Με χαρά μας φιλοξενούμε τον Λευτέρη Παπακώστα, τον ένα από τους πρωταγωνιστές της παράστασης «Ο Βομβιστής του Παρθενώνα». Ο ίδιος μιλά για το έργο, για την προετοιμασία και την εφαρμογή, για τα επόμενα πλάνα του. Ευχαριστούμε θερμά τη Γιώτα Δημητριάδη, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.
Πώς ήρθατε σε επαφή με την παράσταση;
Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο περίπου, ήταν ένα ταξίδι που είχε στάδια για να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Αρχικά μιλήσαμε με τον Θεοδόση Σκαρβέλη, τον σκηνοθέτη, με τον οποίο γνωριζόμαστε αρκετό καιρό για όλο το πρότζεκτ, τις σκέψεις και τις ιδέες που είχε. Νομίζω ότι εκεί ξεκίνησαν και τελείωσαν όλα, αμέσως είδα τον εαυτό μου συμμέτοχο σε όλη αυτή τη διαδικασία.
Η σκηνική σύνθεση της παράστασης φανερώνει ότι μάλλον δημιουργήθηκε στις πρόβες μέσα από δομημένους αυτοσχεδιασμούς. Τι ήταν αυτό που πυροδότησε και σας έδωσε την έμπνευση; Ποιος ήταν ο πυρήνας σας;
Όντως, έτσι είναι. Η σκηνική σύνθεση δημιουργήθηκε στις πρόβες από το σύνολο των ηθοποιών, πάντα στη σκέψη και τον κώδικα του σκηνοθέτη. Βασική σκέψη πίσω από την παράσταση ήταν η έννοια της «πόλης» ως μοχλού πίεσης, ως κινητήρια δύναμη, αλλά και ως αισθητική και εικαστική προσέγγιση. Μέσα από εκεί δηλαδή ξεπροβάλει όλη η σκέψη, η δράση και η ενέργεια των ηρώων.
Πόσο καιρό σας πήρε η σύνθεση, η δημιουργία της; Πότε αρχίσατε να «κλειδώνετε» πράγματα;
Για να δομηθεί μια παράσταση πρέπει να περάσεις από κάποια στάδια δημιουργίας, αρχικά πρέπει να κατανοήσεις το υλικό που έχεις να αντιμετωπίσεις, μετά να αποκωδικοποιήσεις τις οδηγίες του σκηνοθέτη, αφού έχει σκοπό να περάσει τη δική του οπτική πάνω στο υλικό και τελικά να αρχίσεις να «κλειδώνεις» πράγματα που λειτουργούν. Το τελευταίο, αν έχει γίνει σωστή δουλειά στα προηγούμενα, είναι μια διαδικασία περισσότερο παιχνιδιού και πολλών δοκιμών. Το δύσκολο είναι να λειτουργήσεις στον κώδικα που σου προτείνεται. Η συγκεκριμένη παράσταση είναι στο πυρήνα της αρκετά ρευστή. Ενώ έχει δηλαδή αρκετά σημεία που είναι «κλειδωμένα», υπάρχει ακόμα και τώρα πεδίο διαφορετικής αντιμετώπισής τους από παράσταση σε παράσταση.
Στην παράσταση υπάρχει μουσικός που παίζει ζωντανά, ίσως και αυτοσχεδιαστικά σε σημεία. Πώς συνεργαστήκατε; Πόσο προσιτό είναι για έναν μουσικό το Θέατρο και ένας μουσικός επί σκηνής για τους ηθοποιούς;
Η μουσική, ο ήχος, υπάρχουν παντού στη ζωή μας, όπως και η κίνηση. Υπάρχει μια αέναη κίνηση των πάντων. Η παράσταση είναι δομημένη σκηνοθετικά σε δύο άξονες συνεργασίας, στην αέναη κίνηση του συνόλου των ηθοποιών και τη μουσική/ηχητική «κίνηση». Όταν έχει δομηθεί από τον σκηνοθέτη η ενότητα αυτών των δύο αξόνων, η συνεργασία βγαίνει αβίαστα και παραγωγικά. Το βασικό στα δύο αυτά μέρη είναι να ακούνε το ένα το άλλο, να αφήνουν χώρο το ένα στο άλλο και να επικοινωνούν με το βλέμμα. Αν γίνει αυτό, είναι προσιτό για όλους.
Εκτός από ηθοποιός, είστε και σκηνοθέτης. Τι είναι το Θέατρο για εσάς; Τι σας κάνει να δημιουργείτε;
Το θέατρο είναι ένα μόνιμο πεδίο για ανυπακοή, η ίδια η ανυπακοή στους κανόνες και η ρήξη με τις παγιωμένες και στερεοτυπικά απαρχαιωμένες αντιλήψεις είναι για μένα πηγή έμπνευσης.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας, με τι άλλο ασχολείστε αυτόν τον καιρό; Τι στόχους έχετε και τι εύχεστε για τη νέα χρονιά;
Αυτή τη στιγμή παίζω στην παράσταση «Μούσια» στο θέατρο 104, μια κωμωδία των Νικόλα Φραγκιουδάκη και Γιώργο Τριανταφύλλου. Έχω ήδη ξεκινήσει πρόβες, επίσης σε ένα ελληνικό έργο των Κωνσταντίνου και Αντώνη Κούφαλη, «Το σπίτι με τα δώρα», που θα ανέβει στο θέατρο Χώρος αρχές Φεβρουαρίου. Το έργο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου το 2001. Θα έχω τη χαρά και τη δυσκολία βέβαια να το σκηνοθετήσω. Είναι τρείς γυναικείοι μονόλογοι για την κακοποίηση των γυναικών και την πατριαρχική κοινωνία, που δυστυχώς ζούμε. Είναι και κάτι άλλο που μάλλον θα πάει για λίγο πιο μετά, επίσης ένα ελληνικό κείμενο, άλλα δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα. Έχω μια αγάπη για την ελληνική γραφή, θεωρώ ότι μόνο μέσα από αυτή μπορεί να υπάρξει εξέλιξη στο ελληνικό θέατρο. Ο μόνος στόχος που θέλω να έχω, είναι να κάνω αυτό που με γεμίζει και μου δίνει χαρά και πάντα να έχω δίπλα μου ανθρώπους που έχουμε κοινούς στόχους. Εύχομαι να μπορέσουμε να τροποποιηθούμε ως κοινωνία γιατί δυστυχώς έχει επικρατήσει μία λάθος κατεύθυνση.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Your article helped me a lot, is there any more related content? Thanks!
Свой Психолог сейчас
смотреть веном 2 онлайн бесплатно веном 2 веном 2 смотреть онлайн в хорошем качестве