O Βαγγέλης Μουλαράς έχει ήδη ξεκινήσει να μοιράζει δεκάρια στην παράστασή του «Δέκα με τόνο», την οποία παρουσιάζει κάθε Τετάρτη στο Άβατον. Ήλθαμε σε επικοινωνία με τον stand up κωμικό, μάθαμε για τα μέσα και τα έξω της παράστασης για την αγάπη του για το stand up, για τις δουλειές που κάνει παράλληλα. Εννοείται ότι δεσμευόμαστε πως σε έναν χρόνο από σήμερα θα τον φιλοξενούμε ξανά με συνέντευξη και ευχαριστούμε πολύ τον Αντώνη Κοκολάκη και την υπέρ-ομάδα του, που φρόντισαν να πραγματοποιηθεί αυτή δεκατονική συνέντευξη.

Πώς ξεκίνησε σαν ιδέα η παράσταση «Δέκα με τόνο» και πώς μετουσιώθηκε σε κείμενο;
Να πω την αλήθεια, συνέβη το αντίθετο. Πρώτα ήρθαν τα κείμενα και μετά η ιδέα. Κι αυτό γιατί πρόκειται για την πρώτη μου σόλο παράσταση, το οποίο σημαίνει ότι περιέχει κείμενα που γράφτηκαν πριν πέντε χρόνια, αλλά και κείμενα που γράφτηκαν πριν πέντε μήνες. Επειδή στην πρώτη παράσταση παρουσιάζεις τα καλύτερα κείμενα που έχεις γράψει σε ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι σπάνιο το να υπάρχει ένας κεντρικός θεματικός άξονας. Οπότε τον βρίσκεις εκ των υστέρων. Ε, τα έβαλα κάτω που λέτε και βρήκα ότι αυτό είναι το μοτίβο που διατρέχει κάθε κείμενό μου. Το κυνήγι του Δέκα Με Τόνο.
,
Πόσο χρόνο σας πήρε για να έλθει το κείμενο στην τελική του μορφή;
Σχεδόν δέκα χρόνια, αν λάβουμε υπόψη μας το πότε ξεκίνησα να ασχολούμαι με την κωμωδία. Τώρα, αν μιλάμε για τη συγκεκριμένη παράσταση, θα πω περίπου ενάμιση χρόνο. Ξεκίνησε ως work in progress στον Ορφέα την άνοιξη του ‘22, συνέχισε ως double bill στο Μουσικό Κουτί, με τον Ανδρέα Πασπάτη, το προηγούμενο φθινόπωρο και έφτασε πολύ κοντά στην τελική του μορφή πάλι ως work in progress στο Athens Comedy Festival, τον Μάη που μας πέρασε. Ναι, το ξέρω, κράτησε αρκετά η όλη διαδικασία. Ήταν λιγότερο work in progress και περισσότερο work in slow motion. Αλλά το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Ε, το Δέκα Με Τόνο αργεί περισσότερο.

Πώς τεστάρετε και τσεκάρετε τα κείμενά σας, πριν τα παρουσιάσετε; Καθρέφτης, κάποιοι άνθρωποι που εμπιστεύεστε, κάτι άλλο;
Ένα πρώτο τσεκάρισμα γίνεται με συναδέλφους, των οποίων την κρίση εμπιστεύομαι. Ειδικά στην αρχή ενός νέου κειμένου, όταν έχεις πολλές ιδέες και σημειώσεις, αλλά λίγα αστεία, αυτό βοηθάει πάρα πολύ. Κι όταν αυτά φτάσουν σε μια παρουσιάσιμη εκδοχή, δοκιμάζεις το bit σε παραστάσεις – κυρίως open mic, δηλαδή παραστάσεις ειδικές για νέα κείμενα. Ε, μετά από αυτό το γυαλίζεις και είναι πλέον μέρος του υλικού σου. Βέβαια, σε κάθε παράσταση υπάρχει ανατροφοδότηση, οπότε οι αλλαγές σε ένα κείμενο δεν σταματούν ποτέ.

Θα λέγατε ότι το stand up είναι πολύ απαιτητική μορφή τέχνης, μια και είστε μόνος σας απέναντι στον κόσμο; Όπως κάθε μονόλογος, είναι κι αυτός κάτι που σας αφήνει γυμνό απέναντι στο κοινό σας;
Σίγουρα υπάρχει περισσότερη έκθεση – και γιατί μιλάμε για δικά μας βιώματα και γιατί είμαστε συνολικά υπεύθυνοι για το τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Από την άλλη είναι μια συνθήκη με την οποία εξοικειώνεσαι προϊόντος του χρόνου, οπότε βλέπεις και την άλλη πλευρά: όταν το κοινό γελάει με τα αστεία σου, εγκρίνει καθεμία από τις επιλογές σου. Σου βάζει δηλαδή… Δέκα με Τόνο.

Υπάρχουν άλλα πλάνα σας για αυτή τη σεζόν; Είναι ανακοινώσιμα;
Το πλάνο που έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή έχει να κάνει με Τα Νέα Της Εβδομάδας. Είναι μια εβδομαδιαία σατιρική εκπομπή στο youtube, την οποία παρουσιάζω. Στα σχέδιά μου για τη νέα χρονιά είναι και η βιντεοσκόπηση της παράστασης. Και να σας πω την αλήθεια, αυτό που θέλω επίσης είναι να γράψω μια τηλεοπτική σειρά, ένα sitcom. Μέχρι τώρα αυτό δεν ήταν ανακοινώσιμο, αλλά το μοιράζομαι μαζί σας για να το κάνω και manifest, που λένε τα κουλ παιδιά. Ρωτήστε με, παρακαλώ, σε έναν χρόνο πώς έχει πάει αυτό. Ελπίζω μέχρι τότε να είναι work in progress και όχι work in slow motion.

Ο Έλληνας στηρίζει το stand up; Πηγαίνει να παρακολουθήσει;
Σαφέστατα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερος κόσμος πηγαίνει σε παραστάσεις, το οποίο σημαίνει ότι γίνονται περισσότερες παραστάσεις, το οποίο με τη σειρά του σημαίνει ότι αναδεικνύονται συνεχώς νέες φωνές στη σκηνή. Και μετά πολύς κόσμος θέλει να ακούσει αυτές τις νέες φωνές, οπότε έρχεται σε περισσότερες παραστάσεις. Πώς είναι ο φαύλος κύκλος; Ε, το αντίθετο. Ένας χρηστός κύκλος. Χμμ, ίσως θέλει δουλειά το όνομα. Πρώτα ο Θεός, θα το βρούμε.

Σας ιντριγκάρει το γράψιμο και να σκηνοθετείτε τον εαυτό σας; Θα συζητούσατε να
αναθέσετε τη σκηνοθεσία σε άλλο συνεργάτη, πάντα για δική σας παράσταση;
Το γράψιμο με ιντριγκάρει πολύ περισσότερο από τη σκηνοθεσία. Αυτή είναι βασικά η δουλειά μας: το να γράφουμε αστεία. Η σκηνοθεσία είναι λίγο ριγμένη – θεωρώ – γιατί το stand up είναι μια λιτή τέχνη. Κωμικός, μικρόφωνο, προβολέας. Αυτά αρκούν – για αυτό και η σκηνοθεσία μένει λίγο πίσω. Επίσης είναι μια προσωπική τέχνη, οπότε ο καλύτερος τρόπος για να πεις κάτι βγαίνει από μέσα σου και δύσκολα προκύπτει με εξωτερική παρέμβαση. Θα πω όμως ότι όταν έρχεται η ώρα που κάνεις βιντεοσκόπηση και θες ένα ιδιαίτερο οπτικό αποτέλεσμα, ο σκηνοθέτης είναι απαραίτητος. Ο σκηνοθέτης στην κωμωδία είναι σαν τον οδοντίατρο. Τον χρειάζεσαι σπάνια – αλλά όταν τον χρειάζεσαι, τον χρειάζεσαι όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

Σας χαροποιεί το πόσο έχει ανθίσει το stand up και πόσο έχει γιγαντωθεί αυτή η μορφή τέχνης;
Ω, πάρα πολύ. Είχα την τύχη να ξεκινήσω την πορεία μου όταν αυτή η τέχνη έπαιρνε τα πάνω της και η πρόοδος που έχει σημειώσει όλη η σκηνή είναι ειλικρινά αξιοθαύμαστη. Τόσοι μα τόσοι συνάδελφοι, με καταπληκτικά αστεία και υπέροχες περσόνες, έχουν καταφέρει να υπηρετούν την κωμωδία με συνέπεια και να χτίσουν ένα κοινό που ακολουθεί πιστά. Χαίρομαι τόσο πολύ που θέλω να βάλω στον καθένα ξεχωριστά Δέκα Με Τόνο.

Κώστας Κούλης