Ξέρετε τι μας ενθουσιάζει όλους εμάς τους Maidenάκηδες; Όταν μία ακόμα μπάντα διασκευών Maiden ανατέλλει και δείχνει τον απαραίτητο σεβασμό στα τραγούδια των Βρετανών Μονοκρατόρων. Οι Iron Beast παίζουν αυτά τα κομμάτια λες και είναι δικά τους, λες και η ζωή τους εξαρτάται από κείνα! Και όποτε τους βλέπουμε LiVE, απλά διασκεδάζουμε και πορωνόμαστε. Λίγες μέρες πριν την επερχόμενη εμφάνισή τους στο Remedy, μιλάμε με τα μέλη της μπάντας για μερικά από τα αγαπημένα τους Maiden άλμπουμ. Απλά να πω εδώ ότι είμαι συγκινημένος που τα παιδιά αναφέρουν με τόσο ενθουσιασμό τον “Powerslave”, προσωπικό αγαπημένο, απωθημένο και ακόμα περισσότερα. Ο καλύτερος δίσκος του Heavy Metal, σε όλα τα παράλληλα σύμπαντα! Ακούτε λοιπόν, σημειώνετε (για να παραφράσουμε γνωστή ραδιοφωνική εκπομπή του ένδοξου παρελθόντος) και φτιάχνετε τη δική σας λίστα. Και κάποτε μπορεί να δημοσιευθεί και εδώ, ναι;
Τάσος Λάζαρης
Powerslave
Το σπουδαιότερο album τους και το album που με έκανε να αγαπήσω το Heavy metal γενικότερα. Ξεκινάει με το καλύτερο opening track της μουσική μας και τελειώνει με το αγαπημένο μου κομμάτι των Maiden ever.
Piece Of Mind
Ο ερχομός του Nicko McBrain και το εμβληματικό intro στο “Where Eagles Dare” σε πιάνουν κατευθείαν από τα μούτρα και σου δίνουν ένα μικρό hint για το τι θα ακολουθήσει παρακάτω. Ένας Bruce με τα πιο ακραία φωνητικά που έχει ηχογραφήσει σε Maiden album και η έμπνευση χτυπάει ταβάνι. Σαράντα χρόνια κλείνει το εν λόγω album και θα τιμηθεί αρκετά στο live μας.
?? Υ.Γ: οι Maiden μας δείχνουν και ψήγματα epic metal στο “Quest For Fire”.
Somewhere In Time
Δεν ξέρω τι μπορώ να σχολιάσω εδώ. Η έμπνευσή τους δεν έχει στερέψει καθόλου και συνεχίζουν να ψάχνουν τον ήχο τους. Τα πλήκτρα έρχονται να αγκαλιάσουν το δίσκο και να τον μεταφέρουν σε μια εποχή που ακόμα δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Ακούγεται καινούριο ακόμα και σήμερα.
Α Matter Of Life And Death
Το 2007 είδα πρώτη φορά τους Maiden στο Ελληνικό, στην περιοδεία του AMOLAD. Ήμουν δώδεκα χρόνων και είχα “λιώσει” το CD, ακούγοντάς το στο cd player μου όπου πήγαινα. Δεν ξέρω αν φταίει ότι ήταν η πρώτη μου συναυλία ή ότι ήταν το πρώτο album που συνειδητά περίμενα, πάντως ακόμα πιστεύω ότι είναι το καλύτερο 00’ς album τους.
Seventh Son Of A Seventh Son
Δίσκος ορόσημο της μουσικής μας και το peak στο σερί των Maiden με 10/10 δίσκους. Από hits τύπου “Can I Play With Madness”, σε progressive περάσματα στο ορχηστρικό part του “Seventh Son…”, μέχρι και epic metal εκλάμψεις στο “Prophecy”. Μιλάμε για το ζενίθ του songwriting των Maiden.
Seven deadly sins
Seven ways to win
Seven holy paths to hell
And your trip begins
Seven downward slopes
Seven bloodied hopes
Seven are your burning fires
Seven your desires
Τάκης Τζανίμης
Iron Maiden
Το πιο αλήτικo κι οργισμένο άλμπουμ των Ιron Μaiden, που για εμένα προσωπικά έχει συνδυαστεί με τις μαθητικές μου καταλήψεις της δεκαετίας του 90. Επίσης, είναι και το πρώτο άλμπουμ που άκουσα στον χώρο του heavy metal. Το αγαπημένο μου κομμάτι από τον δίσκο είναι το “Phantom Of The Opera” και η πρώτη μου αγορά κιθάρας μάρκας Fender, με το μαύρο σώμα και το λευκό pickguard, έγινε χάρη στον Dave Murray.
Powerslave
Το “Powerslave” είναι ένα ολοκληρωμένο και αριστουργηματικό άλμπουμ από κάθε άποψη. Η εμβληματική ομιλία του Churchill στην εισαγωγή του clip αποτελεί έτσι κι αλλιώς ιστορικό ντοκουμέντο, το οποίο, κατά τη γνώμη μου, συμπληρώνεται από το πιο δυνατό και επιθετικό μπάσιμο στην ιστορία του heavy metal.
The Number Of The Beast
Εδώ μιλάμε για το ντεμπούτο του Bruce Dickinson. Η ιστορία έδειξε ότι δικαιώθηκαν πλήρως για αυτήν τους την επιλογή, καθώς παραμένει ένας δίσκος που θα μνημονεύεται για πάντα. Προσωπικό αγαπημένο του δίσκου, αλλά και γενικά από όλη την δισκογραφία τους, είναι για εμένα το “Hallowed Be Thy Name”.
Somewhere In Time
Seventh Son Of The Seventh Son
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα από αυτά τα δύο άλμπουμ. Εδώ περνάμε σε νέες μελωδικές γραμμές, με έντονο το στοιχείο των πλήκτρων, ανεβάζοντας παράλληλα το επίπεδο της μουσικότητας του συγκροτήματος. Αγαπημένα μου κομμάτια παραμένουν τα “Alexander The Great και “Seventh Son…”.
Γιώργος Νυδριώτης
The X Factor
Σαφώς, το παραδέχομαι πως υπάρχουν καλύτερα άλμπουμ των Maiden, ωστόσο, έχει λόγο να μην λείπει από την λίστα μου. Με το συγκεκριμένο τους γνώρισα και τους αγάπησα. Με ιδιαίτερο ύφος, διαφορετική φωνή, πιο βαριά απόχρωση, αλλά και πολύ καλές συνθέσεις, όπως το “Sign Of The Cross”, το οποίο θεωρείται πια classic.
Σηματοδότησε τη «σκοτεινή» εποχή των Iron Maiden, αλλά ήταν και η βαθιά ανάσα πριν το μεγάλο άλμα τους στην δεκαετία των 00’s, κατά την οποία αναστήθηκαν και πλέον ζουν και βασιλεύουν.
The Number Of The Beast
Για πολλές μπάντες ο τρίτος δίσκος είναι ο “make it or break it” δίσκος. Στην προκειμένη περίπτωση, όχι μόνο τους έφτιαξε, αλλά τους εκτόξευσε στην στρατόσφαιρα της επιτυχίας. Πέραν των συνθέσεων, που με δυσκολία καταφέρνεις να βρεις αγαπημένη, η μπάντα είχε τη ζόρικη δουλειά να συστήσει στον κόσμο νέο τραγουδιστή, ο οποίος θα διαδεχόταν τον αγαπημένο Paul Di’Anno. Και την ευχαριστούμε γι’ αυτό.
Ο ελβετικός σουγιάς που ακούει στο όνομα Bruce Dickinson, από την πρώτη στιγμή έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα και μας χάρισε αμέτρητες στιγμές τραγουδιστικής ιδιοφυίας. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Και τι ιστορία…
Somewhere In Time
Το συμπλήρωμα της αγίας τριάδας των δίσκων τους και ιστορικά αδικημένος, κυρίως από τους ίδιους (μέχρι πρότινος τουλάχιστον). Ένα μαγικό ταξίδι από την αρχή μέχρι το τέλος, fan favorite και για το ελληνικό κοινό – για ευνόητους λόγους. Για το εξώφυλλο δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Απλά έργο τέχνης. Ίσως η καλύτερη δουλειά του Derek Riggs στην πολυετή συνεργασία του με τους Maiden.
Γενικά, ένας δίσκος-κλειδί, καθότι ξεκίνησε την εποχή “πειραματισμού” στον ήχο τους, ο οποίος πέτυχε και διατηρήθηκε. Κλασικό παράδειγμα μεγαλουργήματος, σε χρόνια που μόνο “wasted” δεν τα λες…
Seventh Son Of A Seventh Son
Πόση μαγεία μπορείς να χωρέσεις σε λιγότερα από σαράντα πέντε λεπτά;
Από πού να το πιάσεις αυτό το αριστούργημα; Για πολλούς, ίσως η κορυφαία στιγμή της ιστορίας τους. Και μουσικά και στιχουργικά, στη μοναδική προσπάθειά τους να φτιάξουν ένα concept album, η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και τους στρογγυλοκάθισε στον θρόνο του Heavy Metal.
Powerslave
Στην καρδιά του top game τους, ένας δίσκος από τον οποίο πραγματικά δεν θέλεις να προσπεράσεις δευτερόλεπτο. Το καλύτερο opening track που υπήρξε ποτέ, το καλύτερο epic, άνω των δέκα λεπτών, της ιστορίας τους, το μαγικό εξώφυλλο, η εκπληκτική, μπροστά από την εποχή της παραγωγή, συντελούν μία μουσική οντότητα, που έχει μείνει αναλλοίωτη στο πέρας των χρόνων.
Η συνοδεία από ένα από τα πιο ιστορικά live album, το “Live After Death”, είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.
Κώστας Γραμμένος
Seventh Son Of A Seventh Son
Το συγκεκριμένο άλμπουμ και τα δύο που προηγούνται, είναι μουσικά αριστουργήματα. Όχι απλά καταπληκτικοί Metal δίσκοι. Αυτός είναι ο λόγος που πάντα με δυσκόλευε να αποφασίσω ποιο είναι το αγαπημένο μου Maiden άλμπουμ. Πάντα όμως κατέληγα σε αυτό το διαμάντι. Γιατί δεν έχει περιττή νότα. Γιατί ακόμα και η πιο “αδύναμη” στιγμή του ( Can I Play With Madness) είναι κάτι παραπάνω από ένα από απλό χιτάκι. Γιατί αν έπρεπε να απαντήσω στην ερώτηση «Ποιο είναι το αγαπημένο σου Maiden τραγούδι», τελικώς θα απαντούσα το ομώνυμο έπος.
Somewhere In Time
Η καλύτερη απάντηση μέχρι και σήμερα σε όσους ανίδεους αναφέρουν ότι οι Maiden παίζουν τα ίδια. Είναι η καλύτερη απάντηση γιατί αυτός ο δίσκος είναι άπειρα χρόνια μπροστά από την εποχή του, αποπνέει και θα αποπνέει φρεσκάδα για πάντα. Οι Maiden ακούγονται διαφορετικοί αλλά ταυτόχρονα πιο Maiden από ποτέ, κάτι που μόνο αυτοί μπορούσαν να κάνουν. Και επειδή σε κάθε ευκαιρία το αναφέρω, σε αυτό τον δίσκο ακούγεται ένα απ’ τα καλύτερα σόλο που γράφτηκαν στην ιστορία της Μουσικής (Stranger In A Strange Land).
Powerslave
Aces High: Δεν νομίζω ότι εύκολα θα βρούμε κομμάτι να συνδυάζει τόσο εύστοχα την αγωνία και την ένταση της μουσικής με αυτό που αναφέρουν οι στίχοι. Απ’ το ξεκίνημα λοιπόν καταλαβαίνεις τι θα ακολουθήσει και όντως δικαιώνεσαι μέχρι τέλους. Ένα τέλος (Rime…) που μαζί με το “Hallowed Be Thy Name” αποτελούν τις καλύτερες υπογραφές του μεγαλύτερου σύνθετη και Αρχηγού στο Metal.
A Matter Of Life And Death
Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω αυτούς που ενοχλούνται όταν βάζεις ψηλά άλμπουμ των Maiden που δεν κυκλοφόρησαν στα 80’s. Όταν γουστάρουμε Maiden γουστάρουμε τη μπάντα και τη μουσική της και όχι τον Di Anno,τον Dickinson, τη μπάντα μέχρι το “Killers” ή μέχρι το “Fear Of The Dark”. Προσωπικά αυτό το άλμπουμ το θεωρώ ό,τι πιο κοντά σε επίπεδο στα τρία που προανέφερα, καθώς η έμπνευση και η δημιουργία φτάνουν σε ουράνια σημεία. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι έπαιζαν τον δίσκο στην ολότητά του στην περιοδεία που ακολούθησε. Από προσωπική εμπειρία, εννιά στους δέκα που το λοιδορούν έχουν ακούσει τον δίσκο μόνο μια φορά, στοιχείο ανεπίτρεπτο για ένα τέτοιο άλμπουμ. Οι Maiden δεν γράφουν όπως έκαναν στα είκοσι ή στα τριάντα τους χρόνια και καλά κάνουν. Καλό θα ήταν να το αποδεχθούμε και να το σκεφτούμε καλύτερα πριν κρίνουμε.
Brave New World
Εδώ εύκολα θα μπορούσε να ήταν το “Killers” ή το “Piece…” ή το “The Number…”. Όμως τοποθετώ αυτό ως πέμπτο, γιατί είναι ο καλύτερος reunion δίσκος που έγινε ποτέ. Άντεξε άνετα στον χρόνο, στοιχείο καθόλου εύκολο. Με κομματάρες, καθηλωτικές ερμηνείες από τον Bruce και κυρίως με κάτι που λείπει, πονάει και αποτελεί Αχίλλειο Πτέρνα των Maiden, από το “Fear Of The Dark” και μετά. Την παραγωγή. Αυτός έπρεπε να είναι ο δίσκος παράδειγμα για κάθε Maiden παραγωγή, αλλά δυστυχώς δεν έγινε ποτέ (με λαμπρή εξαίρεση το AMOLAD). Δεν πειράζει όμως. Είναι οι Iron Maiden και κάνουν ό,τι γουστάρουν. Up the Irons!
Jim Stamatis
Επειδή αδυνατώ να κάνω ένα top 5, θα το πάρω αλλιώς… Θα γράψω για τα πέντε που με έκαναν να τους αγαπήσω ακόμα πιο πολύ, το καθένα με τον δικό του τρόπο!
Fear Of The Dark
Τα περιοδικά rock/metal της εποχής το είχαν στην πρώτη θέση στις κυκλοφορίες της χρονιάς, οπότε αποφάσισα να ακούσω τελικά τι είναι αυτοί οι Iron Maiden, καθότι τα ακούσματά μου εκείνη την περίοδο ήταν πιο ποπ/ροκ. Είχα βέβαια ακούσει έτσι διάσπαρτα, από εδώ κι από εκεί, κάποια κομμάτια που δεν είχα δώσει σημασία, καθότι τα εξώφυλλα των δίσκων τους δεν μου κίνησαν ποτέ το ενδιαφέρον να ακούσω τη μουσική τους, με λίγα λόγια σνόμπαρα δηλαδή! Εντάξει πιτσιρικάκι ήμουν, μην βαράτε! Και λοιπόν έγινε αυτό το μαγικό, που στα πρώτα δευτερόλεπτα είπα «Ώπα, κάτι τρομερό γίνεται εδώ» και από εκείνη τη στιγμή όλα άλλαξαν! Είναι βαθιά χαραγμένος στη μνήμη μου όλος αυτός ο ήχος και η ατμόσφαιρα του άλμπουμ, παίζοντας ασταμάτητα στο Walkman όλη μέρα και ειδικά το βράδυ για να με πάρει ο ύπνος. Αν και πολλοί δεν τον έχουν ούτε καν στο τοπ 10, για μένα είναι ο δίσκος που με έκανε να αγαπήσω τους Iron Maiden, οπότε δεν γίνεται να λείπει από τη δική μου λίστα.
Iron Maiden
Μετά το σοκ από το “Fear…”, αποφάσισα να τα πάρω με τη σειρά όλα τα άλμπουμ τους… Tρέχω στο δισκοπωλείο, το παίρνω, το βάζω στο πικάπ και… ξενέρωμα! Λέω «Τι είναι αυτό; Αυτό είναι άλλη μπάντα! Με κοροϊδέψανε»! Αλήθεια όμως… Είναι άλλη μπάντα! Και να φανταστείς έχουν διαφορά μεταξύ τους μόνο δώδεκα χρόνια. Κι όμως είναι τόσο διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα τόσο γαμιστερό τελικά, που από το δεύτερο άκουσμα και μετά το αγάπησα, γιατί κατάλαβα τι σημαίνει να κυκλοφορεί μια μπάντα έναν τέτοιο πρώτο δίσκο.
The Number Of The Beast
Δεν έχω να πω κάτι… Έχουν χυθεί άπειροι τόνοι μελάνι για αυτό το άλμπουμ, που δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα παραπάνω να γράψω. Είναι από τους δίσκους που δεν πατάω next για κανένα κομμάτι του. Και ναι! Και το “Invaders” γαμάει!
Somewhere In Time
Εδώ είμαστε! Το πρώτο για μένα, που δεν το ξεπέρασε ούτε το “Seventh Son…”! Για μένα λέω, έτσι; Αυτό πρώτο και μετά βάλτε τα σε όποια σειρά θέλετε, δεν έχω θέμα, τα αγαπάω όλα έτσι κι αλλιώς! Ίσως μάλλον επειδή ο Nicko έχει παίξει και τις κάλτσες του σε αυτό το άλμπουμ!
Brave New World
Το υπέρτατο ξενέρωμα με το γεγονός ότι ο τύπος που έχεις αγαπήσει και τραγουδάει στην αγαπημένη σου μπάντα φεύγει ακριβώς σχεδόν μόλις την ανακάλυψες, δεν περιγράφεται!
Και αφού έχεις συμβιβαστεί κάπως με τον μουγκοθόδωρα/Blaze, έρχεται το αναπάντεχο νέο. Η επιστροφή του Bruce και του Andrian. Νταξ, δεν περιγράφω άλλο… ο τίτλος τα λέει όλα! Νέα εποχή, νέοι Maiden και η τρέλα για αυτούς τους τύπους όλο και μεγαλώνει. Και πότε δε θα σταματήσει! Up The Irons και the Beast is gonna get you, no matter how far!
Κώστας Κούλης
Very interesting points you have mentioned, regards
for putting up.Blog monry