Ελεγεία σε δώδεκα όγδοα. Πάψε να μου χαλιέσαι, μην μου στενοχωριέσαι… Ούτε Κρέοντας, ούτε Ετεοκλής, ούτε Πολυνίκης, ούτε η κόκκινη τρίχα, η κακιά, από ένα σόι που μόνο καταστροφές ζούσε και μόνο μαύρα σύννεφα είχε πάνω απ’ το κεφάλι του. Όσο κι αν σε πληγώνει, ήταν κακό λεμόνι κι απ’ το καλάθι έπρεπε να βγει.

Το σκηνικό λιτό, με εκείνο το λευκό «κάτι» να αιχμαλωτίζει τη ματιά μας. Η κυρία Κύνθια Βουκουβαλίδου, επίσης ντυμένη στα λευκά, εμφανίζεται στη σκηνή. Βάζει μουσική. Ένα λαϊκό κομμάτι, ένα τραγούδι με παντιέρα του τον αγνό νταλκά. Και μετά… το κατεβατό. Ο αγνός μονόλογος. Η εκμυστήρευση ενός προαναγγελθέντος εξομολογητικού καταρράκτη.

Η ηθοποιός μιλά για τον ρόλο της σε μία τραγωδία χωρίς τέλος. Πανέξυπνα, ντελικάτα και σχεδόν κλινικά, αναφέρεται στην προσωπική της ιστορία. Στην αγάπη χωρίς όρια, στην αξιοπρέπεια χωρίς συμβιβασμούς, στο θάρρος χωρίς «σαμαράκια». Η Αντιγόνη θέλει να κλάψει, θέλει να θρηνήσει, θέλει όμως να μας γνωρίσει ότι δεν της πρέπουν οι υπαναχωρήσεις, οι κυβιστήσεις και οι αναθεωρήσεις. Ορθώνει το παράστημά της, κοιτάει ίσια στα μάτια και λέει αυτό που σκέφτεται. Αν πρόκειται για έγκλημα, θα το ονομάσει και θα το ορίσει ως τέτοιο.

Σε λιγότερο από μία ώρα, η ηθοποιός έχει προλάβει και έχει πει και εννοήσει όλα όσα θα διαβάζαμε σε εκατό χρόνια! Η σκηνοθεσία και το όλο στήσιμο, με την υπογραφή της ίδιας της πρωταγωνίστριας και με εφαλτήριο το κείμενο του κυρίου Ανδρέα Φλουράκη, εφεσιβάλει κατά του συνήθους και του τετριμμένου και πάει την παράσταση σε ένα άλλο επίπεδο. Εκεί που ο συμβολισμός εκθέτει τους δήθεν και επιτάσσει την αποκάλυψη των προσώπων, πέρα και μακριά από τα προσωπεία. Την ακούμε να μιλάει για το προσωπικό της δράμα. Την ακούμε όμως να υπονοεί και να εκσφενδονίζει στα μούτρα μας τη σύγχρονη πραγματικότητα. Τόσοι νεκροί… για ποιο λόγο; Γιατί; Φτάνει ένα γιατί; Φτουρά απέναντι σε ένα διότι;

Πανέξυπνο το σκηνικό, με τη σφραγίδα και τη φροντίδα της κυρίας Μιμίκας Καπούλα, λειτουργικό και γεμάτο τεχνολογικές βοήθειες, επιτρέπει στην ηθοποιό να ξεδιπλώσει τον μονόλογό της χωρίς κοψίματα, «εγκοπές» ή παρόμοιες «αναρμόδιες» καταστάσεις. Η Κύνθια χορεύει, προτρέπει, αραδιάζει διάφορα προϊόντα πάνω στο λευκό «κάτι» και ρωτά ευθέως. Απαντά η ίδια στην ερώτησή της και μας κοιτά τόσο διαπεραστικά. Είναι το βλέμμα του Ian Gillan, όταν έλεγε πως κοιτά τον κάθε θεατή του με ένα ύφος «Απόψε θα παίξω μόνο για σένα». Αφηγείται και γεμίζει με συμβολικά ζητήματα την αυτή αφήγηση. Κορυφαίες έννοιες και ορολογίες βγαίνουν από το στόμα της. Η Αντιγόνη είναι η πρέσβειρα καλής θελήσεως για όλο τον πλανήτη. Είναι όμως και μία μέδουσα, με φιδίσια μαλλιά που παγώνουν και τον ήλιο. Την παρακολουθώ να μιλά, να κάνει τις λέξεις της εικόνες, να φεύγει από το τότε και να φτάνει στο σήμερα, ορίζοντας συνισταμένες, προοπτικές, ροπές και τάσεις. Πάντα σε σχέση με το περιβάλλον της, ανάλογα και αντίστοιχα με την κάθε εποχή που πηγάζει από κάθε λέξη της. «Αυτοί ψιθυρίζουν… και εγώ ακούω».  

Ξέρετε τι… Θεωρώ την Αντιγόνη του Σοφοκλή σαν ένα κείμενο που δεν είναι απλά διαχρονικό. Είναι ένα κείμενο που ΑΥΤΟ λέει στον χρόνο πώς θα συμπεριφερθεί. Είναι ένας ύμνος στην αγάπη και τον ανίκητο έρωτα. Και φέτος μας δείχνει πως ο ανίκητος είναι και ασυμβίβαστος, είναι και γεννημένος φιλαλήθης, είναι φάρμακο και φαρμάκι μαζί. Και με την ερμηνεία της σφραγίζει εκατό χιλιάδες πόρτες, βάζει βουλοκέρι σε εννιά μυριάδες φακέλους και χαράζει τον δρόμο. Από εδώ και μόνο από εδώ! Προσεγγίστε. Άφορα.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Παράταση παραστάσεων: Από Κυριακή 9/2 και για 6 Κυριακές (έως 16/3)

Θεατρικό έργο: Ανδρέας Φλουράκης

Ερμηνεία – Σκηνοθεσία: Κύνθια Βουκουβαλίδου

Συνεργάτης στη σκηνοθεσία: Εριφύλη Στεφανίδου

Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης

Ηχητικό τοπίο – Μουσική: Γιώργος Μαυρίδης

Σκηνικό-κουστούμια: Μιμίκα Καπούλα

Φωτογραφίες-τρέιλερ: Βασια Αναγνωστόπουλου
Παραγωγή: Tits Up Events
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

Πού: Θέατρο 104, Ευπολπιδών 41, Γκάζι
Πότε: Από Κυριακή 9 Φεβρουαρίου και κάθε Κυριακή έως 16 Μαρτίου, στις 21:15
Εισιτήρια: 12 € γενική είσοδος, 8 € (φοιτητικό, ανέργων), 6 € (ΣΕΗ, ΑμεΑ)
Προπώληση: MORE.COM
Διάρκεια: 50’