Στο Θέατρο Λύχνος Τέχνης και Πολιτισμού έχει ανέβει, από την πρώτη μέρα του Απρίλη, η παράσταση «Το σόι σου μέσα». Η Ελένη Σιδεροπούλου υπογράφει ένα κείμενο πέρα από εποχές και έτη και έχουμε τη χαρά να  φιλοξενούμε τον Σταύρο Παναγιωτόπουλο, ο οποίος συν-σκηνοθετεί και συμπρωταγωνιστεί στο έργο. Ρωτάμε και μαθαίνουμε για τα της παράστασης, τα μελλοντικά σχέδια του καλλιτέχνη και την ομάδα Vox Et Corpus. Θερμές ευχαριστίες στον Αντώνη Κοκολάκη και το επιτελείο του, που φρόντισαν να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Πώς έγινε η επαφή με το έργο; Πώς αποφασίσατε να σκηνοθετήσετε και να πρωταγωνιστήσετε;

Το συγκεκριμένο έργο το υπογράφει η Ελένη Σιδεροπούλου που είναι και μέλος της θεατρικής μας ομάδας. Όταν μου πρότεινε και παίξω αλλά και να σκηνοθετήσω μαζί της, είπα το ναι αμέσως, γιατί ξέρω τη δουλειά της, έχουμε την ίδια οπτική ματιά πάνω στα πράγματα, που βοηθάει όταν υπάρχουν δύο άνθρωποι που σκηνοθετούν μαζί και τέλος, επειδή ξέρω το πόσο αγαπάει αυτό που κάνει και αυτό πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό από όλα.

Είναι το θέμα τόσο διαχρονικό, που ίσως ακόμα και να συγκλονίζει με το πόσο επίκαιρο παραμένει;

Ζούμε σε μια εποχή, όπου, όπως όλοι ξέρουμε, το χρήμα κινεί τα πάντα γύρω μας και η εξουσία μπορεί εύκολα να διαφθείρει… Αυτό βέβαια είναι κάτι που δεν συμβαίνει μόνο σήμερα, αλλά σε κάθε εποχή, το θέμα όμως είναι μέχρι πού μπορεί να φτάσει κανείς και ποιους ανθρώπους θα θέσει σε κίνδυνο για τα καταφέρει; Αυτό λοιπόν κάνει για μένα το έργο πιο επίκαιρο από ποτέ.

Ο “απρόσμενος ξένος” είναι τελικά η αφορμή για να δείξει η παράσταση τα κακώς κείμενα, αλλά και τελικά την ουσία της οικογένειας;

Ο «Απρόσμενος ξένος» θα φέρει μια αλήθεια μαζί του. Την αφορμή της επίσκεψης του Σάκη. Θα φέρει όμως και τους ήρωες αντιμέτωπους με τη δική τους αλήθεια, που θα τους αλλάξει τη ζωή, θα σπάσει την ρουτίνα του ζευγαριού… Μέσα στο έργο θα τους δούμε να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στη δύναμη της εξουσίας, αλλά και την αγάπη της οικογένειας. Το τι θα κερδίσει στο τέλος, θα το δείτε.

Πόσο καιρό κράτησαν οι πρόβες; Υπήρξε κάποιο σημείο στον ρόλο σας, στο οποίο εστιάσατε ιδιαίτερα;

Οι πρόβες μας κράτησαν περίπου δύο μήνες. Στο έργο υποδύομαι τον Σάκη, τον ξάδερφο του Γιώργη, ο οποίος σε μικρή ηλικία ακόμη αποφάσισε να φύγει για Αμερική, να ζήσει μακριά από τη φτώχεια που του πρόσφερε η ζωή στο χωριό. Είναι ένας φιλόδοξος και φαινομενικά σκληρός άνθρωπος. Και λέω φαινομενικά, γιατί όλοι μας έχουμε τα κουμπιά μας και από εκεί που μπορεί να είμαστε σκληροί, να μαλακώσουμε απότομα… Ο χαρακτήρας λοιπόν αυτός είναι κόντρα σε έμενα και ειδικά στο κομμάτι της κινησιολογίας, διότι εγώ ως άνθρωπος είμαι πιο αλέγκρος, πράγμα εκ διαμέτρου αντίθετο με τον Σάκη.

Μέχρι πότε θα είστε στο Θέατρο Λύχνος;

Θα είμαστε από 1η Απριλίου μέχρι τις 10 Ιουνίου, κάθε Δευτερά στις οκτώ και μισή, εκτός της Δευτέρας του Πάσχα.

Υπάρχουν άλλα πλάνα σας για το μέλλον, που να είναι ανακοινώσιμα;

Επειδή ως ομάδα προσπαθούμε να θέσουμε τον πήχη μας ψηλά, δεν σταματάμε να δημιουργούμε. Την επόμενη σεζόν λοιπόν, αν όλα πάνε καλά, θα ανεβάσουμε παράσταση σε έργο που γράφω εγώ ο ίδιος, δραματικό αυτή τη φορά, προς το παρόν όμως σας περιμένουμε στο Θέατρο Λύχνος Τέχνης και Πολιτισμού και στο «Το σόι σου μέσα».

Πώς αισθανθήκατε όταν πληροφορηθήκατε το “περίφημο” προεδρικό διάταγμα, που κάνει κακό στα πτυχία και τα όνειρά σας;

Λες και κάποιος μου έκοψε τα φτερά και προσπάθησε να μικρύνει τον κόπο που έκανα. Ως ηθοποιός δεν έμαθα «κάποια λόγια», ανέβηκα στη σκηνή και τώρα θα παίξω… Ο ηθοποιός, όπως και άλλοι φοιτητές άλλων ειδικοτήτων, είναι άνθρωποι που έχουν  πίσω τους ώρες διαβάσματος, προβών, εξετάσεων και μειώνοντας το πτυχίο τους είναι σαν να μειώνεις τη δουλειά που έχουν κάνει πάνω σε αυτό που αγαπούν. Ελπίζω και εύχομαι στο μέλλον να αλλάξει όλο αυτό.

Ο Έλληνας στηρίζει το θέατρο; Πηγαίνει σε παραστάσεις;

Κακά τα ψέματα… Ο Έλληνας θα πάει περισσότερο σε παραστάσεις όπου οι ηθοποιοί είναι πιο δημοφιλείς στο κοινό και αυτή η δημοφιλία προέρχεται από την τηλεόραση, κάτι που είναι και  λογικό, διότι με την τηλεόραση ο ηθοποιός μπαίνει στο σπίτι σου και σίγουρα είναι πιο εύκολο να τον δεις. Υπάρχει όμως και μια μεγάλη μερίδα κόσμου που αγαπάει το θέατρο και στηρίζει τους ηθοποιούς και όσο περνάει ο καιρός αυτή η μερίδα όλο και μεγαλώνει, δίνοντάς μου ελπίδα για το μέλλον του θεάτρου στην Ελλάδα.

Τι είναι για σας η θεατρική ομάδα Vox Et Corpus; Τι σημαίνει και τι αποτελεί;

Η Vox Et Corpus είναι το θεατρικό μου σπίτι, όπου μέσα σε αυτό έκανα τα πρώτα μου βήματα στον χώρο της υποκριτικής, ένα σπίτι που απαρτίζεται από ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο, ακριβώς όπως και εγώ. Αποτελεί μια πόρτα, που μου δίνει την ευκαιρία να αναδείξω αυτό που είχα χρόνια μέσα μου. Μεταξύ μας υπάρχει σεβασμός και αγάπη, δύο βασικά στοιχεία για να πετύχει μια ομάδα. Νιώθω πολύ τυχερός που ανήκω και εγώ σε αυτή.

Τι σας οδηγεί να υπηρετείτε την τέχνη σας με τόσο ενθουσιασμό;

Η υποκριτική για μένα αποτελεί ένα φάρμακο. Ως άνθρωπος βαθιά κλειστός και εσωστρεφής, το θέατρο μου έδωσε τη δυνατότητα να εκφράζω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου χωρίς εμπόδια… Υπήρξαν πολλές στιγμές, η αλήθεια είναι, που ήμουν αρκετά κουρασμένος σε πρόβες, αλλά η σκηνή στα διώχνει όλα… και αυτό είναι κάτι το μαγικό.

Κώστας Κούλης