Η παράσταση «Το φιλί της γυναίκας αράχνης», σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, είναι μία ιδιαίτερη ματιά στην Αργεντινή της δεκαετίας του ’70, τις συνθήκες εξαιτίας της δικτατορίας, τους ανθρώπους που εξαφανίζονταν επειδή απλά διαφωνούσαν με το καθεστώς. Ένα έργο στο οποίο πρωταγωνιστούν οι κύριοι Παντελής Καναράκης και Παναγιώτης Κατσίκης. Μιλήσαμε με τον Παναγιώτη Κατσίκη για την παράσταση, για το μοτίβο του έργου, για τον τρόπο που υπηρετεί την τέχνη του. Πολλά ευχαριστώ στον Αντώνη Κοκολάκη και την τρομερή ομάδα του, που φρόντισαν να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Πώς έγινε η επαφή, προκειμένου να πρωταγωνιστήσετε στην παράσταση «Η γυναίκα αράχνη»; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε το ναι;
Η επαφή έγινε μέσω οντισιόν… το ναι το είπα αμέσως. Κύριος ρόλος ο Παντελής και ο σκηνοθέτης μας. Τους θαυμάζω και πάντα ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους.

Πόσο καιρό κράτησαν οι πρόβες; Υπήρξε κάποιο σημείο του έργου, που εστιάσετε ιδιαίτερα;
Οι πρόβες κράτησαν δύο μήνες. Εστιάσαμε στο δέσιμο των ηρώων και στην ψυχοσύνθεση των ρόλων.

Ποιο είναι το στοιχείο, το οποίο θεωρείτε ότι κάνει αυτό το έργο τόσο διαχρονικό και ανατριχιαστικά σύγχρονο;
Οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους πάντα θα είναι επίκαιρες, το ίδιο και ο αποκλεισμός τους. Ο ρατσισμός. Κοινωνικός, φυλετικός…

Σας ιντριγκάρει το ίδιο μία παράσταση με δύο ανθρώπους, σε σχέση με μία παράσταση με πολυμελή θίασο;
Οι απαιτήσεις είναι αυξημένες σε μια παράσταση δύο ρόλων, ειδικά στην δικιά μας, καθώς είμαστε πάνω στη σκηνή σε όλο το έργο.

Η θνησιγένεια του θεάτρου πόσο σας αγγίζει; Πιστεύετε ότι κάθε βράδυ κάνετε και κάτι διαφορετικό σε σχέση με τον χαρακτήρα που υποδύεστε;
Ο σκοπός του έργου και του ηθοποιού είναι να παρουσιάζει κάθε μέρα όσο μπορεί το ίδιο. Ό,τι οδηγία έχει δώσει ο σκηνοθέτης. Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να αλλάζει τίποτα. Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ.

Μέχρι πότε θα είστε στο Θέατρο Αλκμήνη;
Στο Αλκμήνη θα είμαστε για είκοσι παραστάσεις.

Υπάρχουν άλλα σχέδιά σας, που να είναι ανακοινώσιμα;
Συζητάω κάποια πράγματα, αλλά είναι σε πρώιμο στάδιο.

Τι είναι αυτό που πιστεύετε πως σας οδηγεί, σαν κινητήρια δύναμη, στο να υπηρετείτε με τόση αρτιότητα την τέχνη σας;
Η αρτιότητα είναι κάτι σχετικό και άφταστο… Προσπαθούμε για το καλύτερο.

Κώστας Κούλης