Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, στο ισόγειο του θεάτρου ΔΙΠΥΛΟΝ, η πειραματική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ανοίγει τις πόρτες της και μας προσκαλεί σε έναν ζωντανό τόπο καλλιτεχνικής συνύπαρξης και δημιουργίας. Δεν πρόκειται για δομημένη παράσταση, αλλά για σώματα που αφηγούνται, ψυχές που διασταυρώνονται και φωνές που ακονίζονται σε έναν ατέρμονο, δημιουργικό διάλογο. Με κύριο δραματουργικό άξονα το μυθιστόρημα «Καπούτ» του Curzio Malaparte και με ευρύτερη θεματική τον πόλεμο, δεκαέξι συντελεστές διατρέχουν τα τραυματικά γεγονότα που έχουν σημαδέψει τον ρου της ιστορίας, με στόχο να τα μετουσιώσουν σε ατόφια, βιωματική τέχνη.

Για τέσσερις ολόκληρες ώρες, η κολεκτίβα καλλιτεχνών δουλεύει ακούραστα. Μπαίνοντας στον χώρο, το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς, είναι τα πτυσσόμενα τραπεζάκια. Πάνω τους επικρατεί μια φαντασμαγορία. Αναμμένα λαμπατέρ, βιβλία με υπογραμμισμένες φράσεις, τετράδια, σκόρπια σκίτσα, χρωματιστά παγούρια, κοκαλάκια… Ολόκληρο το σκηνικό δίνει την αίσθηση πως έχουμε τρυπώσει αθόρυβα σε ένα μάθημα του Εθνικού. Και αυτό ακριβώς είναι το νόημα. Να νιώθουμε συνοδοιπόροι – και όχι απλοί θεατές – σε ένα δημιουργικό γίγνεσθαι, που αυτοτροφοδοτείται, χωρίς να αποζητά κάποιο χαραγμένο μονοπάτι που οδηγεί σε ένα τέλος.

Καθώς οι εικόνες πυκνώνουν και ο λόγος βαθαίνει, μεταφερόμαστε νοητικά στα απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο απόκρημνο Μπερχτεσγκάντεν και στις παγωμένες όχθες του Λένινγκραντ. Το ταλέντο αυτών των ανθρώπων σε καταπίνει ολοκληρωτικά. Πέρα από ηθοποιοί, όλοι χορεύουν και τραγουδάνε σε επαγγελματικό επίπεδο. Ένα αγόρι παίζει σαξόφωνο, μια κοπέλα σκιτσάρει επιτόπου φιγούρες που αναπαράγονται μέσω προβολέα στον απέναντι τοίχο. Η αφήγηση του “CAPUT” χοροπηδά από τον έναν στον άλλον σαν να παίζει κουτσό. Κάποιοι διηγούνται στεντόρεια, άλλοι με φωνή μαραμένη. Άλλοτε διηγούνται όλοι μαζί, συνθέτοντας ένα κοντσέρτο αντιφωνήσεων που συνεπαίρνει. Ο συντονιστής δίνει συμβουλές επιτόπου. Τίποτα δεν μένει σταθερό, τα πάντα ανασχηματίζονται και επανεφευρίσκονται διαρκώς από τους συντελεστές, που με δημιουργική αφοσίωση νηπίων και με κωμικές εκλάμψεις, αναζωογονούν τη διαδικασία.

Από τις δυόμιση ώρες που παρακολούθησα (το κοινό μπορεί να παραμείνει όση ώρα επιθυμεί), ξεχώρισα την εξής σκηνή. Μια κοπέλα σηκώνεται ολομόναχη και αφηγείται με το σώμα της τις πιο αιματηρές μάχες της ιστορίας. Για ένα τέταρτο χορεύει αφηνιασμένα, σαν σεληνιασμένη. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί σιγά σιγά την ακολουθούν. Ένας προς έναν την περικυκλώνουν και σύντομα επικρατεί ένα χάος. Ταρατατζούμ στη διαπασών, όλοι χορεύουν, δεν έχουν πια ανάσα, τα κορμιά τους μπλέκονται σαν αφρισμένα κύματα. Μπροστά σε αυτό το θέαμα, η φαντασία όλων ξεστρατίζει σε συνειρμούς σκοτεινούς. Κι όταν τα φώτα ανάψουν, σαν να ξυπνάμε όλοι από το ανταριασμένο όνειρο και ξεβραζόμαστε απότομα στη γη. Οι ηθοποιοί συνέρχονται πιο γρήγορα από εμάς, μαθημένοι όπως είναι να μπαινοβγαίνουν στους ρόλους τους. Όσοι θέλουν μπορούν να παραμείνουν και να συνομιλήσουν μαζί τους.

Πόση τόλμη χωράει άραγε στο ταξίδι της δημιουργίας; Η απάντηση φαίνεται να κρύβεται στον πειραματισμό, ο οποίος αιφνιδιάζει χωρίς να αυθαδιάζει, αυτοσχεδιάζει χωρίς να σοκάρει, παρόλο που το ρίσκο συνιστά την ιδιοσυστασία του. Μέσα από αυτήν την τόλμη, αναδεικνύεται το ανόθευτο ταλέντο αυτών των ανθρώπων. Μια φλόγα που σιγοκαίει, που δεν ζητά επιβράβευση, αλλά αντηχεί μέσα στον χρόνο, δείχνοντας ότι η δημιουργία μπορεί πάντα να γεννιέται ξανά, ατόφια και ελεύθερη, ανεπηρέαστη από τα όρια που θέτουν οι συμβάσεις.

Μυρτώ Γρηγοριάδη

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Σύλληψη – Δημιουργία: Αλεξάνδρα Καζάζου
Σκηνικά –  κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Δραματολόγος παράστασης: Ευτυχία Χαραλαμπάκη

Βοηθός σκηνοθέτριας: Κωστής Γλύκαντζης
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιάννης Βάρσος, Τίτος Γρηγορόπουλος, Βασίλης Καραμπούλας, Κατερίνα Κρίστο, Γιώργος Ματζιάρης,  Νεφέλη Παντερμαλή, Βιβή Πέτση, Θάλεια Σταματέλου

Οι μουσικές συνθέσεις είναι του ηθοποιού του ensemble Τίτου Γρηγορόπουλου.

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Επεξεργασία φωτογραφιών: Mavra Gidia

Χώρος: Θέατρο ΔΙΠΥΛΟN

Πρεμιέρα: Παρασκευή 31 Οκτωβρίου
Μέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στις 20.30 | έως 23 Νοεμβρίου

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12€, Φοιτητικό/65+ ετών 10€, Άνεργοι, ΑμεΑ & συνοδοί 5€, Πολύτεκνοι 10€
Ειδικά πακέτα: εισιτήριο για τη Διαρκή Ανοιχτή Πρόβα & εισιτήριο για παράσταση: 15€
Πακέτο έξι (6) παραστάσεων: 60€

Περισσότερες πληροφορίες για την Πειραματική Σκηνή εδώ Προπώληση εισιτηρίων για τη Διαρκή ΠρόβαΚΑΠΟΥΤ / Πόλεμος, ένα Vaudevilleκαιτις επόμενες πέντεπαραστάσεις – «Σκίτσα» εδώ

Το Εθνικό Θέατρο επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

Προπώληση Εισιτηρίων

ticketservices.gr • Εκδοτήριο Ticketservices, Πανεπιστημίου 39 (εντός στοάς Πεσμαζόγλου) | Δευτέρα έως Παρασκευή: 09.00-17.00 • Τηλεφωνικές αγορές στο 210 7234567 | Δευτέρα έως Παρασκευή: 09.00-17.00 & Σάββατο 10.00-14.00 • Εκδοτήριο Κτηρίου Τσίλλερ, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24| Τετάρτη έως Κυριακή: 09.00-15.00

Μέγας Χορηγός