Subfire

Blood Omen

2024 – Symmetric Records

Tides Of Alibis

Rage Of Emotions

Samurai

Path Of The Assassin

Iga Land

Rise

Unbreakable (feat. Ralph Scheepers)

Black Edged Meitu

Hunter Of Dreams

Το δεύτερο άλμπουμ των δικών μας Subfire έχει να κάνει με μία ιστορία. Ο ήρωας της αυτής ιστορίας, Sinner, βρίσκεται στην Ιαπωνία. Έχουν περάσει χίλια πεντακόσια τόσα χρόνια από τη γέννηση του Χριστού και ο άνθρωπος ικανοποιείται κάνοντας κακό στους συνανθρώπους του, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, μην έχοντας μάθει κάτι από την πορεία του Χριστού στη Γη.

Έναρξη με το “Tides Of Alibis”. Riffάρα και Prog αντιμετώπιση από τα υπόλοιπα όργανα. Αλλαγές στο μέτρο, από 4/4 σε 12/8 και στη συνέχεια πλήρες άδειασμα, με τα πλήκτρα να οδηγούν και τα έτερα όργανα να τονίζουν. Ηλεκτρικό μπουκάρισμα και φωνή που εξιστορεί με γκράντε χροιά και άκρως ενδιαφέρον γρέζι. Τα δεύτερα φωνητικά είναι ό,τι πρέπει και το ρεφρέν εντελώς επικό. Ίσως όμως η γέφυρα να είναι όλα τα λεφτά, με την απίστευτη μελωδικότητα που αναδίδει. Κάπου στη μέση εξαπολύουν ένα ακόμα εντυπωσιακό riff και ακολουθούν δισολίες και σόλο, σε ένα ξέφρενο ξέσπασμα.

Πανικός με το “Rage Of Emotions”, με την μπάντα να τρέχει δικασωτά και να μπαίνει mid tempo στο κουπλέ. Η μπάντα θεωρείται Heavy/Power, είναι όμως πολύ περισσότερα πράγματα από αυτό. Διαθέτει μία λυρική διάσταση και βιτρίνα, η οποία ιντριγκάρει ακόμα πιο πολύ τον ακροατή. Φαντάζεστε τους Jag Panzer να συμμαχούν με τους Fates Warning; Θα πηγαίνατε γονυπετείς να ακούσετε μία τέτοια μίξη; Παρομοίως, αγαπητές και αγαπητοί μου!

Στην παραγωγή ο συνήθης ύποπτος. Ο iBob, άλλως Μπάμπης Κατσιώνης, παραδίδει ξανά και ξανά μαθήματα παραγωγής και μίξης, βγάζοντας πεντακάθαρα όλα τα όργανα και δείχνοντας πως η ΑΙ μπορεί να μας κάνει όσες φιγούρες θέλει μεν, θα παραμείνει ο φτωχός συγγενής δε. Στο mastering, o κύριος Νάσος Νομικός (VU Productions) φροντίζει με τον καλύτερο τρόπο το υλικό που του εμπιστεύτηκαν.

Το “Path Of The Assassin” διαθέτει ΕΚΕΙΝΟ το κιθαριστικό θέμα και εκείνο το παλιομοδίτικο μπάσιμο, που χαζεύαμε πιτσιρίκια στις παραγωγές των μεγάλων σχημάτων, που ακόμα διαφεντεύουν το Μέταλ σύμπαν. Τα gang φωνητικά είναι πανέξυπνα δοσμένα και η φωνή λάμπει μέσα από στριγκλιές, ακροβασίες σε υψηλές συχνότητες και… Μμμ… Αγαπάμε Tyrant, ναι; Συγγνώμη, αυτό θα γίνει video;

“Iga Land” και η μελωδία οδηγεί σε ένα αρενικό κουπλέ. Θα ακούσετε και θα καταλάβετε. Τώρα, εμένα μου φαίνεται ότι τα παιδιά το έχουν αναγάγει όλο αυτό σε Ροκ/Μέταλ όπερα ή απλά το έχω χάσει από την καψούρα που βγάζει το άλμπουμ; Τι μελωδία είναι αυτή, ρε μάγκα μου; Και τι κιθαριές είναι τούτες, μα τη μεγάλη άσπρη αρκούδα; Μήπως να σταματήσω εδώ, πριν σκάσουν τα εξώδικα από τους ΜΠΛΕΚικούς; Ακολουθεί το “Rise”, με την κρυστάλλινη εισαγωγή και τους μαυρόασπρους (ελέω πλήκτρων) αστερισμούς. “I feel lost, I feel weak, I see ghosts that haunt me deep… I’ll survive but I need more”… Και κάπου εκεί ηλεκτρίζεται το περιβάλλον. Ένα κινηματογραφικό «χιτάκι», το οποίο ΠΡΕΠΕΙ να γίνει video. Δεύτερο κουπλέ και έχουμε παραδοθεί άνευ όρων. Σταματάμε την ακρόαση και roll the credits! Δεν χρειάζεται κάτι άλλο, παιδιά. Αλμπουμάρα με τα όλα της και δεν χρειάζεται καν να ακούσω τα υπόλοιπα τρία τραγούδια. Ε… Συγγνώμη, τι riff είναι πάλι τούτο; Και τι ξύλο είναι αυτό που πέφτει;

Στο “Unbreakable” έχουμε και «μουσαφίρη». Ο θεόρατος, τεράστιος, υπέρ-τραγουδιστής, τα-πάντα-όλα, ο ένας και μοναδικός Ralph Scheepers, ανοίγει το βρομόστομά του και τα διαλύει όλα! Τραγούδι που φλερτάρει με επιλεκτικές δίκασες και tribal παιξίματα, «γερμανικές» gang voices και γηπεδική «προσπέλαση». Ό,τι πρέπει για τα επόμενα LiVE της μπάντας. Και προσέξτε το σόλο. Ακανθώδες! Συνέχεια με το “Black Edged Meitu”, με το αρχικό riff να πλαισιώνεται από πλήκτρα και rhythm section. Βαρβάτο θέμα, με όμορφα δεύτερα φωνητικά και ακόμα πιο όμορφες αρμονίες. Και μαζί με τα «Χου» και «Χα», τσιμπήστε και αλλαγή στο μέτρο, έτσι για να πορωθείτε κι άλλο. Bushido or bust!

Το άλμπουμ κλείνει με το “Hunter Of Dreams”, με τρέξιμο διπλοπέταλων και… Τι κουπλεδάρα είναι αυτή, μάστορές μου; Μεγαλοπρεπές τραγούδι, τίγκα στις φωνές και τις ιδέες. Έχω πάθει ζημιά με την πάρτη τους. Παίζουν τώρα κοντά; Πειράζει που επιθυμώ να παιχτεί ΟΛΟ το δισκάκι αυτό επί σκηνής; Όχι; Μια χαρά λοιπόν. Καλοτάξιδο, κύριοι!

Κώστας Κούλης

Buy or… buy HERE!