Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει για συναθροίσεις οπαδών μίας μπάντας, στις οποίες μάλιστα είναι παρούσα και η ίδια η μπάντα; Και πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ότι στην ουσία πρόκειται για πάρτι; Κάνα φόρουμ αν γίνει, καμιά παρουσίαση ειδικών τεμαχίων από συλλέκτες… Άντε και κάνα tribute από συγκρότημα που έχουν φτιάξει οι ίδιοι οι οπαδοί, στο πολύ τσακίρ κέφι. Από κει και ύστερα, μετά το LiVE της βραδιάς, πάμε στο μοτίβο του aftershow και ό,τι αλκοολούχο καταναλώσουμε εκεί. Και ίσως να έλθουν και δυο-τρία μέλη, για να βγουν χίλιες πεντακόσιες φωτογραφίες, αφού οι οπαδοί, οι οποίοι έχουν ήδη ένα σκληρό δίσκο γεμάτο από δαύτες, δεν θα τα αφήνουν να φύγουν. «Ναι, έχω εξακόσιες φωτό με τον κιθαρίστα, αλλά δεν πειράζει καθόλου να βγάλω δέκα-ένδεκα απόψε»… Και τα λοιπά και τα λιμά…
Με τους Queensr?che γίνονται κι άλλα πράγματα. Και αν δεν τα ξέρατε ως τώρα, θα φροντίσουμε εμείς να σας τα μάθουμε. Η μπάντα του υγιώς σκεπτόμενου ανθρώπου κάνει εξίσου υγιείς σκέψεις και προτείνει πράγματα έξω από το κουτί, όπως είπα σήμερα το μεσημέρι στο τηλέφωνο σε μία ψυχή, που εξίσου αγαπά να λατρεύει τους Αμερικανούς από το Jet City. Κάπου εδώ τελειώνουν τα μπλαμπλά και αρχίζει η αφήγηση. Ήτοι μπλαμπλά πάλι, αλλά με νόημα αυτή τη φορά…
Οκτώβριος 2004. S2k4 για τους μυημένους. Διήμερο συνάντησης στο Seattle, με αποδέκτες περίπου εκατόν είκοσι οπαδούς του υπέροχου αυτού συγκροτήματος και το ίδιο το σχήμα φυσικά. Ο πέμπτος της συντροφιάς εκείνη την εποχή είναι ο Mike Stone, ο οποίος χαίρει της απεριόριστης εκτίμησης των diehard φίλων των R?che. Χαμηλών τόνων, φιλικότατος με όλους, σπουδαίος κιθαρίστας και κυριολεκτικά το παιδί της διπλανής πόρτας, ο Stoner είναι η καλύτερη παρέα για πολύ από τον κόσμο που ανέλαβε να κατακλύσει το Holiday Inn της πόλης. Να πούμε εδώ ότι είναι μεγάλη η χαρά μας που ο Stoney – τώρα πια – επέστρεψε στο συγκρότημα. Ταιριάζουν απόλυτα! Επιστροφή στο Emerald City και το Holiday Inn. Η έκπτωση στην τιμή που έγινε ειδικά για τα μέλη ήταν εξωφρενική (από 280 δολάρια τη βραδιά, το δωμάτιο δινόταν για 80) και γύρω στα εβδομήντα δωμάτια έκλεισαν ημιαυτόματα από παιδιά από όλο τον κόσμο. Το περίφημο R?cheBlock του ξενοδοχείου ήταν έτοιμο να περάσει στην ιστορία.
Οι Queensr?che είχαν φροντίσει να στείλουν το πρόγραμμα των δύο ημερών μήνες πριν. Και εκεί διαβάζαμε για ένα σωρό όμορφα πράγματα. Κυνήγι θησαυρού στους δρόμους του Seattle, forum στο οποίο θα μιλούσαν διάφοροι συλλέκτες και άνθρωποι που είχαν συνεργαστεί με το συγκρότημα, πριν ακόμα μπει το Ε στο τέλος του ονόματός του, δύο συναυλίες στο σπίτι τους, το θρυλικό The Moore και… και… αιμοδοσία! Ναι, μέχρι εκεί έφτασε η χάρη τους. Αντί να προσφεύγουν σε κλισέ και προκάτ συνταγές, οι πέντε από τη Σμαραγδένια Πόλη προτίμησαν να κάνουν καλό στον τόπο τους, στους συνανθρώπους τους και να μας πείσουν ότι είναι εξίσου ωραίοι τύποι εκτός σκηνής. Εννοείται πως δεν έμεινα ασυγκίνητος και δήλωσα αμέσως συμμετοχή.
Το πρωί της Τετάρτης πετάχτηκα μέχρι το The Moore, για να δώσω αίμα και να δω από κοντά τι είναι αυτές οι περίφημες αιμοδοσίες των R?che, για τις οποίες διάβαζα εδώ και καιρό. Πλήθος κόσμου στο θέατρο, ο οποίος μπαινόβγαινε, έκανε πηγαδάκια και χαιρόταν τον ήλιο. Ναι, όπως το καταλάβατε… ΔΕΝ έβρεχε. Τουναντίον, ήταν μία ζεστή φθινοπωρινή ημέρα, όλοι φορούσαν κοντομάνικα και μάλιστα μαντέψτε με τι στάμπες. Κάπως έτσι λοιπόν περίμενα στη σειρά για να πάρω θέση. Κάθε δύο λεπτά περίπου έρχονταν διάφορα άτομα, μου συστήνονταν και μου έλεγαν πόσο πολύ το είχαν χαρεί που ένας τρελάκιας ήλθε στον τόπο τους από τόσο μακριά. Με ψυχολογία πεντακόσια πενήντα τα εκατό λοιπόν πήγα στον τύπο, ο οποίος έκανε τις εγγραφές. Κοκκινομούρης, γύρω στα εξήντα-φεύγα και πολύ κοτσονάτος, ο εν λόγω κυριούλης πήγε να φύγει από το κάθισμά του. «Από την Ελλάδα; Φίλε μου… ευχαριστούμε! Ευχαριστούμε πολύ»!
«Ποιος είναι αυτός ο Έλληνας»; Η κουβέντα όλο και δυνάμωνε και όλο και περισσότερος κόσμος έρεε για να δει το «αξιοπερίεργο». Η νοσοκόμα δίπλα, η οποία μάλιστα ήταν και καλλίπυγος, ήλθε κοντά μου, μου είπε το όνομά της και… «O αρραβωνιαστικός μου λέγεται Παναγκιότες Παπαντόπουλες και είναι από την Ελλάδα. Τον έχεις γνωρίσει»; Φυσικά, μάτια μου! Όπως έχω γνωρίσει ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες που ζουν στη χώρα μου! Της εξηγώ, γελάει, μου εύχεται καλή παραμονή και να περάσω καλά στις συναυλίες και με παραπέμπει στη Susan Tate. Μερικές αγκαλιές μετά βρίσκομαι αντιμέτωπος με την πλέον δυσάρεστη έκπληξη. ΟΛΟΙ οι Ευρωπαίοι είναι αποκλεισμένοι από αιμοδοσία σε αμερικάνικη περιοχή, λόγω της νόσου των τρελών αγελάδων τότε. Η Susan μου χαμογελάει, κατανοεί το γελοίον του πράγματος, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Ο νόμος είναι νόμος… «Να σου πω… παίρνω τουλάχιστον εκείνο το μπλουζάκι που λέγατε ότι θα χαρίζατε σε όλα τα παιδιά που θα δίναν αίμα»;
Το “I survived the bloodrive” μπλουζάκιον είναι ένα από αυτά που ήδη είχα. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο το έκανα δώρο σε ένα φίλο που είχα γνωρίσει εκεί την προηγούμενη. Πού να ξέρω όμως ότι ο εν λόγω φίλος είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες αντικειμένων R?che και το μπλουζάκι αυτό ήταν από τα λίγα που του έλειπαν; «Είμαστε αδέλφια για πάντα! Εγώ κι εσύ! Καπίς»; Και κάπως έτσι ο Μάικ μου στέλνει ακόμα δώρα μέσω ταχυδρομείου, πάντα σχετικά με τους R?che.
Και κάπως έτσι νιώθεις ότι είσαι στον Όλυμπο. Αυτοί είναι οι Queensr?che, κυρίες και κύριοι και αυτοί είναι οι οπαδοί τους. Και στις συναυλίες τους, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, θα μπορέσετε να το νιώσετε και σεις. Θα έχουμε κι άλλα να μοιραστούμε μαζί σας. Κέφι να έχετε να διαβάζετε.
Κώστας Κούλης
Can you be more specific about the content of your article? After reading it, I still have some doubts. Hope you can help me.