Βγήκαν για ποτάκι οι φιλενάδες και κλασσικά έφτασαν και στο «βασικό» θέμα κουβέντας, στοχασμού και αντεπιχειρημάτων. Πού θα βρει η τρίτη της παρέας έναν σύντροφο της προκοπής… Εφαρμογές dating επιστρατεύονται, σταυρώνονται όλα τα δάχτυλα μπας και ξορκίσουμε το κακό, αλλά τι τα θες… Τα σερνικά εκεί έξω συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Μετά το «Τι κάνεις», τσουπ! Νάσου η γνωστή και μη εξαιρετέα πουλοφωτό και νάσου τα δάκρυα στις παρειές. Οι έτερες δύο φαίνονται πιο «σίγουρες». Η μία είναι παντρεμένη, αλλά μάλλον – μάλλον; Καλά… Ελλοχεύει ο κίνδυνος παρακάτω – παίζει το ματάκι της και η άλλη αγαπάει σαν τρελή, έχει βρει τον «τέλειο» και δεν δέχεται μύγα στο σπαθί της. Και κάπως έτσι εισερχόμαστε στην ιστορία και παρατηρούμε από κοντά τις ζωές τριών «ζευγαριών». Με την προσθήκη μίας αθεράπευτης ψυχολόγου, που γκρινιάζει για τη βαθμολογία που της δίνουν οι ασθενείς της διαδικτυακά.
Σύγχρονο κείμενο του κυρίου Δημήτρη Καρά, νόστιμο στη ροή του και κατάλληλο για να γίνει μία παράσταση, η οποία θα σας απασχολήσει ευχάριστα για μιάμιση ώρα και θα φροντίσει να ξεχαστείτε για όσο παρακολουθείτε. Τα προβλήματά σας τα αφήσατε, μόλις, έξω από την αίθουσα και θα τα θυμηθείτε, μάλλον, όταν εξέλθετε. Επτά ηθοποιοί κινούνται παράλληλα, διασταυρώνονται, παίζουν με τους χαρακτήρες τους και κάνουν την ιστορία αληθινή. Θα μπορούσε άνετα να είναι. Η πραγματικότητα έχει, κάποιες φορές, την τάση να ξεπερνά κάθε φαντασία.
Με οίστρο και οξύνοια σκηνοθετεί η κυρία Σοφία Φυτιάνου. Το σκηνικό της είναι στην ουσία ένας μεγάλος κύβος Ρούμπικ. Γίνεται κομμάτια, συντίθεται και λαμβάνει διάφορα σχήματα, δεν λύνεται ποτέ, αλλά… ίσως πάλι και να λύνεται. Ο κύβος θα γίνει ξενυχτάδικο, διαμέρισμα, δρόμος, γειτονιά, ακάλυπτος… Ο κύβος θα ορίσει τα τετράγωνά του έτσι, ώστε να εξυπηρετήσουν την πλοκή. Από κει και ύστερα θα αναλάβουν οι ηθοποιοί.
Οι οποίοι ηθοποιοί διασκεδάζουν τόσο πολύ παίζοντας και ερμηνεύοντας, που παίρνουν και εμάς μαζί τους στο ταξίδι. Είναι απίστευτα κεφάτοι και αποδίδουν εξαιρετικά όλοι τους. Κάποιες στιγμές αναδύεται μία γλυκύτατη αφέλεια, η οποία έχει να κάνει με το κείμενο και την ιδιοσυγκρασία κάθε χαρακτήρα, αλλά και με τον τρόπο που δούλεψαν πάνω στους ρόλους τους αυτοί οι επτά, που πραγματικά ήταν υπέροχοι! Αυτό σας λέω μόνο. Μετά το πέρας της παράστασης και πριν τη συνέντευξη με την κυρία Κωνσταντίνα Δαούτη (ναι, ναι, έχετε λαμβάνειν και άλλα), μίλησα για λίγο με την κυρία Νατάσα Παπανδρέου, την οποία δεν αναγνώρισα! Είναι τόσο κόντρα ρόλος σε σχέση με την άλλη παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστεί και τόσο «άλλη» σε σχέση με αυτό που είχα δει, που απλά δεν πήγε το μυαλό. Φανταστείτε λοιπόν επτά πρωταγωνιστές, να λειτουργούν τόσο εντυπωσιακά σε μία σκηνή ιδιαίτερη, που οι θεατές κάθονται γύρω της και που το σκοτάδι καλύπτει την είσοδο και την έξοδο στη σκηνή. Φανταστείτε τώρα και μία σκηνοθεσία κινηματογραφική, με έμφαση στους διαλόγους και την κίνηση, η οποία σκηνοθεσία τονίζει και το ντελικάτο χιούμορ του κειμένου. Δεν υπάρχει τίποτα χοντροκομμένο εδώ. Η ομάδα έχει έλθει για να κερδίσει.
Ο επίλογος έχει να κάνει με έναν άνθρωπο δεμένο σε μία κολώνα, με ένα γερό σκούντρισμα κοκτέιλ και τρεις γυναίκες που θέλουν να χτίσουν πάνω στη φιλία τους. Για όλα όσα συνέβησαν… «Νερό κάτω απ’ τη γέφυρα», που λένε και οι Γιάνκδηδες. Για όλα τα άλλα… Μήπως να πηγαίνατε να δείτε την παράσταση; Πρόκειται για μία ειλικρινέστατη πρόταση, πρόκειται για επτά ηθοποιούς που μετατρέπονται σε ονειρικούς καρατερίστες και μία ιστορία που κάτι θα σας θυμίσει από τα «δικά σας». Άσε που, μετά το πέρας της παράστασης, έχετε πολύ χρόνο να αναλύσετε και να συζητήσετε αυτό που είδατε με την παρέα σας. Το καλύτερό μου!
Κώστας Κούλης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
0 Comments