Το σχολείο της ανυπακοής @ Θέατρο Φούρνος

Τι έχει διδάξει η κοινωνία τη γυναίκα από αρχαιοτάτων χρόνων; Να είναι πιστή, να είναι πάντα υπό, να είναι ένα πλάσμα «Για όλα», στην υπηρεσία του άνδρα. Χμμ… δηλαδή να τον φροντίζει, να τον ικανοποιεί, χωρίς κανείς να δίνει σημασία στις δικές της ανάγκες, στα δικά της όνειρα, στη δική της ευχαρίστηση. Ευχαριστώ πολύ, δεν θα πάρω, αλλά μιλάω εκ του ασφαλούς. Καθότι στη σημερινή κοινωνία τα πράγματα έχουν αλλάξει, όχι όσο θα έπρεπε ίσως, αλλά περνάνε σε άλλη τροχιά. Η γυναίκα σταμάτησε να είναι κτήμα του άνδρα, σήκωσε ανάστημα, έκανε την επανάστασή της σε όλα τα επίπεδα. Φυσικά υπάρχουν ακόμα ταμπού και προκαταλήψεις, φυσικά ακόμα πλανάται η μεσαιωνική αντίληψη, αλλά είναι στο χέρι μας να την αποδιώξουμε ή να την καταπιούμε.

Η γυναίκα δεν έχει κερδίσει τον πόλεμο, αλλά πολύ σημαντικές μάχες. Έχει ακόμα αρκετές που την περιμένουν στη γωνία, αλλά πια γνωρίζει, μάχεται και επιβάλλει τους όρους της σαν ισότιμος παίκτης.

Στο θέατρο Φούρνος περάσαμε το κατώφλι του σχολείου της ανυπακοής. Τι είναι αυτό; Ένα σκαλί για την απελευθέρωση, μια ιστορία τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά από εμάς. Δύο γυναίκες συζητούν για τον έρωτα, για την ικανοποίηση της γυναίκας, για τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά τους, για τα πρέπει και τα θέλω.

Μέσα από μια Αριστοφανική αίσθηση, ο Φώτης Λαζάρου και ο Αποστόλης Ψαρρός παρουσιάζουν αυτές τις δυο γυναίκες στην Ευρώπη της Αναγέννησης. Η μια, πιο μεγάλη στην ηλικία (μην μου θυμώνεις, δεν σε είπα και Ακρόπολη), εκπαιδεύει από το μηδέν τη νεαρά, άμαθη, χαμηλοβλεπούσα (στην αρχή δηλαδή γιατί μετά…). Ο Νάσος Κρέτσης βρίσκεται καθόλη τη διάρκεια της παράστασης πάνω στη σκηνή και με μουσική συντροφεύει την ιστορία με τον δικό του τρόπο. Άλλοτε ανεβάζει τους ρυθμούς, δίνοντας μια συγκλονιστική αύρα στη σκηνή και άλλοτε επιδρά με τις δυο γυναίκες με έναν τρόπο που αξίζει να παρακολουθήσετε.

Η γλώσσα είναι έντονη, τραχιά, αθυρόστομη, αλλά προβάλει αλήθειες, φόβους, δεισιδαιμονίες, ταμπού. Τα κοστούμια του Θωμά Χουλιάρα εκλεπτυσμένα, γεμάτα μυστικά. Σύντομα θα πάω να ράψω και εγώ μια μαύρη φούστα σαν αυτή των δυο γυναικών. Γιατί; Θα δείτε και θα καταλάβετε. Μετά από αυτό το ντιζάιν χαιρετήστε τις τσάντες. Να άλλη μια νίκη για τη γυναίκα και την πορεία της προς την απελευθέρωση!

Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης απορούσα πως παρέμεναν αυτοί οι δυο σοβαροί. Ο Φώτης Λαζάρου που υποδυόταν την Ακρόπολη… ε, τη θεία ντε, τη μεγάλη σε ηλικία… Ριχνόταν με τόσο ταπεραμέντο σε ατάκες, αυτοσχεδίαζε, ήταν το πειραχτήρι της παράστασης. Γελούσαμε ακόμα και με τις εκφράσεις του προσώπου του ή με την στάση του σώματός του, παρόλο που εκείνος εξηγούσε σοβαρά στη μικρότερη τα πάντα γύρω από το σεξ και την ικανοποίηση της γυναίκας. Η χαμηλοβλεπούσα, που υποδυόταν ο Αποστόλης Ψαρρός, έφερε μια πιο γήινη εικόνα. Είχε εντάσεις, έκανε ερωτήσεις, ίσως όλες εκείνες που τα νέα κορίτσια ντρέπονται ακόμα να κάνουν. Είδατε, είπα ντρέπονται γιατί ακόμα και τώρα η ντροπή είναι το κύριο χαρακτηριστικό του φόβου, της προκατάληψης ενάντια στη φύση μας. Η κοινωνία ήταν και είναι πλασμένη για το ισχυρό (τρομάρα σας) φύλο.

Αυτή η παράσταση με έκανε να γελάσω με την ψυχή μου αλλά και να προβληματιστώ, να δω κατάματα τις δικές μου φοβίες, να πλησιάσω τη γυναικεία μου φύση και να συνεχίσω να μάχομαι για τη θέση της γυναίκας σε όλα τα επίπεδα.

Και αν ένα άσμα λέει «Δυο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα», έχω να πω στον συνθέτη ότι έχει και παρακαμπτήριους και στενά σοκάκια. Δεν αφήνουμε στην τύχη τις επιλογές γιατί αν δεν ζυγιστούν σωστά μπορούν να φέρουν το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οπότε, κορίτσια προσοχή!
Το σχολείο της ανυπακοής σας περιμένει στο θέατρο Φούρνος για λίγες ακόμα παραστάσεις. Το κουδούνι χτυπά στις εννέα και η… δασκάλα (είπαμε, το έκοψα το Ακρόπολη) είναι έτοιμη να σας διδάξει όσα θέλετε διακαώς να μάθετε.

Τάδε έφη
Μαίρη Ζαρακοβίτη

Ταυτότητα παράστασης

Συντελεστές:
Συγγραφέας: Πάκο Μπεθέρα
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία/προσαρμογή: Αποστόλης Ψαρρός
Πρωτότυπη μουσική: Νάσος Κρέτσης
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Κοστούμια : Θωμάς Χουλιάρας
Φωτογραφίες: Μαρία Σπένδου
Κοσμήματα: Παΐσιος Μεντεσίδης
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ιωάννα Ιακωβίδη
Μουσικός επί σκηνής: Νάσος Κρέτσης
Ερμηνεύουν: Φώτης Λαζάρου, Αποστόλης Ψαρρός
Παραγωγή: Θέατρο Φούρνος
Διάρκεια 70 λεπτά
θέατρο Φούρνος Μαυρομιχάλη 168 κρατήσεις στο 2106460748
Είσοδος : 12 ευρώ, μειωμένο 10 ευρώ