Έχετε παρατηρήσει ποτέ όλους αυτούς τους πιτσιρικάδες, που δείχνουν εντελώς χαμένοι στα τηλέφωνά τους και σχεδόν τρακάρουν με κολώνες, πεζούς, τοίχους και ανυποψίαστους οδηγούς, επειδή ακριβώς είναι εντελώς χαμένοι στα τηλέφωνά τους; Υποτυπώδης παιδεία, διάβασμα για τα μπάζα, ένας σκασμός ανασφάλειες και ίσως bullying από συνομήλικους, οι οποίοι παίζει να είναι ακόμα περισσότερο χαμένοι. Και κανείς δεν μαθαίνει τίποτα… Μετά…
Οι τέσσερις ήρωες της ιστορίας μας είναι παιδιά του λυκείου, λίγο πριν τη μετάβαση στην τριτοβάθμια. Άνθρωποι στην αυγή της ζωής τους, χωρίς εμπειρίες, χωρίς γνώση, χωρίς κριτική σκέψη. Δεν θα μπορούσαν να έχουν, αυτό είναι σίγουρο. Καθώς μεγαλώνεις, αναπτύσσονται και εκείνα. Το ζήτημα είναι τι κάνεις γι’ αυτό. Πώς ανακαλύπτεις εκείνα τα «εκείνα»; Και με τι τίμημα; Ο πέμπτος ήρωας είναι – κατά κύριο λόγο – ο αφηγητής. Παρακολουθεί, δεν επεμβαίνει και σχολιάζει. Και έτσι μαθαίνουμε ότι ο ένας από αυτούς προσπαθεί να βρει τη σεξουαλικότητά του, ο έτερος είναι ένας κακοδιαβασμένος και κατά τι απόλυτος σε πεποιθήσεις ανιστόρητος. Μία κοπέλα, μαγκωμένη ίσως στην οικονομική άνεση που προσφέρουν οι γονείς και στην εξουσία που από εκείνη απορρέει, συμπεριφέρεται σαν να της ανήκει ο κόσμος και μία άλλη, που της λείπουν όλα αυτά, ψάχνει τη θαλπωρή από άνθρωπο σε άνθρωπο, προσκολλάται σε διάφορες παρέες και μάλλον δεν θα έχει καλό τέλος. Ίσως κανένας από τους ήρωες να έχει καλό τέλος. Ίσως να είναι όλοι αντί-ήρωες.
Το «Κανόνες ηθικής» του Βασίλη Τζιώκα και το “Spring awakening” του Frank Wedekind είχε κατά νου ο κύριος Θοδωρής Βουρνάς, ο οποίος έκανε το κείμενο παράσταση. Το γνώριμο μοτίβο αναδύεται από τα σκοτάδια της αίθουσας. Μουσική που βασίζεται σε πλήκτρα και sequencer, φωτισμοί που εντείνουν στιχομυθίες και μονολόγους και κινηματογραφική αντίληψη. Ο Βουρνάς παίρνει το ψυχογράφημα και του βρίσκει καμβά. Τα χρώματα περνιόνται με σπρέι καταγραφής και ανάλυσης. Και ο θεατής στέκεται μπροστά από ένα γκρεμό. Το χάος μοιάζει οικείο. Και γνώριμο.
Ο κύριος Δημήτρης Νάστος στον ρόλο του Μιχάλη είναι τίμιος και προσεγγίζει τον ρόλο του όπως πρέπει. Είναι κυνικός, δεικτικός, πολλές φορές εριστικός. Μας έκανε άνετα να τον αντιπαθήσουμε και αυτό σημαίνει ότι πέτυχε αυτό πάνω στο οποίο δούλευε. Ο κύριος Κωνσταντίνος Μητράκας σαν Αντρέας, είναι επίσης πειστικός. Το καλό παιδί της διπλανής πόρτας, με τα προβλήματα που αφήνει να γίνονται χιονοστιβάδες και το κόλλημα να τα κρατάει όλα μέσα του. Χωρίς διαμορφωμένη προσωπικότητα, εύπλαστος και μάλλον ευκολόπιστος. Το άφησε να περάσει μέσα του και στον χαρακτήρα του με σχετική ευκολία. Η κυρία Ειρήνη Στεριανού σε διπλό ρόλο, δείχνει τις δύο πλευρές ενός χαρακτήρα αινιγματικού αλλά και τόσο ευκολοδιάβαστου. Από τη μία καταφέρνει να γίνει αντιπαθής λόγω έπαρσης και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Ο τρόπος που μιλά, ο τρόπος που κάνει τη χροιά της τόσο ακαλαίσθητη στα αυτιά μας… Από την άλλη, στον έτερο ρόλο, προκαλεί άνετα τη συμπάθειά μας. Ψάχνει την αγάπη, με όλους τους λάθος τρόπους. Και κανείς δεν ξέρει αν θα μάθει. Καλοκουμπωμένη και στους δύο ρόλους.
Στον ρόλο του αφηγητή – και όχι μόνο – ο κύριος Βαγγέλης Ξημεράκης. Είναι ένας ρόλος αντί-ρόλος στην ουσία. Έρχεται από τις θέσεις των θεατών, έχει μία σχετική δυσκαμψία στη φύση του, αλλά ο ηθοποιός στέκεται μακριά από τις κακοτοπιές. Εστιάζει στα σημεία που πρέπει. Και όταν πάει σε «εκείνο τον ρόλο»… Εκεί πλέον δείχνει πραγματικά τις ερμηνευτικές δυνατότητές του. Από τα πιο δυνατά, αν όχι το πιο δυνατό, σημεία της παράστασης.
Είναι ένα έργο για τον απόλυτο φόβο του σύγχρονου ανθρώπου. Τη μοναξιά. Θα το συνειδητοποιήσετε κάποια στιγμή, παρακολουθώντας και εντυπώνοντας. Και θα αναρωτηθείτε για το τίμημα. Το όπλο είναι πάνω στο τραπέζι. Ή μήπως δεν είναι πια; Χειμώνας χωρίς Άνοιξη να τον περιμένει και ηθική κάτω από εκείνο το τραπέζι. Ίσως αγκαλιά με το όπλο…
Κώστας Κούλης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
Σκηνοθεσία – Απόδοση: Θοδωρής Βουρνάς
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Σοφία Λεγάτου, Μαρία Κουφομανώλη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Φωτογραφίες: Νικόλας Χαλιώτης
Ηθοποιοί (αλφαβητικά):
Κωσταντίνος Μητράκας, Δημήτρης Νάστος, Βαγγέλης Ξημεράκης, Ειρήνη Στεριανού
Εμπνευσμένο από το “spring awakening” του Frank Wedekind και βασισμένο στους “κανόνες ηθικής” του Βασίλη Τζιώκα.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ – ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Συνολική Περίοδος Παράστασης: 16/10/2023 έως 09/01/2024
Δευτέρα 21:00
Τρίτη 21:00
TIMΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Γενική είσοδος: 15€
Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμεΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 12€
Ατέλειες: 8€
Προπώληση:
και στο τηλέφωνο του θεάτρου
0 Comments