Να σας πω εγώ γιατί θα πάω; Γιατί ακόμα μετανιώνω που δεν ήθελα να αγοράσω τα δύο πρώτα άλμπουμ των Venom, επειδή τα θεωρούσα εξαμβλώματα και εκτός NWOBHM. Χαζομάρα; Εννοείται! Γιατί η μπάντα προσφέρει ένα κομμάτι μίας μαγικής ιστορίας, που έχει να κάνει με όλες εκείνες τις βρετανικές μπάντες, που διέλυσαν τότε το πανκ και έκαναν τη διαφορά. Και γιατί είναι Venom, το κέρατό μου μέσα, ανεξαρτήτως προσώπων! Το λογότυπο θα είναι εκεί, το ίδιο και η ψυχή μας.

Βίντεο στον ορίζοντα! Το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ «Γρεναδίνη», του Δημήτρη Φάκου, ετοιμάζεται να κάνει δραματική εμφάνιση. Είδα το teaser και κατάπια τη γλώσσα μου! Και μετά σκέφτηκα να παίξω λίγο με την εικόνα και το εξώφυλλο.

To “Parallels” δεν είναι απλά ένα καταπληκτικό άλμπουμ. Είναι μια όαση, είναι ένα απτό δείγμα ότι «όλα θα πάνε καλά» για τη μουσική που τόσο αγαπάμε.

Ούτε και θυμάμαι πόσοι φίλοι μου μου την έλεγαν και μάλιστα άγρια, για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Μονίμως απαντούσα «Ρε, παιδιά, το ακούσατε ολόκληρο; Έχετε καταλάβει περί τίνος πρόκειται; Μήπως απλά σας τύφλωσε η σκόνη απ’ το τρακτέρ»; Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, οι περισσότεροι από αυτούς τους φίλους έχουν αφήσει το Μέταλ (καιρό τώρα), δίνοντάς μου έτσι το χώρο και το πόντιουμ, άρα και το πάνω χέρι, όσον αφορά το μπλα-μπλα…

Όταν περπατώ σε ένα σκοτεινό δρομάκι, είμαι ένας άνθρωπος που περπατά μόνος του… Και σιγοτραγουδά μόνος του… Έχω μια υπέροχη φοβία, βλέπετε…

ΕΠΟΣ! Έτσι όπως σκάνε οι κιθάρες, έτσι όπως καθορίζεται το ρυθμικό του καλπασμού, έτσι όπως επεκτείνεται θεματολογικά το βασικό riff… Και μετά όλο αυτό σπάει. Αδειάζει. Mid tempo μαγεία και η φωνή του Metal God.

Μπορεί να έχετε διάφορα γι’ αυτό το συγκρότημα, για τούτους τους μουσικούς. Ότι είναι σοφιστικέ, ότι έχουν τελειοποιήσει αυτό ή εκείνο ή το άλλο, ότι μπορεί και να περπατάνε στο νερό. Κρατείστε για σας ό,τι αφορά τη μουσική κα πάτε με την καλύτερη υποψία του κόσμου στις δυο συναυλίες.

Έχω δει ζωντανά στη σκηνή το Geoff Tate… Κάθε φορά που τον βλέπω είναι σαν την πρώτη. Η ίδια χαρά, ο ίδιος ενθουσιασμός, η ίδια προσμονή. Είναι σαν να πηγαίνεις επιτέλους στο Pike Market των στοχασμών σου. Είναι σαν να δειπνείς με τον άνθρωπό σου στο Space Needle της φαντασίας σου. Είναι σαν να βγάζεις τις πιο χαζές φωτό του κόσμου στον τσιχλότοιχο των ονείρων σου, παρέα με τα πιο αγαπημένα σου πρόσωπα.

Οι φήμες λένε ότι οι Metallica τον ζαχάρωναν και μετά τον χαμό του Cliff και μετά το φευγιό του Jasun. Ο ίδιος κράτησε χαμηλούς τόνους. Δεν το κάνει αυτό με τον Senior Dave. Έχουν εντάσεις τα δυο τους. Κάποτε θυμάμαι να διαβάζω συνέντευξη του ακατανόμαστου και όταν ήλθε η κουβέντα στη σχέση του με τον Ellefson. «Τι; Να τσακωθώ εγώ με τον Junior; ΕΓΩ να τσακωθώ με τον Junior; Δεν υπάρχει καμία περίπτωση». Καλά, κανείς δεν είναι προφήτης στον τόπο του και ο Spider chords master δεν αποτελεί εξαίρεση.

Οι Candlemass έχουν το δικό τους κοινό στη χώρα μας. Το έχω ξαναγράψει. Όπως έχω ξαναγράψει ότι δεν είμαι τρελός οπαδός τους, αλλά τους γουστάρω. Πολύ. Γι’ αυτό και θα πάω. Όχι μόνο για να καλύψω δημοσιογραφικά ή για να γράψω για μία ακόμα φορά για την εκρηκτική παρουσία τους επί σκηνής. Θα πάω για να δω κάτι που ΠΡΕΠΕΙ να δω. Εδώ δεν μιλάμε πλέον για Candlemass, αλλά για CandleMUST.

Εάν έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε τους Harakiri For The Sky ζωντανά, μην τη χάσετε. Η μουσική τους δεν είναι απλώς μια σύνθεση ήχων – είναι μια καθαρτική εμπειρία που θα σας αφήσει σημάδια για πάντα.

“Ash Of Eternal Flame”, ένα άλμπουμ που ηχογραφήθηκε στα LoNe και Devasoundz Studios και εμείς δώσαμε το παρών στα Devasoundz, είδαμε από κοντά όλα τα μέλη του συγκροτήματος, αισθανθήκαμε σαν στο σπίτι μας και ακούσαμε την όμορφη Μέταλ ντουζίνα, σημειώνοντας, χτυπώντας το πόδι και κουνώντας το κεφάλι στον ρυθμό.

Οι κιθάρες παίρνουν αμπάριζα στα σόλο και καρακοπανάνε τον ακροατή. Το ρεφρέν πρέπει να είναι από τα πιο μελωδικά που έχουν γράψει ποτέ τα παιδιά και κολλάει στο αυτί και το μυαλό. Λέμε ψέματα και ο κόσμος μας υποχωρεί. Η αυτοκρατορία του ψεύδους είναι ο τρόπος και το μέσον. Και αυτό απασχολεί τους υγιώς σκεπτόμενους.

Το ”King Of Errors” φιλοξενείται στον δίσκο “Hymns For The Broken”, ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2014. Παρέα με το “The Awakening”, την εισαγωγή με την απαγγελία και τις ερωταποκρίσεις, που αποδίδονται με τον καλύτερο τρόπο χάρη στην υπέροχα καταθλιπτική και θολή χροιά του Tom Englund, αποτελεί θέ(α)μα για συζήτηση από μόνο του. H συνέχεια είναι καταιγιστική. Ένα μεγαλειώδες θέμα παίζεται από τις κιθάρες, ενώ τα υπόλοιπα όργανα συνοδεύουν και δημιουργούν ΤΗΝ κορύφωση, όταν οι κιθάρες μένουν κάποια στιγμή μόνες τους και το riff ακούγεται σαν η απόλυτη μουσική δήλωση των Σκανδιναβών.

Δεν γνωρίζω φυσικά αν υπάρχει κάποιο drumkit στην κατοχή του, το οποίο να κοστίζει σήμερα μια περιουσία και μάλιστα αμύθητη, όπως η φοβερή και τρομερή Ferrari GTO, την οποία είχε αγοράσει το 1977, από το μερίδιό του από τις πωλήσεις του “Dark Side Of The Moon”. Είχε πληρώσει τότε τριάντα επτά χιλιάδες δολάρια. Αστρονομικό το νούμερο, ο Nick Mason το είχε δει το όνειρο όμως. Τριάντα εννέα «κόπιες» όλες κι όλες κυκλοφόρησε στην αγορά το συγκεκριμένο μοντέλο τότε, με την κάθε μία από αυτές να κοστίζει σαράντα εκατομμύρια δολάρια σήμερα.

Το είχα γράψει τότε, όταν είχε βγει το βίντεο και το επαναφέρω με μεγάλη μου χαρά, εντελώς αφιερωμένο σε όσες και όσους έσταξαν χολή για τον Dickinson και εκεί που έφτυναν έσπευσαν να γλύψουν, με περισσή ευχαρίστηση. Φευ!

Αυτή την Παρασκευή, 12 Ιουλίου, φιλοξενούμε έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, ο οποίος τιμά τη μουσική, τη χώρα του, τους συνεργάτες του. Κοντά μας θα είναι ο Fotis Benardo, ίσως ο πιο ολοκληρωμένος μουσικός στον χώρο του Hard Rock, του Heavy Metal και του ακραίου ήχου στην Ελλάδα. SiXforNinE, Nightfall, Nightrage και ένας τεράστιος κατάλογος συμμετοχών, είτε σαν μουσικός είτε σαν παραγωγός.

Ο συγκεκριμένος δίσκος των Jag Panzer ήταν ο τελευταίος που αναφέρθηκε εκτενώς στο περιοδικό Noizy “τότε”… H αγάπη για τους Γιάνκηδες δεν περνά, δεν φθείρεται, δεν, δεν, ΔΕΝ! Μένουμε ενωμένοι κα προχωράμε μπροστά. Κάτι σε τραγούδι μου κάνει αυτό το τελευταίο…

Δήμος Ζωγράφου. H τοπική εφημερίδα ΖΩ και ο εκδότης της, ο κύριος Λάμπρος Πολύζος, αναφέρονται στην εκπομπή που κάναμε με τον Νίκο Δημητρίου, στην παρουσία του Μήτσου Πουλικάκου, την άφιξη στο στούντιο του Παναγιώτη Βασιλαντωνάκη και την καίρια τηλεφωνική «επέμβαση» της δημάρχου Ζωγράφου, της κυρίας Τόνιας Καφατσάκη.

The Bullhead - Wacken's New Official Magazine New, shiny and digital - meet "The Bullhead", Wacken's new official digital and – very important – bilingual magazine! If you have ever been to Wacken you might already be familiar with the "Festival...

Λίγες ημέρες – πολύ λίγες όμως – πριν οι Rotting Christ εισβάλουν στον Λυκαβηττό, για να μας χαρίσουν μία από τις πιο μεταλλικές βραδιές της χρονιάς, παρέα με τους Varathron φυσικά, ανατρέξαμε στις κατακόμβες των αρχείων μας και πάνω πάνω βρήκαμε αυτό εδώ το ομορφάκι, το οποίο κυκλοφόρησε το 2016. Περνάει ο χρόνος σαν νερό… Ένα άλμπουμ που ένωνε διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες, που φλέρταρε με διάφορες πλευρές του Μέταλ.

Αυτή την Παρασκευή, 28 Ιουνίου, φιλοξενούμε ένα συγκρότημα που μας ξετρέλανε με το ντεμπούτο του. Κοντά μας θα είναι οι Plague Of Murder, οι οποίοι εξαπέλυσαν το “From Ashes To Embers”, έκαναν κόσμο και κόσμο να παραμιλάει και αυτή είναι μόνο η αρχή. Θα μιλήσουμε για την κινητήρια δύναμη πίσω από όλα αυτά που έχουν κάνει και όλα όσα θα κάνουν, για το όραμά τους γενικότερα. Και εννοείται ότι θα ακούσουμε τη μουσική τους καθόλη τη διάρκεια της εκπομπής.

Τον δεκαπενταύγουστο του 1987 ο John Mellencamp κυκλοφορεί ένα από τα πιο γνωστά και επιτυχημένα τραγούδια του. Ίσως και το πιο μοσχοπουλημένο από όλα, αφού το “Paper In Fire” έγινε νούμερο ένα στο Billboard Mainstream Rock Tracks, ενώ μπήκε και στο top ten του Billboard Hot 100.

Το βιβλίο του Desmond Child, «LIVIN’ ON A PRAYER: BIG SONGS BIG LIFE», θα παρουσιαστεί σύντομα στο περιοδικό μας. Μέχρι να γίνει αυτό, κάντε μια βόλτα στα τραγούδια που έχει γράψει. Από τους ύμνους των Bon Jovi, των KISS, του Alice Cooper και των Aerosmith, από τις κομματάρες της Bonnie Tyler και του Ricky Martin, μέχρι τη Joan Jett, τη Cher, τον Michael Bolton και ένα τρελό κατεβατό ακόμα. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της κουβέντας, γίναμε μάρτυρες ηχητικού υλικού, από πρόβες των τραγουδιών “I Hate Myself For Loving You”, “Livin’ La Vida Loca” και “Waking Up In Vegas”.

Αυτή την Παρασκευή, 21 Ιουνίου, φιλοξενούμε μία εκπληκτική μπάντα, πραγματικό συνώνυμο του λυρισμού. Κοντά μας θα είναι οι The Silent Wedding, οι οποίοι θα έχουν “μόνο” να μας πουν για τα πρόσφατα Live τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για τις επερχόμενες εμφανίσεις τους σε Ελλάδα και εξωτερικό, για την ελληνική εκδοχή των Maiden United, ακόμα και για το τι μας περιμένει μετά το μαγευτικό και πλέον πρόσφατο άλμπουμ τους, “Ego Path”.

Παρέα με έτερα περιοδικά του χώρου, παρέα με τη μπάντα και όχι μόνο, ακούσαμε πρώτοι απ’ όλους ολόκληρο το “Blindfolded” και είδαμε το video για το “My Insane”, δύο μέρες πριν την  επίσημη κυκλοφορία του.

Αυτή την Παρασκευή, 14 Ιουνίου, φιλοξενούμε μία από τις μεγαλύτερες, τις σπουδαιότερες, τις πλέον ενεργές και πιο πολυταξιδεμένες μπάντες της ελληνικής και – εννοείται – παγκόσμιας σκηνής. Κοντά μας θα είναι οι Varathron, λίγο πριν τη μεγάλη εμφάνιση στον Λυκαβηττό, παρέα με τους Rotting Christ και μερικές μέρες μόλις πριν εισβάλλουν στο Μεξικό, αλλά και την Ευρώπη, για μία ακόμα σειρά συναυλιών. Θα μιλήσουμε για το πλέον πρόσφατο “The Crimson Temple”, τα LiVE, τις περιοδείες και τα πλάνα τους για το μέλλον, την κινητήρια δύναμη πίσω από όλα αυτά που έχουν κάνει και όλα όσα θα κάνουν, για τη μουσική γενικότερα. Και εννοείται ότι θα ακούσουμε τη μουσική τους καθόλη τη διάρκεια της εκπομπής.

Fast forward, τεσσεράμισι δεκαετίες μετά. Ο Μήτσος Πουλικάκος θα βρεθεί στο στούντιο του PolisView, θα θυμηθεί και θα θυμίσει, θα μιλήσει για μία απίστευτη ιδέα, που έγινε ακόμα πιο απίστευτη συναυλία. Μαζί του ο ένας εκ των διοργανωτών εκείνης της μαγικής βραδιάς, ο Παναγιώτης Βασιλαντωνάκης.

Αυτή την Παρασκευή, 17 Μαΐου, φιλοξενούμε έναν σημαντικό δημιουργό και μουσικό, έναν performer και ταξιδευτή. Κοντά μας θα είναι ο THSL, κατά κόσμον Θανάσης Λαμπράκης, ο άνθρωπος πίσω από το “Dystopian Future Inside The Utopian Past”, o mastermind των Lightfold, o οποίος θα μιλήσει για τη δουλειά του, το σχέδιά του για το μέλλον, για τη μουσική γενικότερα. Και εννοείται ότι θα ακούσουμε τη μουσική του καθόλη τη διάρκεια της εκπομπής.  

Phoney Sea (ωραιότατο λογοπαίγνιο) και “Apprentice Of The Sun”. Φανταστείτε ότι έχετε μπροστά σας τους Alice In Chains, τους the tangent, τους Disturbed, ακόμα και Nu Metal καλλιτέχνες και ένα Prog κομμάτι, το οποίο βρίθει φωνητικών και μελωδίας. Είναι πανέξυπνο που διπλογράφει τα φωνητικά στο κουπλέ, είναι μία κατάσταση που εξιτάρει τον ακροατή. Είναι οι Evanescence στο σερνικό τους, είναι μία τρελή πώρωση αλά OSI, είναι ό,τι ονειρεύεται ο Γιάνκης φοιτητής, όσον αφορά την τέρψη των αυτιών του; Και αυτό το κιθαριστικό σόλο… Τι καψούρα είναι αυτή, Κωστή μου; Ποιος είναι αυτός ο υπέροχος παίχτης; Κύριε Baker… μας έχετε ξετρελάνει!

Αυτή την Παρασκευή, 10 Μαΐου, φιλοξενούμε τους αγαπημένους δημιουργούς μίας απίστευτης Ροκ και Μέταλ όπερας, ενός άλμπουμ που το αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή. Κοντά μας θα είναι η Ελίνα Εγγλέζου, η συνθέτις του “Ghosts Of The Sea”, καθώς και ο άνθρωπος που τα έκανε όλα πράξη, ο μοναδικός Bob Katsionis. Οι δημιουργοί θα μιλήσουν για το άλμπουμ τους, θα μας πουν για ό,τι δεν γνωρίζουμε, θα μοιραστούν μαζί μας τις επόμενες κινήσεις τους. Και εννοείται ότι θα ακούσουμε όλη αυτή τη δουλειά. Το πειρατικό σαλπάρει από την εκπομπή μας και τον Polis View. Έτοιμοι; Aye, aye, Cap!  

Όλοι οι Maidenάδες αγαπάνε να τσακώνονται για τα αγαπημένα τους τραγούδια. Θα μιλάνε για δεκαεφτά μήνες για το ένα ή το άλλο, θα θυμώνουν και θα φιλιώνουν, θα σαρκάζουν και θα συμπάσχουν και κάποια στιγμή θα δώσουν τα χέρια. Το “Wasted Years” θα έλθει να αγκαλιάσει όλους εκείνους που συμφωνούν πως διαφωνούν. Και θα τους πει πως δεν υπάρχει λόγος να είναι ξένοι ως προς τους εαυτούς τους. Πώς δεν χρειάζεται να θεωρούν πως οτιδήποτε κάνουν, το κάνει στην ουσία κάποιος άλλος…

Υπάρχουν δύο κατηγορίες καλλιτεχνών, αυτοί που ζουν απ’ τη μουσική και αυτοί που ζουν για τη μουσική. Στην πρώτη, πάντα κατά τη γνώμη του γράφοντος, ανήκουν τα περισσότερα απ’ τα συγκροτήματα που αναφέρθηκαν στην αρχή. Ο Νορβηγός έχει δηλώσει πολλές φορές, πως η μουσική είναι η τέχνη του και θα την υπηρετεί μέχρι να πεθάνει, επειδή απλά αυτό ξέρει να κάνει. Όλα τα υπόλοιπα, τα σκέφτεται κανείς μόνος του. Όπως και το αν θα παραβρεθεί σε κάποια απ’ τις επερχόμενες συναυλίες του.

Αυτή την Παρασκευή, 19 Απριλίου, φιλοξενούμε όχι μία, όχι δύο, όχι τρεις… Τέσσερις μπάντες, κυρίες και κύριοι! Holywood το κάναμε και είμαστε πολύ υπερήφανοι γι’ αυτό. Κοντά μας θα είναι οι Darklon και οι Dragonskull, οι οποίοι θα αναφερθούν στα επερχόμενα LiVE τους και σε πολλά περισσότερα. Μαζί μας θα έχουμε επίσης δηλώσεις – και κάτι ακόμα – από Solitary Sabred και Multivision, γιατί εννοείται ότι τιμάμε και το LiVE της επόμενης ημέρας, στην αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη. Μουσικάρες όλοι τους και καταπληκτικά παιδιά, θα βρίσκονται κοντά μας, για δύο ώρες, για να μιλήσουν για όλα αυτά τα ωραία. Tα τραγούδια τους, τα βίντεο, τα μελλοντικά σχέδιά τους και ό,τι άλλο θα θέλατε και θα θέλετε να ρωτήσετε. Και παράλληλα, θα ακούσουμε πολλή και δική τους μουσική. 

Με το που έσκασε στα ηχεία… Δεν μπορώ απλά να το περιγράψω… Ήταν σαν να σε διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα – υποθέτω τουλάχιστον. Τα σκασίματα, τα κιθαριστικά, το rhythm section, η φωνή μετά. O Coburn Pharr κάνει πράματα και θάματα και η χροιά του είναι απίστευτη. Ίσως το μοναδικό πράγμα που είναι πιο απίστευτο από αυτό το ηχόχρωμα να είναι το πάθος με το οποίο τραγουδά. Έχω γράψει για όλο το “Never, Neverland”, είναι από τα άλμπουμ που αγαπώ πολύ, αυτό όμως το συγκεκριμένο τραγούδι… Δεν υπάρχει περίπτωση να το αντικαταστήσει κάποιο άλλο τραγούδι του Waters στην καρδιά μου. Ούτε καν το “W.T.Y.D.”, ούτε καν το “King Of The Kill”.

Το τραγούδι είναι αντιπολεμικό και αντί-Bush-ικό και έχει να κάνει με τον πόλεμο στο Ιράκ. Οι τέσσερις μαγκίτες, στο βίντεο, αφού δέχονται να παίξουν σε ένα πλατό που φιλοξενεί ένα τεράστιο “The Sums” λογότυπο, ξεκινάνε και πολύ σύντομα καταστρέφουν το αυτό πλατό. Όσο για το τραγούδι… απίστευτα πωρωτικό! Ξύλο και ξανά μανά ξύλο και #wood_only και όσοι κάνουν κέφι τέτοια μοτίβα, σίγουρα μου έχουν δώσει την ευλογία τους. Οι κιθάρες τρέχουν με εκατό και κόβω φέτες το π… καιαιαι είμαι βέβαιος πως ο έτερος κιθαρίστας Dave Baksh, είχε μελετήσει τρελά Roy Z και ό,τι είχε παιχτεί μέχρι τότε σε δίσκο του Bruce Dickinson, μην πω για την λατρεία του – κάνει μπαμ – για τα παιξίματα του Jeff Waters.

Θυμάμαι ότι γράφω την παρουσίαση του άλμπουμ και σκάει το “Save You From Yourself” και χάνω τη μπάλα από το πρώτο δευτερόλεπτο. «Τι είναι αυτό, ρε μάγκα μου»; Πραγματικά δεν πιστεύω στ’ αυτιά μου το πόσο πιασάρικο και βαρβάτο και Ροκάτο και πορωτικό είναι τούτο το ρημάδι. Το άκουσα στο καπάκι άλλες έξι-εφτά φορές και θυμάμαι ότι εκείνη τη χρονιά το τιμούσα ιδιαίτερα. Έγραφα κείμενα, δημοσίευα διάφορα άρθρα, συνεργατών και δικά μου και χαλί έπαιζε αυτό εδώ…

Το βράδυ της Κυριακής θα έχετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ταξιδέψετε στον χρόνο. Δεν θα έχετε πολλές τέτοιες ευκαιρίες, να το ξέρετε.