6949256666 press@keysmash.gr

Θεώμενοι: Το Γαϊτανάκι του Πόθου» ή Πώς θα πλησιάσετε το ερωτικό αντικείμενο του πόθου σας @ Θέατρο Σταθμός

keysmash powered by dycode

Κύκλος η ζωή… Τροχός που γυρίζει αέναα. Και πού θα σταματήσει; Σαν το τραγουδάκι το παιδικό με το αυτοκίνητο, αλλά αυτή τη φορά για μεγαλύτερα παιδιά. Το αυτοκίνητο το αφήσαμε στην άκρη. Επιλέξαμε τον έρωτα και το αδηφάγο παιδί του, τη σαρκική έλξη και απόλαυση. Διάφοροι χαρακτήρες συναντώνται, πάντα ανά ζευγάρια και ενδίδουν σε ένα παιχνίδι χωρίς νικητές και χαμένους. Μάλλον… Μόνο με χαμένους. «Αν είναι έτσι η νίκη, προτιμώ να χάνω». Και ο τροχός συνεχίζει να γυρίζει. Από την άλλη όμως… είχε ποτέ η ήττα τέτοια υπέροχη γεύση;

Είναι πανέξυπνη ιδέα και πραγματικά αξίζουν πολλά μπράβο στους συντελεστές που τη σκέφτηκαν και την εφάρμοσαν. Οι τέσσερις ηθοποιοί, οι οποίοι υποδύονται όλους τους ρόλους, παίζουν γύρω από ένα στρογγυλό κινούμενο μέρος του σκηνικού, το οποίο καθορίζει τη ροή και την ταχύτητα της αυτής παράστασης. Είναι και λίγο ακροβατικό όλο αυτό, θέλει απίστευτη προσοχή, καθώς η κίνηση θυμίζει λίγο εκείνη της περίφημης μπαλαρίνας στα λούνα-παρκ και οι τέσσερις άνθρωποι που ισορροπούν πάνω εκεί, δεν έχουν καθόλου εύκολο έργο. Και όμως, το κάνουν να φαίνεται σαν Κυριακάτικη βόλτα με ήλιο και πολλά παγωτά και ζαχαρωτά κατά τη διάρκειά της.

Η ομάδα που εμφανίζεται μπροστά μας, φροντίζει να μας συστηθεί από την αρχή. Η εισαγωγική σκηνή, με τους τέσσερίς τους να κυνηγιούνται, να ανταμώνουν και να χωρίζουν και φτου πάλι από την αρχή, είναι εξαιρετικός πρόλογος και συγκρατήστε αυτά που διαβάζετε, αφού θα σας χρειαστούν και στον επίλογο. Τέσσερις απίστευτα κεφάτοι ηθοποιοί, οι οποίοι πρωταγωνιστούν σε ένα κλασσικό έργο, που αφηγείται το ταξίδι – και το κυνήγι – του έρωτα, από άτομο σε άτομο, από ζευγάρι σε ζευγάρι.

Όταν είχε πρώτο-εμφανιστεί, στα τέλη του δέκατου ενάτου αιώνα, είχε λογοκριθεί. Ο Άρτουρ Σνίτσλερ έβλεπε μπροστά, αλλά οι γύρω του αρνούνταν. Το σεξ δεν είναι έρωτας, δεν είναι αγάπη. Το ότι «μπερδεύεται» και «αναμιγνύεται» είναι κάτι που επιτάσσει η ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά. Και σε αυτό το έργο, όχι απλά το επιτάσσει… το επιβάλει.

Τέσσερις ηθοποιοί, δέκα «ανταμώματα» και και-τι-δεν-κάνουμε εμείς οι άνθρωποι για το σεξ. Διαχρονικό το κείμενο, επίκαιρες οι σκέψεις. Οι τέσσερις ηθοποιοί το διασκεδάζουν. Πάνω απ’ όλα το διασκεδάζουν. Ζώνονται τους ρόλους και τους απογειώνουν γιατί μάλλον νιώθουν ότι τους έραψαν απάνω τους. Το κυνήγι και η απόλαυση του θηρευτή. Η συγκίνηση, η αγωνία, η γλυκιά προστυχιά, η κατάκτηση… Σε μία από τις «συναντήσεις» το κοινό αφέθηκε σε ένα γέλιο χωρίς προηγούμενο. Γενικά έβγαλε χιούμορ η παράσταση, αλλά σε εκείνη τη συγκεκριμένη σκηνή, όλο αυτό απογειώθηκε. Ίσως να «φταίει» που οι ηθοποιοί το εμφάνισαν σαν να είναι έργο μέσα σε έργο. Το χάρηκα παρά πολύ, γέλασα με την ψυχή μου και πραγματικά την απόλαυσα την παράσταση.

Είναι η σκηνοθεσία της κυρίας Αικατερίνης Παπαγεωργίου, που έδωσε μία πολύ φρέσκια πνοή στο κείμενο και φρόντισε να του συμπεριφερθεί όπως του πρέπει. Είναι η κυρία Λίνα Μότσιου, που με ένα στρογγυλό κινούμενο «τραπέζι» έκανε κίνηση ματ και έδωσε μία έξτρα διάσταση στο θέαμα. Είναι τα κοστούμια της κυρίας Ειρήνης Γεωργακίλα, που έπαιξαν με τις αισθήσεις, με τις ορέξεις, με το λίγο πιο πέρα από το πολύ. Είναι η κινησιολογία, την οποία υπογράφει η κυρία Χρυσιής Λιατζιβίρη, που κάνεις τους ηθοποιούς χορευτές και όχι μόνο. Είναι, τέλος, οι ίδιοι οι υπέροχοι καρατερίστες ηθοποιοί. Οι κυρίες Θάλεια Συκιώτη και Μάγδα Τασούλα, όπως και οι κύριοι Απόστολος Καμιτσάκης και Γιώργος Πατεράκης, που ερμήνευσαν και υποδύθηκαν με απίστευτη μαεστρία, με γνήσιο τάλαντο και πολλή δουλειά.

Όλα τα παραπάνω συντείνουν σε ένα και μόνο πράγμα. Σε ένα έργο που πρέπει να δείτε. Σε μία παράσταση που οφείλετε στον εαυτό σας να παρακολουθήσετε. Οι ξένοι λένε πως “The chase is better than the catch”. Φανταστείτε λοιπόν μία τέτοια κατάσταση με θετική κατάληξη μάλιστα και «ευόδωση» του σκοπού. Και ο χρόνος θα περάσει σαν νεράκι και το χαμόγελο θα σταθεί μεγαλοπρεπές και ίσως, ίσως πάλι, να σκεφτείτε και κάτι όμορφο για όποιον έγραψε ότι αξίζει τον κόπο να πάτε.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Please follow and like us:
Facebook
Twitter
Youtube
Instagram
LinkedIn

2 Comments

  1. binance

    Thanks for sharing. I read many of your blog posts, cool, your blog is very good.

    Reply
  2. Article Star

    Truly appreciate your well-written posts. I have certainly picked up valuable insights from your page. Here is mine Article Star about Search Engine Optimization. Feel free to visit soon.

    Reply

Submit a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *