Τρεις άνθρωποι, ένα πορνείο και μια ιστορία. Το έργο ξεκινά με την αφήγηση της Ειρήνης, μιας φιλόδοξης γυναίκας, που από νωρίς γοητεύεται από το χρήμα και την επιρροή του, αποφασίζοντας έτσι να καταπιαστεί με ένα από τα πιο κερδοφόρα επαγγέλματα ανά τους αιώνες, το επάγγελμα της πόρνης.

Εγκαταλείπει λοιπόν το σχολείο, το σπίτι και τον πατέρας της, για να χαράξει ένα διαφορετικό δρόμο, τη δική της ιστορία. Και ενώ όλα βαίνουν για την – πλέον Ρόζα – κατά τα δικά της σχέδια, καταφέρνοντας να πλουτίσει γρήγορα και δημιουργώντας μια ανεξάρτητη ζωή (με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός δικού της οίκου ανοχής), έρχεται στο διάβα της ο έρωτας ονόματι Δημήτρης, για να της τινάξει όλα αυτά τα πλάνα στον αέρα. Με τον Δημήτρη η Ρόζα βιώνει πρωτόγνωρα συναισθήματα, τον ερωτεύεται αληθινά και για λίγο ξεχνάει την ταυτότητα και την δουλειά της. Εκτός όμως του έρωτα, μοιραζόταν και άλλο ένα κοινό «πάθος». Εκείνη είναι πόρνη, ενώ εκείνος εκτελεί χρέη νταβατζή. Βέβαια η Ρόζα δεν του έχει αποκαλύψει το ποια είναι και το τι κάνει, γιατί φοβάται πως η αλήθεια της θα διαλύσει όχι μόνο την καλοσχηματισμένη εικόνα που ο Δημήτρης έχει για το Ειρηνάκι του, αλλά εν τέλει θα διαλύσει τον έρωτά τους. Όμως ούτε θέλει να εγκαταλείψει τη δουλειά της, καθώς οι χρηματικές απολαβές και η ανεξαρτησία που λαμβάνει, θεωρεί πως δεν συγκρίνονται με κανένα επιπόλαιο έρωτα.

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Από το δίλλημα που την κατατρώει θα την «ξαλαφρώσει» ο ίδιος ο Δημήτρης, που θα ξεσκεπάσει τον πραγματικό της εαυτό. Η αποκάλυψη αυτή θα επιφέρει ένα κύμα συναισθηματικών αναταραχών και έντονων συγκρούσεων στο ζευγάρι, με τον Δημήτρη στο τέλος να αποδέχεται την Ρόζα του, ξεκινώντας έτσι μια κοινή πορεία. Η Ρόζα συνεχίζει την δουλειά της, έχοντας τώρα και τον Δημήτρη στο πλευρό της, φτάνοντας όλο ένα και πιο κοντά στο σχέδιό της. Μια ξαφνική εγκυμοσύνη όμως, όχι μόνο θα παγώσει για άλλη μια φορά τα σχέδιά της, αλλά θα φέρει έντονες διαμάχες για το αν τελικά πρέπει να φέρει στον κόσμο αυτό το μωρό. Παραδόξως, η Ρόζα αποφασίζει να το κρατήσει, παρά όλες τις αμφιβολίες της και πράγματι λίγο αργότερα φέρει στον κόσμο ένα κοριτσάκι, τη Μαρία. Για τη Ρόζα όμως, το μωρό της δεν έχει χώρο στον βίαιο και βρόμικο κόσμο της και αποφασίζει, αφού πείθει και τον Δημήτρη, να δώσει τη Μαρία σε μια μεγαλύτερη γυναίκα, ώσπου να μεγαλώσει αρκετά, για να μπει σε ένα καλό οικοτροφείο για να μεγαλώσει με σωστές αρχές, σπουδάζοντας και δημιουργώντας οικογένεια, ζώντας μια τελείως διαφορετική ζωή από τη μαμά και τον μπαμπά της. Για να τα προσφέρει όλα αυτά στο παιδί της, η Ρόζα ανακατεύεται πιο βαθιά στο κόσμο της πορνείας, κολυμπώντας σε πιο δύσκολα και επικίνδυνα νερά, ώστε να μαζέψει αρκετά χρήματα για να συντηρεί, από μακριά, την κόρη της, αλλά και για να κτίσει το δικό της «ινστιτούτο» ανοχής.

Η Μαρία όμως μεγαλώνει και η εγκατάλειψη από την μητέρα της και όλο το μυστήριο που την περιτριγυρίζει, την στρέφει σε πολύ διαφορετικά μονοπάτια από εκείνα που η μαμά της είχε ονειρευτεί. Η Μαρία αρχίζει να ψάχνει το παρελθόν και την μαμά της, ενώ τελικά η μοίρα τους παίζει ένα πολύ περίεργο παιχνίδι. Οι τρεις ήρωες αναμειγνύονται, ερωτεύονται, σφάλλουν και διαμορφώνονται μέσα στον κόσμο της πορνείας, με το κοινό τους σημείο αναφοράς να αποτελεί το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας.

«Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας» είναι βασισμένο στο βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά «Το τίμιο μπορντέλο» και επικεντρώνεται στις ζωές τριών ανθρώπων που τους ένωσε το πορνείο της Μαντάμ Ρόζας, με έναν κατ’ εμέ πολύ στερεοτυπικό τρόπο. Για άλλη μια φορά έχουμε μια κοινότυπη ιστορία περί πορνείας, όπου η γυναίκα στην αρχή, ναι μεν καλοπιάνεται από το γρήγορο και «εύκολο» χρήμα, αλλά μετά αναγκάζεται να βιώσει τις αγριότητες του επαγγέλματος για να ζήσει το παιδί της, ο άντρας σε ρόλο νταβατζή, που πίσω από τον σκληροπυρηνικό χαρακτήρα κρύβεται μια «λαϊκή» και καθαρή ψυχή και η χαμένη κόρη που παρόλο που έχει όλα τα μέσα για να ορθοποδήσει στην ζωή της, τυφλώνεται από εκδίκηση για τη μαμά της και επιλέγει να ακολουθήσει τα χνάρια της για να την πληγώσει βαθιά, εν άγνοιά της βέβαια ότι η ίδια η μαμά της είναι μια πόρνη. Τελικά όμως, όλα βρίσκουν τον δρόμο τους και δίνεται ένα αναμενόμενο τέλος, βγαλμένο από ελληνική ταινία του ‘60. Γνωρίζω ότι το έργο βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο «Το τίμιο μπροντέλο», όποτε οι καταβολές του σίγουρα θα προέρχονται από την πεπατημένη οδό του ομώνυμου κειμένου, απλώς θα ήθελα να υπάρχουν μερικές σύγχρονες τροποποιήσεις για ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του 2023. Ούτε αληθινή, ούτε ρεαλιστική θεωρώ αυτή την προσέγγιση, καθώς δεν εμβαθύνουμε στην ψυχοσύνθεση των ηρώων για το πώς σκέφτονται ή για τους λόγους που καταφεύγουν στην πορνεία. Και όχι, όλοι οι σεξεργάτες δεν έχουν ως κίνητρο τα χρήματα ή δεν παραμένουν όλοι καταναγκαστικά στο επάγγελμα. Ακόμη και η προσπάθεια να μας μεταφέρουν τις βιαιότητες αυτού του επαγγέλματος, έγινε με έναν τόσο επιτηδευμένα έντονο και κωμικοτραγικό τρόπο, που εν τέλει κατάντησε απλώς κωμικό. Το έργο δεν ανταποκρίνεται στο πώς το εμπορευματοποιημένο σεξ λειτουργεί στη σύγχρονη κοινωνία ή στις πραγματικές εμπειρίες που οι επαγγελματίες του χώρου βιώνουν, ούτε για το πώς πραγματικά αισθάνονται και σκέφτονται. Όποτε το έργο δεν είναι αληθινό, ούτε αληθινά σκληρό. Πιο πολύ θυμίζει μια παλαιά, στερεοτυπική και επαναλαμβανόμενη προσέγγιση του θεάτρου πάνω στη νύχτα και στην πορνεία, παρά κάτι το ριζοσπαστικό και προκλητικό. Και όχι, η επιτηδευμένη, χωρίς λόγο κατ’ εμέ, χυδαιολογία του έργου, δεν το κάνει προκλητικό υπό την έννοια του πρωτότυπου και σοκαριστικού, αλλά απλώς το κάνει προκλητικό. Οι έντονες εκφράσεις και κινήσεις των ηθοποιών, η πλαστικότητά τους μέσα στον χώρο, η υπερβολική δραματικότητά τους, τα επαναλαμβανόμενα σαρδάμ και λάθη, σε σύμπραξη με το ήδη «υπέρ δραματικό» και στερεοτυπικό κείμενο, νομίζω δίνουν μια κωμική παρά δραματική νότα στο έργο.

Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας, βασισμένο στο βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά «Το τίμιο μπορντέλο», που γίνεται για πρώτη φορά θεατρικό έργο από τον Κώστα Παπαπέτρο και σκηνοθετείται από τον Αλέξανδρο Λιακόπουλο, νομίζω θυμίζει πιο πολύ μια παρελθοντική και εν μέρει μη αληθή περιγραφή ενός επαγγέλματος, παρά ένα ιδιαίτερο ανέβασμα με δόσεις ρεαλισμού και σκληρής αλήθειας. Σίγουρα πάντως δεν εμπεριέχει την αλήθεια περί πορνείας της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας του 2023.

Αναστασία Τζάνου

Η ταυτότητα της παράστασης

Θεατρική διασκευή: Κώστας Παπαπέτρος
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Λιακόπουλος
Σκηνικό – κοστούμια: Γιώργης Κοντοπόδης
Μουσική σύνθεση: Άγγελος Ανδρεόπουλος
Φωτογραφίες – γραφιστικά: Γιάννης Παυλίδης
Επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Ερμηνεύουν με σειρά εμφάνισης:
Δανάη Καλοπήτα, Πάνος Γεωργουλής, Ελένη Μαρμάρου

Πληροφορίες παράστασης
Χώρος: Θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8, 11854, Κάτω Πετράλωνα)
Σκηνή Secret Room
Tηλ. θεάτρου: 210 3428650
Ημέρα και ώρα παράστασης: Κυριακή στις 20:30
Τιμές εισιτηρίων:
15 ευρώ (κανονικό)
13 ευρώ (φοιτητικό, ΑμεΑ, ανέργων)
Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.ticketservices.gr/event/to-mporntelo-tis-mantam-rozas/
Πληροφορίες – κρατήσεις θέσεων:
Στο ταμείο του θεάτρου Αλκμήνη (τηλ.: 210 3428650)
(ώρες λειτουργίας: καθημερινά 18:00 – 22:30, Σαββατοκύριακο 17:00 – 22:00)
Πρόσβαση στο θέατρο: Στάση Μετρό Κεραμεικός, Τρόλεϊ στάση Καμπά, ΟΑΣΑ 049, 815, 838, 914, Γ18 στάση Καμπά