Μια ιστορία που συγκλόνισε την Γαλλία το 1933. Δύο αδερφές, υπηρέτριες, σκότωσαν βάναυσα τις δύο γυναίκες του σπιτιού, στο οποίο εργάζονταν. Μάνα και κόρη βρέθηκαν ξυλοκοπημένες και μαχαιρωμένες με τέτοια λύσσα, που τα πτώματα ήταν πρακτικά μη αναγνωρίσιμα. Τους είχαν βγάλει ακόμα και τα μάτια! Αποκαλύπτεται ότι οι αδερφές Παπέν είχαν αιμομικτική σχέση, κάτι που προκάλεσε ένα ακόμα σοκ στη γαλλική κοινωνία.
Πώς φτάνει ένας άνθρωπος να κάνει τόσο αποτρόπαιες πράξεις; Οι αδερφές Παπέν είχαν βιώσει και οι ίδιες, από τα πολύ μικρά τους χρόνια, τη βιαιότητα στην οικογένειά τους. Έφταιγε αυτό; Ο εγκλεισμός τους σε ψυχιατρικό ίδρυμα μήπως έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα; Η βία και η κακομεταχείριση στο σπίτι και την εργασία, είναι πιθανό να τους έφεραν σε αυτό το σημείο; Πολλοί ειδικοί προσπάθησαν να δώσουν απαντήσεις, αλλά καμία απάντηση δεν φαίνεται να είναι απόλυτα ικανοποιητική.
Στο Altera Pars παρακολουθούμε μία ιστορία που ξετυλίγει σιγά σιγά τα πέπλα της, φτάνοντας σε εκείνο το σκοτεινό βράδυ, που οι δύο αδερφές Κριστίν και Λέα φτάνουν σε αυτή την αποτρόπαια πράξη.
Ο Πέτρος Νάκος, που έγραψε και σκηνοθέτησε την παράσταση, εκμεταλλεύτηκε όλο τον χώρο της σκηνής και με τους φωτισμούς πέτυχε μια κινηματογραφική θριλερική αίσθηση. Έστησε μια παράσταση πολυεπίπεδη, γεμάτη, όπου ο θεατής ταλαντευόταν συνεχώς ψυχολογικά, πότε από τη μια πλευρά και πότε από την άλλη. Όταν έφτασε η στιγμή της δολοφονίας, μείναμε όλοι με κομμένη την ανάσα, παρακολουθώντας μια απόλυτα επιτυχημένη σκηνή, που δεν χρειάζεται περαιτέρω περιγραφή, για να μην αποκαλυφθεί η ατμόσφαιρα της παράστασης. Όσοι την παρακολουθήσετε θα με θυμηθείτε.
Η Mίνα Χειμώνα υποδύεται την κυρία Λάνσελιν, την κυρία του σπιτιού και ο ρόλος της πάει γάντι. Έχει αναδείξει όλες τις σκοτεινές πτυχές του χαρακτήρα που υποδύεται. Είναι απόλυτα πειστική στο ρόλο της. Η Άντα Κουγιά υποδύεται την κόρη Ζενεβιέβ, το κορίτσι που δέχεται τον συνεχή έλεγχο σε όλα από την κακότροπη μητέρα της. Παρουσιάζει την ηρωίδα της μέσα από το πρίσμα της εφηβικής γλυκύτητας, είναι ο φάρος της παράστασης, αφού ισορροπεί δύσκολες στιγμές μέσα από σκηνές και ατάκες μαύρου χιούμορ. Τη λάτρεψα στον ρόλο και είδα μια άλλη πλευρά αυτού του τόσο ταλαντούχου κοριτσιού. Η Αιλιάνα Μαρκάκη, στον ρόλο της ευαίσθητης Λέα, ήταν εξαιρετική. Ακροβατούσε σε δύο επίπεδα και έπλεκε περισσότερο τον μίτο της ιστορίας. Η αποκάλυψη, τουλάχιστον για μένα, ήταν η Αγγελική Κοντού, στον ρόλο της Κριστίν. Αυτό το κορίτσι έχει απίστευτο ταλέντο. Πολύπλευρη, αινιγματική, τρισδιάστατη, έδωσε όγκο και βαρύτητα στον ρόλο. Οι κινήσεις της, το πρόσωπό της, πέρναγαν όλες τις ψυχικές εντάσεις της ηρωίδας που υποδυόταν. Συνεχώς ταλάντευε τον ρόλο της και εμάς σε διάφορες κατευθύνσεις, μέχρι το τελικό ξέσπασμα, που κορύφωσε όλη την παράσταση.
Αξίζει να παρακολουθήσετε την τόσο επίκαιρη και συγκλονιστική αυτή παράσταση και να της δώσετε την απόλυτη προσοχή σας.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
Can you be more specific about the content of your article? After reading it, I still have some doubts. Hope you can help me.