Ο αρχικός διάλογος, ανάμεσα στον Μποστ και τον Λουκιανό Κηλαϊδόνη, είναι – πέρα από συγκινητικός – και πολύ επίκαιρος. Ακούγοντας και συνειδητοποιώντας για το τι πράγμα μιλάνε, αντιλαμβανόμαστε ότι πενήντα χρόνια πίσω είχαμε, περίπου, τα ίδια χάλια και πενήντα χρόνια μπροστά δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Στο ηχητικό που ανοίγει την παράσταση, τον Μποστ υποδύεται ο γιος του μεγάλου δημιουργού, ο κύριος Γιάννης Μποσταντζόγλου, ενώ τον «ρόλο» του Λούκυ έχει αναλάβει ο κύριος Σπύρος Πούλης. Αμέσως μετά ξεκινά το έργο. Ένα απάνθισμα από διάφορες δουλειές του μεγάλου καλλιτέχνη.

Αρχίνημα με τη «Φαύστα» και αυτό που καταλαβαίνουμε από το πρώτο δευτερόλεπτο είναι ότι οι ηθοποιοί – και οι έξι – γουστάρουν με χίλια που βρίσκονται στη σκηνή. Είναι τα κείμενα σκέτη φωτιά, έχουν προστεθεί παράλληλα πολύ πικάντικες ατάκες και στιχομυθίες, που παραπέμπουν στα κακώς κείμενα του σήμερα και όλο αυτό πάει να εξελιχθεί σε γιορτή. Η εμφάνιση της κυρίας Αλεξίας Μουστάκα, στο συγκεκριμένο δρώμενο, είναι θεϊκή, η ερμηνεία της όμως, σε όλη την παράσταση, είναι ακόμα καλύτερη. Γίνεται καρικατούρα, τσαλακώνεται, μεταμορφώνεται και βγάζει γέλιο, όπως και προβληματισμό. Γιατί αυτό είναι και το περιεχόμενο των έργων του Μποστ. Θα γελάσεις, αλλά θα σκεφτείς στο τέλος. Και αυτό θα μείνει. Μια τέλεια ανορθογραφία, που βάζει κάτω όλες τις ορθογραφίες του κόσμου.

Η κυρία Κατερίνα Μπιλάλη, η οποία υπογράφει και την καλλιτεχνική επιμέλεια, είναι απλά απερίγραπτη! Περνάει από τον ένα ρόλο στον άλλο, λες και είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, υποδύεται εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες μέσα από το δικό της μοτίβο και όταν έλθει η ώρα να υποδυθεί την Ελλαδίτσα μας… Εκεί απλά θα θαυμάσετε την τεχνική της και τον τρόπο της. Η κυρία Κρίστη Παπαδοπούλου είναι μία γιορτή! Σαν Ιουλιέτα φέρνει τα πάνω κάτω, πετάει θανατηφόρες ατάκες και σε κάθε «σκετς», κατά τη διάρκεια της παράστασης, επιτυγχάνει με άνεση το συνεχές γέλιο και τη συγκίνηση μέσα από αυτό. Να πούμε εδώ ότι σε αυτή την παράσταση παρουσιάζονται για πρώτη φορά τα πραγματικά φινάλε που έγραψε ο Μποστ για «Φαύστα», «Μήδεια», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και να τονίσουμε πως Μποστ και Κηλαϊδόνης είχαν όντως συνεργαστεί τότε, με τον τελευταίο να ντύνει μουσικά τα υπέροχα αυτά κείμενα.

Ο κύριος Ερμόλαος Ματθαίου είναι πάντα άψογος στις ερμηνευτικές του «υποχρεώσεις» και είναι μεγάλη η χαρά μου που τον ξαναείδα στη σκηνή. Κωμικός ηθοποιός με ποιοτική αντίληψη του αντικειμένου, ρολίστας και καρατερίστας, όπου και όποτε χρειαστεί. Σε κάθε «σκετς» έβγαλε άνετο γέλιο και έχω την αίσθηση πως όσο περνούν οι παραστάσεις, θα προσθέτει πράγματα σε ό,τι κάνει. Ο κύριος Τέλης Ζαχαράκης είναι τόσο φοβερός και τρομερός ως «μπράβος/ιμπρεσάριος» στην Ιουλιέτα και τόσο χαρακτηριστικός σαν «γιος» στη Φαύστα, που θα έβγαζε γέλιο ακόμα και αν δεν χρειαζόταν καν να μιλήσει! Είναι ένας πραγματικά χαρισματικός καλλιτέχνης, που άλλαξε πρόσωπα και χαρακτήρες με τη μεγαλύτερη άνεση του κόσμου. Ο κύριος Κωνσταντίνος Κυριακού, ο οποίος μάλιστα έχει αναλάβει και τη σκηνοθεσία, ενώ ασχολήθηκε και με τη διασκευή των κειμένων και τη σύνθεση του όλου έργου, είναι απολαυστικός σε κάθε κίνησή του και κάθε ατάκα του, είναι οπαδών των μεγάλων ταχυτήτων στην έκφανση και η μικρή ομιλία του μετά το πέρας της παράστασης ήταν εντελώς τίμια και ουσιαστική. Μακάρι όλοι οι καλλιτέχνες να είναι τόσο ευθείς και τόσο συγκεκριμένοι. Και το καουμπόικο κοστούμι; Πινελιά όμορφης και γλυκιάς θύμησης. Πάμε, Ντόλι!

Παραστασάρα; Εννοείται! Από τώρα σας λέω ότι θα περάσετε πολύ καλά, ότι θα πιάσετε τον εαυτό σας να ταυτίζεται, ότι θα το πείτε σε φίλους και γνωστούς. Η Μήδεια μπορεί να σερβίρει μύδια, μπορεί όμως και να ακονίζει τη σκέψη. Σε αυτό εδώ το μποστάνι φυτρώνουν πάσης φύσεως δέντρα και απόψεις. Το δελτίο Τύπου κάνει λόγο για τις «παλιές καλές επιθεωρήσεις». Χρειάζεται να γράψω περισσότερα; Σπεύσατε!

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.