Πόσο καταπληκτικό είναι να βγαίνει να παίξει μία μπάντα πριν την «προκαθορισμένη» ώρα; Μπήκα στο Piraeus Academy πριν τις εννιά, αλλά οι Dragon Skull είχαν ήδη ξεκινήσει. Και μαγκιά τους! Το κουιντέτο πήρε το Επικό Μέταλ του και του πέρασε μέσα του ατσαλόβεργες και μπετόν αρμέ. Έφτιαξε ένα άρμα μερικών χιλιάδων μεγατόνων και έβαλε να το σέρνουν δίκασα άτια. Και το “Death Dealer”, από το ομώνυμο ΕΡ τους, φρόντισε να μας καλώς ορίσει στα μονοπάτια των ηρώων, των περιπετειών, των ανθρώπων και των τεράτων.

Αρκετά από τα τραγούδια των παιδιών καλπάζουν. Μην σας πω και όλα. Θέλεις το μέτρο, θέλεις το μοτίβο, θέλεις η δυναμική τους και ο τρόπος που συνθέτουν, όλα τα μελωδικά τους είναι γεμάτα αφηγήσεις για τόπους και πρόσωπα, μακριά από το φθαρτό της σύγχρονης ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Το φετινό άλμπουμ τους, “Chaos Fire Revenge” έδειξε πως αυτή εδώ η ομάδα μετράει μόλις τρία χρόνια δραστηριοτήτων, αλλά νιώθουμε λες και υπάρχει στο κουρμπέτι εδώ και δυο δεκαετίες.

Με μία φωνή που με συγκίνησε, γιατί – απλούστατα – μου θύμισε έναν επικό Hansi, με έφεση στη διήγηση αθάνατων ιστοριών και με όπλο τη δομή των συνθέσεών τους, οι πέντε τους φρόντισαν να περάσουμε τόσο καλά, που πολύ ευχαρίστως τους ξαναβλέπαμε στο καπάκι για τόσο κι άλλο τόσο. Πανέμορφο το ιντεμέδιο με το “Sons Of The Brave”, κατά τη διάρκεια του οποίου άφησαν για λίγο στην άκρη τα γκάζια και έγιναν οι βάρδοι της βραδιάς. Χωρίς φόβο για φωτιές ή βροχές. Πολλά μπράβο!

Death Dealer, Dragon Riders, Skullcrusher, Tyrant’s Doom, Skeleton Hand, Shield Maiden, War Drums, Sons Of The Brave, Barbarians, Brethren, Blood And Souls, Dragonskull

Οι Achelous μου αρέσουν. Φουλ στοπ! Τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι κοντά τους, στις συναυλίες, στις παρουσιάσεις των δίσκων τους, στις χαρές και τις επιτυχίες τους. Επικό Μέταλ στα ΚΑΛΑ του και τα λαμπρά του, με γρήγορες συνθέσεις, με κιθάρες που γεννάνε μελωδίες, με αγνή πώρωση ως έκφραση και έκφανση έτερη του παρανόματός τους. Είχαμε μιλήσει μαζί τους λίγες μέρες πριν τη συναυλία και αναφέρθηκε η γιορτή για τα δεκάχρονα του EP “The Cold Winds Of Olympus”.

Σε τρομερά κέφια όλοι τους, δεν στάθηκαν ούτε λεπτό και φρόντισαν να καταστήσουν σαφές ότι ο κόσμος, που είχε γεμίσει από νωρίς το Academy, δεν υπήρχε περίπτωση να μην παρασυρθεί από αυτό το κρεσέντο μελωδίας και τρεχαλητού. Ένας καλό χαμός από riff, ένα πανίσχυρο rhythm section – κόκκινες μπαγκέτες, κόκκινα πιατίνια… σλουρπ, σλουρπ – και μία φωνή να μοιράζεται μαζί μας ιστορίες από άλλες εποχές και διαστάσεις. Το λυρικό και το επικό μαζί, δίπλα-δίπλα, χέρι-χέρι και το κοινό να φωνάζει παρέα με τη μπάντα.

Και όταν αυτή η μπάντα έφτασε στο “Fortress Of Sorrow”… Ίσως η πιο επική στιγμή της βραδιάς και ας με συγχωρήσουν για την «απολυτοποίηση» οι φίλοι και οι φίλες που παρακολουθούσαν μαζί μου. Είναι αυτό το ρεφρέν, είναι αυτές οι λέξεις… Ψηλότερα! Ψηλότερα! Στο πέρας του ουρανού!

Επίλογος το γηπεδικό “Gaugamela”, το οποίο μιλά για τους στρατιώτες του μεγαλύτερου στρατηλάτη που γνώρισε ποτέ αυτός ο κόσμος. Μία πανέξυπνη, όσο και περίεργη, μίξη Χαρντροκιάς και Επικού Μέταλ. Στη γη των Γαυγαμήλων οι Πέρσες θα πέσουν!

Dragon Wings, Macedon, Northern Winds, The Oath, Istar, Warriors With Wings, Fortress Of Sorrow, Blood, Cold Winds Of Olympus, Myrmidons, Guardians Of The Light, Tower Of High Sorcery, Savage King, Into The Shadows, Flames Of War, Gaugamela

Από τα πιο πλήρη μουσικά Σάββατα της χρονιάς που διανύσαμε και διανύουμε. Εξαιρετική παρουσία από τους Achelous, που ήδη ανακοίνωσαν ότι ετοιμάζουν τα επόμενα. Πολύ όμορφα πράγματα, έτσι; A, μην το ξεχάσω… Ποιος ήταν αυτός που φώναξε στον τραγουδιστή των Dragon Skull «Θέλω τα παιδιά σου»; Δεν νομίζω να υπήρξε έστω και ένας παρευρισκόμενος που να μην γέλασε…

Κώστας Κούλης

Φωτό: Stiver Graunne, wPITw agency