Με αφορμή την παράσταση «Αστεροειδής 2467Κ», η οποία ξεκίνησε στο θέατρο Μικρό Κεραμικός, ζητήσαμε και έχουμε απέναντί μας τη μία εκ των πρωταγωνιστριών, την κυρία Βιβή Τάγαρη, την οποία εννοείται ότι ανακρίναμε για το έργο, για τα μελλοντικά της σχέδια, για την τέχνη της. Η σύγχρονη γυναίκα, η καλλιτέχνιδα, ο σύγχρονος άνθρωπος. Πολλά ευχαριστώ στον Αντώνη Κοκολάκη και την απίστευτη ομάδα του, που φρόντισαν να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Πώς έγινε η επαφή για να πρωταγωνιστήσετε στην παράσταση; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε «Ναι, θα το κάνω»;

Είμαι μέλος του θιάσου “Αντάμα” και συμμετέχω σε κάθε του δουλειά. Είμαι κομμάτι της δημιουργίας του, του πώς θα δουλέψουμε, με τι θα επιλέξουμε να ασχοληθούμε, οπότε από την αρχή με ενδιέφερε το περιεχόμενο και ο τρόπος δουλειάς της συγκεκριμένης παράστασης. Η διανομή των ρόλων έγινε από τη σκηνοθέτιδα κι όχι από την αρχή των προβών, αλλά στην εξέλιξή τους και φυσικά με μεγάλη χαρά δέχτηκα τον συγκεκριμένο ρόλο.

Πόσο καιρό σας πήρε να ολοκληρώσετε πρόβες;

Περίπου δυόμιση μήνες. Δυστυχώς δεν υπήρχε το χρονικό περιθώριο για παραπάνω.

Υπήρξε κάποιο σημείο που να ζητούσε ιδιαίτερη εστίαση, που να ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό;

Υπάρχουν αρκετά τέτοια σημεία, προσωπικά πιστεύω ότι κυρίως τα ομαδικά είναι πάντα αυτά τα σημεία που απαιτούν μεγάλη συγκέντρωση και εστίαση και μάλιστα σε αυτή την παράσταση υπάρχουν πολλά ιδιαίτερα κινησιολογικά.

Ο θίασος Αντάμα θα κάνει κι άλλα πράγματα; Θα τριτώσει το καλό, μετά το «Χορεύετε» και αυτή την παράσταση;

Ο θίασος “Αντάμα” είχε πραγματοποιήσει άλλη μία παράσταση, τις “Γυναίκες” της Γαλάτειας Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη, στην οποία συμμετείχα κι εγώ, όπως και την παιδική θεατρική παράσταση “Το δικό μας ψωμί”, σε σκηνοθεσία της Γ. Καούκη, που σκηνοθετεί και την τρέχουσα δουλειά μας. Παράλληλα, ο θίασος πραγματοποιεί θεατρικά προγράμματα σε παιδιά δημοτικού και σε παιδιά με αναπηρίες. Μετά από αυτή την παράσταση φυσικά και θα συνεχίσουμε με άλλο έργο, κινούμενες στην ίδια θεματική, τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

Θα κάνετε κάτι άλλο παράλληλα; Είναι ανακοινώσιμο;

Παράλληλα συνεργάζομαι και με έναν ακόμα θίασο, με τον οποίο έχουμε γράψει ένα πρωτότυπο έργο και θα καταπιαστούμε πάλι με αυτό μετά την πρεμιέρα του “Αστεροειδή 2467Κ”.

Ο Έλληνας θεατής στηρίζει το θέατρο;

Δυστυχώς η τέχνη και το θέατρο δεν έχουν την θέση που τους αξίζει στην κοινωνία αυτή κι αυτό έχει την αντανάκλασή του όχι μόνο στον τρόπο που επιλέγουν πολλοί άνθρωποι να διασκεδάζουν, αλλά και στην ποιότητα των θεατρικών έργων. Παρόλα αυτά, τις τελευταίες σεζόν υπάρχουν αρκετές αξιόλογες παραστάσεις, που είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο πως το αθηναϊκό κοινό τις στηρίζει κι ας ήταν οι περισσότερες από μικρούς θιάσους και όχι πολυδιαφημισμένες. Αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πώς υπάρχει ανάγκη για τέχνη κοινωνικά χρήσιμη.

Πώς αισθανθήκατε όταν μάθατε για το προεδρικό διάταγμα; Πόσο σας θύμωσε ή σας πείσμωσε;

Υπήρξε οργή και δικαιολογημένη, όχι μόνο από εμένα, αλλά ευρύτερα από τον καλλιτεχνικό κόσμο, ιδιαίτερα από τους ηθοποιούς. Ήταν, όμως, πολύ θετικό πώς εκείνη την περίοδο αναπτύχθηκαν αγώνες, οι οποίοι έφεραν στο επίκεντρο της συζήτησης ότι είναι αδιανόητο να λυμαίνονται τον χώρο της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης ιδιώτες, ότι αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι δημόσιες δωρεάν ανώτατες καλλιτεχνικές σπουδές. Αυτοί οι αγώνες χρειάζεται να συνεχιστούν και να κλιμακωθούν, μαζί με τους αγώνες για τα εργασιακά ζητήματα.

Τι είναι αυτό που σας κάνει να υπηρετείτε την τέχνη σας με τόσο ενθουσιασμό;

Το ότι το θέατρο είναι ανάγκη. Το καλό θέατρο που προβληματίζει, ταρακουνάει, διαμορφώνει, που απεχθάνεται τον κατατεμαχισμένο άνθρωπο και παλεύει για τον σκεπτόμενο, ολοκληρωμένο άνθρωπο, τον ικανό να συγκρουστεί με την κοινωνία που δημιουργεί κατατεμαχισμένους. Αυτό ολοκληρώνει κι εμάς με τη σειρά μας, που παίζουμε και προσπαθούμε να ανεβάζουμε τέτοια έργα.

Κώστας Κούλης