Ο Φρανκ Γκάλβιν είναι ένας τίμιος άνθρωπος. Είναι μεν δικηγόρος, αλλά καταφέρνει να παραμένει τίμιος. Η ζωή και οι ίδιοι του οι συνάδελφοι φρόντισαν να γίνει στάχτη ό,τι είχε δημιουργήσει, όταν σε μία δίκη κατηγορήθηκε για απόπειρα εξαγοράς ενόρκου. Ήταν αθώος, αλλά καταδικάστηκε. Έχασε τη σπουδαία θέση που είχε σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο, ο εργοδότης (και πεθερός) του τον εξόρισε κυριολεκτικά, η σύζυγός του τον χώρισε και η κόρη του δεν θέλει καν να τον βλέπει. Ο ίδιος κύλησε και άφησε το αλκοόλ να κανονίζει τις ρότες της ζωής τους. Και όμως, αυτός ο άνθρωπος παραμένει τίμιος και βάζει αυτή την τιμιότητα πάνω από κάθε «συνδιαλλαγή».

Ο Πέτρος Ζούλιας παίρνει στα χέρια του ένα καλογραμμένο κείμενο του Barry Reed (o οποίος υπήρξε και δικηγόρος, πέρα από συγγραφέας) και μία άξια μετάφραση, από την κυρία Μυρτώ Μπότσαρη. Συναντιέται με τον επί χρόνια συνεργάτη του Γρηγόρη Βαλτινό και ξεκινούν να δουλεύουν πάνω σε αυτή την ιδέα, πάνω σε αυτή τη συνισταμένη. Τι θα πει τίμιος λοιπόν; Θα πει, μάλλον δηλαδή, ότι δεν ενδίδει στους συμβιβασμούς, που προτείνονται από ανθρώπους χωρίς ήθος. Μία κοπέλα μένει φυτό σε ένα νοσοκομείο της Βοστόνης. Μπήκε να γεννήσει, όλα ήταν «μια χαρά», αλλά οι γιατροί που την ανέλαβαν, έκαναν ένα τραγικό λάθος. Και η μητέρα της άμοιρης και άτυχης κοπέλας, η οποία αφήνει πίσω της τρία παιδιά, στρέφεται κατά του νοσοκομείου, προκειμένου με τα χρήματα που θα προσπαθήσει να αποσπάσει, εν είδη συμβιβασμού, να μπορέσει να ζήσει αυτά τα παιδιά και την ανήμπορη κόρη της.

Μια υπέρ-παραγωγή έχει στηθεί στο «Θέατρον», του Κέντρου Πολιτισμού «Νέος Κόσμος», στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Τα σκηνικά της κυρίας Μαρίας Φιλίππου είναι απλά εμπνευσμένα. Βασιζόμενη στην περιστροφική σκηνή του υπέροχου αυτού θεάτρου, χτίζει τα σκηνικά «πλάτη» το ένα με το άλλο, ούτως ώστε όταν η παράσταση εξελίσσεται στο ένα σκηνικό, να «χτίζεται» και να «μοντάρεται» αθόρυβα το άλλο. Η ταχύτητα ροής είναι υψηλή και η «ανταπόκριση» των σκηνικών πραγματοποιείται πιο γρήγορα κι από τη σκέψη.

Ο δεκαπενταμελής θίασος αποτελείται από μερικούς εξαίρετους ηθοποιούς, οι οποίοι παίζουν μόνο για την ομάδα. Κανείς δεν χαλά το κλίμα και κανείς δεν θέτει εαυτόν εκτός ομάδας. Όλοι οι ρόλοι δημιουργήθηκαν για να εξιδανικευθεί η περπατησιά του έργου. Όλοι οι χαρακτήρες παρουσιάζονται όπως πρέπει. Ανθρώπινοι, με τα κολλήματά τους, με τα λάθη και τις μικρόψυχες επιλογές τους. Από τον πανίσχυρο ιερωμένο της Καθολικής Εκκλησίας, τον οποίο με μεγάλη επιτυχία υποδύεται ο κύριος Βασίλης Χαλακατεβάκης, μέχρι τον πρόεδρο του δικαστηρίου – μία γεμάτη και λαμπερή ερμηνεία από τον κύριο Μανώλη Γεραπετρίτη, τον οποίο εννοείται ότι αντιπαθήσαμε αμέσως – και τον μπάρμαν, τον οποίο υποδύεται με απόλυτη φυσικότητα ο κύριος Δημήτρης Καραμπέτσης.

Ο δικηγόρος γίνεται και ντετέκτιβ, γίνεται και κάτι από μπλοφατζή σκύλο των χαρτοπαιχτικών λεσχών, γίνεται φως και σκοτάδι κατά περίσταση. Σύμμαχό του έχει τον μέντορά του, τον παλαίμαχο δικηγόρο Μόε, τον οποίο στηρίζει άψογα ο κύριος Γιώργος Σουξές, που εισέπραξε τρελό χειροκρότημα από το κοινό και μάλλον είχε τις κορυφαίες χιουμοριστικές ατάκες. Κάποια στιγμή θα βγάλει πολλή συγκίνηση αυτός ο άνθρωπος και θα το διαπιστώσετε από το σπάσιμο της φωνής. Πανέξυπνο στη σύλληψη, θαυμαστό στην εκτέλεση.

Η κυρία Χριστίνα Τσάφου είναι μία σπουδαία καρατερίστα, η οποία υποδύεται τη μητέρα της άτυχης κοπέλας. Είναι υπόδειγμα ηθοποιού που ντύνεται τον ρόλο του. Από το βλέμμα της, το οποίο λίγες φορές αφήνει το έδαφος, αφού η ίδια παίζει μία θεοσεβούμενη μητέρα, που έχασε – στην ουσία – το παιδί της και θέλει μόνο ό,τι της στέρησαν. Να μπορέσει να ζήσει τα παιδιά της κόρης της και να τη φροντίζει για όσο καιρό της μένει. Απόλυτα πειστική.

Στον ρόλο του υπερασπιστή του αντίδικου, συναντάμε τον κύριο Νίκο Αρβανίτη. Έχει τη δική του γοητεία όταν ερμηνεύει. Είναι κυνικός, κλινικός και υποδύεται με μεγάλη άνεση. Κάτι που φαίνεται και από την κίνησή του στον χώρο. Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε πως η σκηνή του εν λόγω θεάτρου είναι τεράστια και έχουμε το επιπλέον ζήτημα να μπαίνει ο ηθοποιός και να χρειαστεί να κάνει αρκετά βήματα για να φτάσει στο σημείο που πρέπει. Και αυτό το χειρίζονται όλοι οι ηθοποιοί με οξύνοια.

Η κυρία Ζέτα Δούκα είναι τόσο φυσική, που θα έλεγε κάποιος ότι η ηρωίδα που υποδύεται, είναι όντως αυτή. Αγέρωχη σε σημεία και άλλοτε εύθραυστη κούκλα, κινείται σε διττό μοτίβο, κάνοντας το κοινό να την αγαπήσει και να τη μισήσει μέσα σε δευτερόλεπτα. Είναι μεγάλη υπόθεση να κουμπώνει τόσο μοναδικά στον ρόλο της και η ίδια αποδεικνύει πως είναι γεννημένη για τέτοιους ρόλους.

Ο κύριος Βαλτινός, στον ρόλο του δικηγόρου Γκάλβιν… Και νομίζω πως εκεί έλαβε τέλος κάθε προσπάθειά μου να περιγράψω αυτό που είδα. Όταν ένας άνθρωπος καταφέρνει με έναν ρόλο να μας κάνει να συγκινηθούμε σε τέτοιο βαθμό… Ο χαρακτήρας του έχει κυλήσει στο αλκοόλ, λόγω των καταστάσεων που αναφέραμε στην αρχή. Έχει τώρα μια ευκαιρία να ορθοποδήσει. Ο Βαλτινός χτίζει έναν χαρακτήρα σύμφωνα με τα πρότυπα ενός αντί-ήρωα. Θα γίνει απίστευτα αντιπαθής στη μητέρα του θύματος, η οποία, στο τέλος, θα τον αποθεώσει. Οι εντάσεις είναι δεδομένες, όπως και η υπέρ-ευφυία ενός ανθρώπου που ζει για την τέχνη του.

Φανταστείτε αυτό. Είτε πιστεύετε, είτε δεν πιστεύετε, είτε είστε υπέρ των δογμάτων ή υπέρ της λογικής, αυτή η παράσταση σας καλύπτει. «Φύλακας άγγελός μου» το ξεδίπλωμα μίας ιστορίας που έχει σαν κεντρικό σημείο της τον αδύναμο άνθρωπο και εκείνον που η παντοδυναμία του του επιτρέπει να είναι ασύδοτος. Εννιά στις δέκα φορές θα κερδίσει ο ασύδοτος, αλλά πόσο υπέροχο είναι το συναίσθημα όταν συμβεί εκείνη η δέκατη φορά; Μία παράσταση που αποτελεί κραυγή, όχι όμως απόγνωσης ή απελπισίας. Αποτελεί κραυγή ελπίδας και ίσως με αυτή τη φράση κατοχυρώνουμε την ύπαρξη ενός θεατρικού έργου, που ορίζει την παράλληλη πραγματικότητα να τέμνεται κάπου με τη δική μας, εμφανίζοντας έναν ολοκαίνουργιο κανόνα περί παραλληλίας. Καλώς ορίζουμε τον νέο Ευκλείδη!

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Μετάφραση: Μυρτώ Μπότσαρη
Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Φωτογραφίες/ Trailer: Διονύσης Κούτσης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Τουντασάκη
Βοηθός σκηνογράφου – Υπεύθυνη φροντιστηρίου: Κατερίνα Σβορώνου
Συνεργάτης κ. Μίνωα Μάτσα: Ιόλη Σιφονιού
Βοηθός φωτίστριας: Ισμήνη Σταρίδα

Πρωταγωνιστούν:
Γρηγόρης Βαλτινός,
Ζέτα Δούκα, Γιώργος Σουξές, Νίκος Αρβανίτης,
Βασίλης Χαλακατεβάκης, Κώστας Καζάκας,
Δημήτρης Καραμπέτσης, Γεωργία Καλλέργη, Άννα Μονογιού,
Μανώλης Γεραπετρίτης, Μαριάννα Τουντασάκη, Γιώργος Τσουρουνάκης,
Αλεξάνδρα Κολαΐτη, Παντελής Ψακίδης

Στον ρόλο της Μητέρας, η Χριστίνα Τσάφου

Πληροφορίες:
Πρεμιέρα Παράστασης: Παρασκευή 1 Νοεμβρίου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη, Πέμπτη και Κυριακή στις 19:00
Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων:
VIP: 55€, ΖΩΝΗ Α: 45€, ΖΩΝΗ Β: 35€, ΖΩΝΗ Γ: 25€, ΖΩΝΗ Δ: 20€, ΘΕΩΡΕΙΟ Α’: 17€, ΘΕΩΡΕΙΟ Β’:14€
Ισχύουν ειδικές τιμές για ΑμεΑ, φοιτητές, νέους έως 26 ετών & ανέργους
Ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις (από 20 άτομα και πάνω) και οικογενειακά εισιτήρια
Προπώληση εισιτηρίων:
Στα ταμεία του Θεάτρου (Πειραιώς 254, Ταύρος 177 78)
Στην ηλεκτρονική διεύθυνση: theverdict.theatron254.gr
Τηλεφωνικά, στο 212 254 0300
Ομαδικές κρατήσεις άνω των 20 ατόμων:
Τμήμα Κρατήσεων και Εισιτηρίων «Ελληνικού Κόσμου»: Κ. 698 254 0015,
Τ. 212 254 0300, e-mail: tameio@hellenic-cosmos.gr
Παραγωγή:
Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού & Θέασις Δράσεις Πολιτισμού

«ΘΕΑΤΡΟΝ»

Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»
Πειραιώς 254, Ταύρος 177 78
Τ. 212 254 0300
www.theatron254.gr
Διατίθεται δωρεάν χώρος στάθμευσης