Olympian Dystopia by Walk With Titans

Walk With Titans

Olympian Dystopia

2023 – Rockshots Records

Πρόλογος

Οι Walk With Titans είναι ένα power metal συγκρότημα από το Μόντρεαλ του Καναδά, που στις 26 Μαΐου του τρέχοντος έτους έβγαλε τον πρώτο του δίσκο “Olympian Dystopia”.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ντεμπούτο, που στιχουργικά βασίζεται στην ελληνική μυθολογία και μουσικά στο power metal, με έντονα τα επικά στοιχεία. Επική, επίσης, είναι η επιλογή του θέματος, που δίνει στα κομμάτια τους επιβλητικότητα και αναγνωρισιμότητα.

Πρόκειται για ένα γνώριμο θέμα σε αρκετά hard rock και heavy metal γκρουπ. Όμως πρέπει να διευκρινίσουμε ότι τα μυθολογικά πρόσωπα δεν παρουσιάζονται στην παντοδυναμία τους, αλλά σε μία δυναμική αναζήτηση της θέσης που τους αξίζει στον κόσμο. Αυτή η διαδρομή του ήρωα περνάει μέσα από την αντιμετώπιση δοκιμασιών ή από την αυτοθυσία. Στόχος είναι η αυτοϋπέρβαση και η προσφορά προς την ανθρωπότητα. Είναι μία οπτική που ταιριάζει περισσότερο με την ουσία των διαπραγματευόμενων μύθων. Οι Walk With Titans επένδυσαν δηλαδή στην ηθική διάσταση της μυθολογίας για να δουλέψουν τους στίχους που θα δώσουν ενέργεια και drive στη μουσική τους. Η επιλογή αυτής της διάστασης της μύησης του ήρωα μέσα από δυσκολίες και ανίκητους εχθρούς, δίνει λυρισμό και έρχεται να συναντήσει τη μουσική, που επίσης δεν είναι καθαρόαιμα επική, αλλά έχει μελωδικά στοιχεία που παραπέμπουν περισσότερο σε Stratovarius και Angra. Το καναδικό κουιντέτο λοιπόν φαίνεται να δένει αρμονικά τον ήχο του με το επιλεχθέν θέμα.

Όλα ανεξαιρέτως τα κομμάτια του δίσκου περιχαρακώνονται από αυτό ακριβώς το όραμα. Δυνατό power που σε συνεπαίρνει. Οι ταχύτητες είναι ελεγχόμενα γρήγορες, παρέχοντας ορμή στους ρυθμούς και δίνοντάς σου τον χρόνο να απολαύσεις τις μελωδίες των κιθαριστών Nick Maugy και Louis Jacques και την πολύ δουλεμένη παραγωγή, εντυπωσιακά καλή για ντεμπούτο.

Το αφήγημα της δοκιμασίας του ήρωα

Η οπτική μέσα από την οποία παρουσιάζεται ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων, ο Ηρακλής, είναι εκείνη της δοκιμασίας, όπως προείπαμε. Ο γνώριμός μας ημίθεος παρουσιάζεται μέσα από τη θέληση για κάθαρση. Τα ανδραγαθήματά του έχουν ως κίνητρο τη λύτρωσή του από τον τραγικό φόνο των παιδιών και της γυναίκας του, όπως ακριβώς διαβάζουμε στην τραγωδία «Ηρακλής» του Ευριπίδη. Οι Καναδοί μας έρχονται λοιπόν διαβασμένοι, όσο διαβασμένος θα ήταν και ένας David DeFeis ή ένας Joey DeMaio. Σημειωτέον ότι η επιλογή του ονόματος Herakles (με k και όχι με c) και όχι του λατινιποιημένου Hercules, δείχνει καλή γνώση του θέματος που διαπραγματεύονται.

Το “Herakles” λοιπόν μπαίνει πρώτο χωρίς εισαγωγές. Και χωρίς μουσικές φλυαρίες. Το άλμπουμ ξεκινά σαν ένας τοίχος που εκρήγνυται για να διαλύσει τα όρια μεταξύ πραγματικού και φαντασιακού και να μας οδηγήσει σε ένα μουσικό ταξίδι στον αρχαίο κόσμο. Η επωδός δε, δεν αργεί καθόλου.

Herakles, rise above the ranks of man and ascend with the gods!

Το πολύ καλό “Gift Of Fire”, με περισσότερα ακόμα στοιχεία επικού μετάλλου, είναι στην ίδια γραμμή. Ο ήρωας, που δεν επονομάζεται, είναι ο Προμηθέας. Πρόκειται για τον Τιτάνα που έκλεψε τη φωτιά για να τη δώσει στους θνητούς.

Άριστα δεμένη η παραγωγή με τη διάθεση του γκρουπ να προσφέρει μουσική που διοχετεύει την ενέργειά της στον ακροατή, άμεσα και χωρίς μουσικές παρακάμψεις και δυσαναγνώριστα ακόρντα. Τους έχω αγαπήσει ήδη! Η τεχνική τους δεινότητα και το δέσιμό τους με το rhythm section ρίχνουν τις βαριές ατσάλινες ράγες για να πατήσει η καθαρή και μελωδική φωνή του τραγουδιστή Jonathan V?zina.

Μηδ?ν ?γαν

Η ισορροπία μεταξύ δυναμισμού και δεξιοτεχνικής επίδειξης δείχνει ότι οι Καναδοί επέλεξαν το μέτρο και απέφυγαν έτσι την υπερβολή, την περίφημη “ύβριν”, την τόσο απεχθή στους θεούς, που επέλεξαν να τιμήσουν με τη μουσική τους.

?δετε τ? ?ργανα τ?ς power metal: χορωδια? φωναί, ?ργανα κα? πιάνα. χρ?σθε α?το?ς σωφρόνως μ? ?περβάλλοντες, μήποτε τ?ν ?ργ?ν τ?ς θε?ς τ?ς ?βρεως ?φ? ?μ?ς ?πιφέρητε

Αυτά φαντάζομαι πως θα ήταν τα βροντερά λόγια του βασιλιά του Ολύμπου, που θα ήχησαν σε μια στιγμή εκστατικής ενόρασης στα αυτιά των Walk With Titans, πριν μπουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν τον παρθενικό τους δίσκο. Και μετά την αυστηρή προειδοποίησή του ο ύψιστος των Ολυμπίων θα συνέχισε σε πιο ήρεμο τόνο.

μένετε πιστο? τ? μηνύματι ? πρ?ς τ?ν κόσμον πέμπομεν, κα? κλέος ?μ?ν δοθήσεται!

ο?κ ?ν τ? πολλ? τ? ε?!

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνουν αρχαία ελληνικά αλλά, όπως και να έχει, ακούγοντας τον δίσκο τους δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει ότι οι Καναδοί μουσικοί δεν προσπαθούν να μας θαμπώσουν με την τεχνική τους. Οι συνθέσεις δεν χτίζονται με ασυνήθιστες chord progressions και τα στοιχεία του progressive metal δεν έχουν την ίδια θέση που απολαμβάνουν στα τραγούδια άλλων βιρτουόζων power-metallers. Κατά την προσωπική μου άποψη, η μουσική που δένει μια θεματική με αυτή τη βαρύτητα έπρεπε να αποφεύγει τον μουσικό πλεονασμό. Όπερ και εγένετο!

Τα σόλο είναι καλοδουλεμένα και σύντομα. Τα κομμάτια δεν τραβιούνται από τα μαλλιά, υπακούοντας σε κάποιον… άγραφο νόμο που υπαγορεύει ότι ένας δίσκος με αφηγηματική συνέχεια (concept album) πρέπει να έχει μεγάλης διάρκειας κομμάτια και φλύαρες εισαγωγές. Το περίφημο “Μηδέν Άγαν” έγινε σεβαστό. Άξιοι!

Gods Of The Pantheon

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο “Gods Of The Pantheon”, που δεσπόζει συνθετικά και στιχουργικά στον δίσκο, αποδίδοντας power metal υψηλών απαιτήσεων. Ο ρυθμός είναι αργός και καλπάζων, όπως αρμόζει σε ένα κομμάτι που διηγείται την Τιτανομαχία. Th μάχη του Δία, της Αθηνάς, του Ποσειδώνα και των άλλων θεών του Ολύμπου, που κέρδισαν τη θέση τους στο ψηλότερο όρος της Ελλάδας κατανικώντας τους Τιτάνες σε μία τρομερή σύγκρουση κοσμογονικών διαστάσεων. Το κομμάτι είναι η επιτομή του επικού power. Οι μελωδικές πινελιές των χορωδιακών φωνητικών και του πιάνου είναι έξυπνα τοποθετημένες για να αναδείξουν καλύτερα τις μελωδικές γραμμές του κομματιού, ενώ το πετυχημένο κόψιμο προς το τέλος δίνει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση και δυναμική στην εξαιρετική επωδό του Jonathan V?zina, που εξυμνεί τους Ολύμπιους με εμπνευσμένα φωνητικά, αντάξια ενός Timo Kotipelto.

Brace yourselves, gods of the Pantheon

You’re Deities – forever strong

Hurry up, time is against us

We need to fight – lightning through the sky

Επτά Επί Θήβας

Το “Seven Against Thebes” πατάει στα ίδια χνάρια αλλά σε υψηλότερες ταχύτητες και κρατάει ψηλά το ενδιαφέρον, παρόλο που έχουμε ήδη περάσει τα σαράντα λεπτά ακρόασης. Ο Θηβαϊκός Κύκλος έχει την τιμητική του εδώ και ο στιχουργός επιδεικνύει τις γνώσεις του σε ένα θέμα που εξακολουθεί να εμπνέει την τέχνη αδιάκοπα για δυόμιση χιλιάδες χρόνια. Η μουσική επελαύνει στα ηχεία σου όπως οι στρατοί του Πολυνείκη, του Ετεοκλή και του τρομερού Τυδέα.

Six champions and Polynices/Historical fight/Will be heard across all of Greece

Όπως τα τείχη των Θηβών σείονταν μπροστά στην επίθεση των Επτά Στρατηλατών, έτσι και τα ηχεία σου θα κινδυνεύσουν να καούν από την ένταση, την οποία θα θελήσεις να τους δώσεις, για να συμμετέχεις κι εσύ στην μεγάλη πολιορκία. Σε αυτή την περίπτωση “Let your speakers die with honour”, όπως έχουν γράψει και οι Manowar. Όχι όμως προτού ακούσεις το τελευταίο κομμάτι!

Ορφέας και Ευριδίκη

Κλείνουμε με τον ομορφότερο ίσως μύθο που έπλασε η προγονική μας παράδοση, σε μία εκδοχή που μας παραδίδει ο ελληνομαθής Λατίνος ποιητής Βιργίλιος. Ο Έλληνας ημίθεος που με την ομορφιά της μουσικής του μπορούσε να γοητεύσει οποιαδήποτε γυναίκα επιθυμούσε, ερωτεύτηκε παράφορα την όμορφη Ευρυδίκη, που για μεγάλη του λύπη πέθανε από το δάγκωμα ενός φιδιού. Ο Ορφέας απαίτησε από τους θεούς να τον αφήσουν να κατέβει στον Άδη, ώστε να μπορέσει να επανασυνδεθεί με την αγαπημένη του. Τέτοια ήταν η μουσική του δεξιοτεχνία που κατάφερε να συγκινήσει και αυτόν τον ίδιο τον θεό του Κάτω Κόσμου, τον Άδη! Στην επιστροφή στον Πάνω Κόσμο, δεν είχε παρά να προσέξει ένα πράγμα. Δεν έπρεπε να γυρίσει να κοιτάξει την ερωμένη του προτού πατήσουν το πόδι τους στη γη.

Don’t you dare look back/Our blind hearts will lead the way

Όμως ο έρωτας δεν έχει λογική! Ο Ορφέας ενέδωσε στον πειρασμό και την έχασε για πάντα.

Μην περιμένετε βέβαια κάποια δακρύβρεχτη μπαλάντα να τραγουδήσει την τραγική αυτή ιστορία, ούτε γλυκανάλατες ακουστικές κιθάρες και πιάνα. Τα έντονα συναισθήματα του ορφικού μύθου επέλεξαν οι Καναδοί να τα αναδείξει η λυρικότητα της φωνής και η Satrianiκής τεχνοτροπίας κιθάρα. Οι Walk With Titans ανεβάζουν ήδη από τον πρώτο τους δίσκο αρκετά την μπάρα και δημιουργούν υψηλές προσδοκίες για το μέλλον.

Εξόδιον

Μετά την ακρόαση του δίσκου και αφού η ατμόσφαιρα καθάρισε και πάλι από τη σκόνη της μάχης, διακρίνω στον ορίζοντα μία φαντασιακή Ακρόπολη, λουσμένη στο φως και ντυμένη με όλη την αρχαία της δόξα. Στην προεξοχή του απόκρημνου Βράχου, ένα κολοσσιαίο άγαλμα του πανελληνίου ήρωα στέκει περήφανα για να εμπνέει όσους άλλους metallers επιλέξουν στο εγγύς αλλά και στο μακρινό μέλλον ως πηγή έμπνευσης της μουσικής τους την ελληνική μυθολογία. Προσοχή όμως!

ο?κ ?ν τ? πολλ? τ? ε?, ?λλ? ?ν τ? ε? τ? πολύ.

Βασίλης Κόκκος