Οι Full House Brew Crew εμφανίζονται αυτό το Σάββατο στο Gagarin, για να παρουσιάσουν το “Rise Of The Underdogs”, ενώ οι Nightrage θα κάνουν το ίδιο για το “Remains Of A Dead World”. Παρέα τους θα βρίσκονται οι Grim Love και οι Oathswan, κατά συνέπεια μιλάμε για βαρβάτη βραδιά, σε όλο της το εύρος. Με το που είδα την αφίσα, σκέφτηκα τη συνέντευξη που είχαμε κάνει με τον Βαγγέλη Καρζή, τον mastermind των Full House B.C., για το τότε καινούργιο άλμπουμ τους, το “Bare Knuckle”. Κουβεντιάζοντας τότε συνειδητοποιήσαμε ότι οι ερωτήσεις ήταν απλά ένας τρόπος να βολτάρουμε γύρω από τη μουσική τους και τις αντιλήψεις τους για τα επόμενα βήματα στου σχήματος. Σήμερα, σχεδόν πέντε χρόνια μετά, όλα αυτά φαίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακά, αφού είναι επίκαιρα όσο ποτέ. Βλέπετε… τότε είχαμε να αντιμετωπίσουμε την πανδημία, η οποία ήταν λίγο μετά το ξεκίνημά της.

Στην ουσία, ρωτούσαμε χωρίς να έχουμε αυτή καθαυτή τη συνέντευξη κατά νου. «Το ξεχάσαμε» γιατί η κουβέντα ήταν χαλαρή και ανθρώπινη, ήταν κουβέντα ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούν να μιλούν για μουσική. Για τη μαγεία που προκαλεί η σύνθεση και η μετέπειτα ακρόασή της, για την ύπαρξη, εδώ και χρόνια, μιας παγκόσμιας θεραπείας, χωρίς ανάγκη για ευχολόγια και «συνταγές». Για τη μουσική και τον τρόπο που μόνο εκείνη έχει αναγάγει σαν κορυφαία μορφή ψυχαγωγίας.

Έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία με την εταιρεία μας και θεωρώ ότι αφού ο δίσκος είναι έτοιμος, καλό είναι να βγει τώρα. Γιατί τα πράγματα μπορεί να καλυτερέψουν γρηγορότερα. Γιατί να περιμένεις; Ας πάει λιγότερο καλά αυτό και θα πάει καλύτερα το επόμενο. Ρίσκο είναι και είμαστε συνειδητοποιημένοι. Λόγω και της κατάστασης, δεν έχουμε περιοδείες, αυτό σημαίνει ότι έχουμε χρόνο να ετοιμάσουμε και επόμενο άλμπουμ.

Τον είχαμε ρωτήσει αν η χημεία που υπάρχει ανάμεσα στα μέλη της μπάντας, υπάρχει και ανάμεσα σε εκείνη και τη δισκογραφική τους (RPM – ROAR).

Η κάθε εταιρεία θέλει να έχει στα χέρια της το καλύτερο αποτέλεσμα. Μέσα από αυτό βγαίνει η δυναμική της μπάντας. Για να επενδύσει σε εσένα πρέπει να είσαι έμπιστος στην αγορά. Πρέπει να μην προδίδεις τη θέση σου. Ότι δεν κάνεις κάτι εφήμερα. Πρέπει να αποδεικνύεις κάθε φορά πως ήρθες για να μείνεις. Από το προηγούμενό μας άλμπουμ η εταιρεία είδε ότι είμαστε εδώ και ότι συνεχίζουμε και θα είμαστε για πολύ καιρό με τη ROAR, γιατί δουλεύουν και εκείνοι για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Και κάποια στιγμή… Ο Βαγγέλης βρίσκεται στη σκηνή εδώ και πολλά χρόνια. Και μόνο η θητεία του στους Rotting Christ και τους Wolfheart… Προσέφυγε ποτέ;

Στην Ελλάδα έχουμε μια περίεργη σκέψη. Θεωρούμε ότι αφού βγάλαμε ένα άλμπουμ, θα πρέπει να μας πάρουν τηλέφωνο, να μας προτείνουν περιοδεία, να μας δώσουν λεφτά, ότι θα πρέπει-πρέπει… Όχι! Πρέπει εμείς να δουλέψουμε περισσότερο. Σε κανέναν δεν δόθηκε κάτι τσάμπα. Απλά, στην Ελλάδα νομίζουμε ότι όλα είναι τσάμπα. Και για να απαντήσω στην ερώτησή σου, ναι, νόμιζα ότι λόγω όλων αυτών που έχω κάνει, οι πόρτες θα άνοιγαν διάπλατα. Έτσι άκουγα, έτσι πίστευα. Όμως, για να «πάρεις» κάτι, θα πρέπει να παλέψεις με νύχια και με δόντια. Τίποτα δεν χαρίζεται. Όταν μιλάω με τον κιθαρίστα των Volbeat και βλέπω ότι δεν θεωρεί καθόλου τεράστιο τον εαυτό του, αντιλαμβάνομαι ότι όλα όσα άκουγα δεν έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα. Στην Ελλάδα μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι όλα πρέπει να τα έχουμε τσάμπα. Δεν είναι έτσι. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά αν θέλουμε να επιτύχουμε, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο. Ο άνθρωπος όταν δεν γνωρίζει κάτι, έχει την τάση να του δίνει μια απάντηση. Τις περισσότερες φορές κακοπροαίρετη.

Κάποια στιγμή, προς το τέλος της κουβέντας μας… Ήταν φυσικό να το ρωτήσουμε… Τι τον ωθεί να γράφει μουσική;

Είναι μια διαδικασία… Οραματίζεσαι αυτό που θες, άλλωστε οι καλλιτέχνες έχουμε την τάση να προσφέρουμε, θέλουμε να δίνουμε συναισθήματα. Αυτό σου δίνει την ενέργεια να το κάνεις. Υπάρχει κάτι σαν δαιμόνιο, που σε κάνει να συνεχίζεις και να προσπαθείς.

Όσες και όσοι έλθετε στο Gagarin το Σάββατο, θα δείτε ένα σπουδαίο LiVE. Όχι γιατί το γράφουμε εμείς. Όχι γιατί «έτσι πρέπει». Αλλά γιατί έτσι θα γίνει. Όταν οι άνθρωποι παίζουν στη σκηνή σαν να είναι η τελευταία τους φορά εκεί πάνω, τότε δεν χρειάζονται ούτε manual, ούτε «οδηγοί συμπεριφοράς», ούτε καν άρθρα και δημοσιεύματα. Το ένστικτο θα μας οδηγήσει. Τα αουτσάιντερ ποτέ μα ποτέ δεν ήταν πιο φαβορί.

Κώστας Κούλης, Μαίρη Ζαρακοβίτη