Καλά τώρα… Ένα πριόνι μπορεί να παράγει μουσική; Μήπως… Αλλά, πάλι… ένα ταρανδάκι μπορεί να βγάλει συγκίνηση; Εξαρτάται από το πόσο μικρό είναι. Έτσι κι αλλιώς, τα μωρά θηλαστικά είναι αξιολάτρευτα. Όταν μεγαλώνουν… τότε χαλάει το πράμα…

Δεν είχα ιδέα τι είναι αυτό το “Baby Reindeer”. Μου είπαν, έκατσα και διάβασα και όλα αυτά μετά την παράσταση. Ένας wannabe stand-up κωμικός και – προς το παρόν – εργαζόμενος σε μία pub, κερνάει μία κυρία ένα βράδυ. Ένα φλιτζάνι τσάι. Χωρίς κίνητρα και αντικίνητρο. Τσάι είναι το ρημάδι, δεν μιλάμε για Chilly Willy, δεν μιλάμε καν για τεκίλα με αλάτι και λεμόνι. Παρά το ξενέρωτο του κεράσματος όμως, αυτή η κυρία μπαίνει στη ζωή του. Με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Του στέλνει διακόσια mail την ημέρα, του αφήνει μηνύματα στον τηλεφωνητή του, τον (παρ)ακολουθεί και βασικά τηρεί απαρέγκλιτα τον κανόνα που διέπει τις κινήσεις ενός τυπικού και ταγμένου stalker.

O κύριος Μάκης Παπαδημητρίου μετέφρασε τα κείμενα του Ρίτσαρντ Γκαντ και σκηνοθέτησε τον κύριο Διονύση Πιφέα, ο οποίος υποδύεται τον ίδιο τον Γκαντ (τον συγγραφέα και αρχικό πρωταγωνιστή), μια και η αυτή η ιστορία είναι αυτοβιογραφική. Με το όνομα Donny Dunn και με έναν αριθμό προσώπων γύρω από τη ζωή του και την καριέρα του, ο δικός μας πρωταγωνιστής αφηγείται – με λυρισμό, χιούμορ, μαύρης κωμωδίας συνταγές και πολλή ανθρωπιά – τις κατά βάση τραγικές καταστάσεις που βιώνει εξαιτίας της Μάρθας. Ο κύριος Πιφέας είναι συμπαθής, είναι γλυκύς και ο χειρότερος εχθρός του δεν θα ευχόταν ποτέ να πάθει αυτά που παθαίνει ο χαρακτήρας του. Κινείται σχεδόν συνεχώς, ακόμα κι όταν είναι ακίνητος. Θα μείνει όρθιος, θα κάτσει στο σκαμπό, θα μπλέξει και θα πλέξει εμμονικά τα χέρια του, θα χτυπηθεί και θα φτάσει στα όρια της απελπισίας. Τα εύσημα για την κίνησή του στην κυρία Σεσίλ Μικρούτσικου.

Η αφήγηση γεμάτη. Οι λέξεις γίνονται εικόνες. Ο μονόλογος, ενισχυμένος μέσω των ηχογραφημένων «παρεμβολών» των έτερων προσώπων, φτάνει σε σημείο που ο θεατής θέλει απλά να στριμώξει τη Μάρθα και να τη βάλει φυλακή μέχρι το τέλος των αιώνων. Ο τρόπος εκφοράς είναι απίστευτα ταχύς και απαιτεί εκ προοιμίου την τεταμένη προσοχή του θεατή. Προσέξτε. Δεν μιλάμε ότι απλά παρακολουθείτε. Εδώ εκτοξεύονται οι λέξεις κατά ριπάς. Για να πω την αλήθεια, θα ήθελα λίγο πιο χαμηλές ταχύτητες, αλλά εδώ πρόκειται απλά για τη γνώμη μου. Κάποιος θα μπορούσε να μου αντιτείνει πως αυτή ακριβώς η ταχύτητα είναι που προσδίδει το φρενήρες της συμπεριφοράς της Μάρθας και το βασικό θέμα του μονολόγου.

Πώς μπορεί να αλλάξει η ζωή σου μέσα σε ένα κλικ… Και αυτό το κλικ να κρατήσει έξι χρόνια και να χρειαστεί να πας στο δικαστήριο για να δικαιωθείς. Και το χείριστο όλων… Όλο αυτό να είναι πραγματική ιστορία.

Ο κύριος Πιφέας χρησιμοποιεί τη γλώσσα του σώματος και την άνεσή του στο να προφέρει με άριστο τρόπο δεκάδες λέξεις ανά λεπτό. Το βλέμμα του είναι αυτού του φοβισμένου, του οργισμένου, εκείνου που συνειδητοποιεί πως πρέπει να ξεφύγει και δεν το βλέπει να έρχεται. Κάπως σαν τα όνειρα, που ο κακός μας κυνηγάει με δρασκελιές αλά Γιουσέιν Μπολτ και εμείς κινούμαστε σε σλόου μόσιον. Και κάτι τελευταίο… Αυτή η παράσταση μυρίζει Αγγλία! Δεν μιλάω για ηθογραφία ή παρόμοια καταγραφή. Το στυλάκι όμως… Η εξιστόρηση… Όσοι έχουν επισκεφθεί τη Γηραιά, θα καταλάβουν αμέσως. Ιδίως εκείνοι που έχουν χρησιμοποιήσει τα μέσα συγκοινωνίας και δη για το Ανατολικό Λονδίνο…

Το συγκεκριμένο έργο έχει γίνει τρελή επιτυχία στο εξωτερικό και ο Γκαντ δρέπει δάφνες και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Θα ήταν μία πολύ καλή κίνηση να τον καλέσουν να δει αυτή εδώ την παράσταση. Μπορεί να μην ξέρει τη γλώσσα, αλλά θα καταλαβαίνει απόλυτα τι συμβαίνει επί σκηνής, κάθε δευτερόλεπτο της πλοκής. Και θα εκτιμήσει. Αυτό είναι επίσης απόλυτο. Και βέβαιο.

Κώστας Κούλης

To Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε πως το προεδρικό διάταγμα 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου, ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ το ελληνικό σύνταγμα (παράγραφοι 1 και 7 του άρθρου 16). Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε τι πρόκειται να πράξουν οι ιθύνοντες. Θα επανέλθουμε. Φαίνεται ότι κάτι πάει να γίνει.

Σκηνοθεσία – Μετάφραση: Μάκης Παπαδημητρίου

Κίνηση – Βοηθός σκηνοθέτη: Σεσίλ Μικρούτσικου

Σκηνικό – κοστούμια: Άννα Ζούλια

Φώτα: Ιωάννα Αθανασίου, Τάσος Παλαιορούτας

Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Με τον Διονύση Πιφέα

Τις φωνές τους μας χάρισαν οι: Ευαγγελία Καρακατσάνη ως Μάρθα, Στρατής Χατζησταματίου ως Μπάρμαν, Σεσιλ Μικρούτσικου ως Τέρι, Κωνσταντίνα Μικρούτσικου ως μητέρα, Στέργιος Μικρούτσικος ως Ντάρεν, Αλεξάνδρα Μικρούτσικου ως Μπίτι, Κώστας Μάρης ως πατέρας και Τόνια Μαράκη ως φωνή τηλεφωνητή.

Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 16 ετών.

Πρεμιέρα: 20 Οκτωβρίου

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, στο Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης, Παπαδιαμαντοπούλου 4, Αθήνα.

Τηλ. 21 0721 0045

Προπώληση: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/baby-reindeer-mikro-tarandaki/