να φανταστώ, το δικό σου όνομα θα έχει γραμμένο πάνω του…
Τρεις κυρίες θα μας πουν η καθεμιά την ιστορία της απόψε. Τρεις παράλληλοι μονόλογοι «γουίδ α τουίστ», που λένε κι οι ξένοι, αφού κάποια στιγμή οι δύο από τις τρεις κυρίες θα μιλήσουν και μεταξύ τους. Η Μήδεια, η Σούζαν Σμιθ και η Φούμικο Κιμούρα. Και οι τρεις γνωστές για ένα πράγμα. Μία ανίερη πράξη. Το απόλυτα ειδεχθές και κατακριτέο και για πάντα αποτρόπαιο και μολυσματικό. Οι ίδιες αναφέρονται στα γεγονότα. Οι ίδιες αναφέρονται σε καταστάσεις, αποφάσεις, σκέψεις και πράξεις.
Η κυρία Όλγα Τζωρτζ υπογράφει τη σκηνοθεσία, βασισμένη στο κείμενο της θεατρικής συγγραφέως και καθηγήτριας πανεπιστημίου – μεταξύ άλλων – Πάμελα Πράθερ. Το κείμενο έχει μεταφράσει η κυρία Άρλα Φύτρου. Πρόκειται για μία σκηνοθεσία πανέξυπνη και ευρηματική, αφού εμφανίζει και εξαφανίζει κάθε πρωταγωνίστρια με απλό τρόπο και χωρίς να επηρεάζει καθόλου τη ροή. Ίσα-ίσα, που τη φορτίζει ακόμα περισσότερο. Οι τρεις πρωταγωνίστριες στέκονται αγέρωχες, πάνω από όλα, στη σκηνή, λαμπερές και ήπιες. Η κυρία Βασιλική Βλάχου, στον ρόλο της Σμιθ, με περιβολή – σχεδόν – καθηγήτριας και αναλυτική περιγραφή, σχεδόν σχολικής υπαγόρευσης. Ο τρόπος της είναι καθαρός, σαφής, περιεκτικός και λογικόλογος. Η κυρία Ιωάννα-Μαρία Μπατή, με το υπέροχο κόκκινο φουστάνι της, είναι μία Μήδεια-υπερπαραγωγή. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως πρόκειται για μία σταρ του Hollywood, η οποία πρόκειται να την υποδυθεί σε ταινία κόστους τριακοσίων εκατομμυρίων δολαρίων και κάνει δηλώσεις στον Τύπο. Η άνεσή της χαρακτηριστική, το χαμόγελό της αστραφτερό, η ερμηνεία της σχεδόν καταιγιστική, μέσα στην αυτή άνεση.
Στον ρόλο της Φούμικο συναντούμε την κυρία Ειρήνη Τσώλη. Εύθραυστη, γλυκύτατη, με μία όμορφη εκφορά στον λόγο και μία ερμηνεία που έκανε τον χαρακτήρα της κάτι άλλο. Εδώ δεν πρόκειται για μία παιδοκτόνο, αλλά μία αφηγήτρια ιστοριών πόνου. Ο τρόπος που πέφτει, που μένει στο έδαφος, που αποπνέει θαλασσινό αέρα… Μοναδικός!
Μέσα σε μία ώρα περίπου γινόμαστε μάρτυρες τριών ιστοριών που θα μείνουν ανεξίτηλες στον χρόνο. Η μία είναι μύθος, οι άλλες δύο πραγματικές. Το αντάμωμά τους είναι ένα επιμύθιο γεμάτο θεατρική μαγεία. Είναι μία παράσταση που έχει σκοπό της να φύγει από την απεχθή προσωπικότητα που συνθέτουν στο σύνολό τους. Θέλει να δείξει τα πέρα από τα κακώς κείμενα. Και αυτό που μένει στο τέλος είναι μία δραματική αφήγηση, που αφήνει στο πάτωμα τρεις γυναίκες, οι οποίες, μέσα στην τρέλα τους, τη μανία τους και την αυτοκαταστροφή τους, θεώρησαν ότι έπραξαν τα δέοντα. Τροφή για σκέψη, για το τι τελικά είναι αυτός ο άνθρωπος. Κακό ζώο ή κάτι άλλο; Επιστρέψτε μου. Χρησιμοποιώ συνέχεια αυτή τη φράση. Κακό ζώο. Επηρεασμένος από μία άλλη, εξίσου μαγική παράσταση. Και δεν θα σταματήσω να τη χρησιμοποιώ. Όχι, δεν πρόκειται να εξωραΐσω δαίμονες και όχι, δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πράγματα τόσο εύκολα. Οφείλω όμως να θυμίζω. Όσο μπορώ και όσο μου δίνεται η ευκαιρία.
Κώστας Κούλης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
0 Comments