Λίγες ημέρες – πολύ λίγες όμως – πριν οι Rotting Christ εισβάλουν στον Λυκαβηττό, για να μας χαρίσουν μία από τις πιο μεταλλικές βραδιές της χρονιάς, παρέα με τους Varathron φυσικά, ανατρέξαμε στις κατακόμβες των αρχείων μας και πάνω πάνω βρήκαμε αυτό εδώ το ομορφάκι, το οποίο κυκλοφόρησε το 2016. Περνάει ο χρόνος σαν νερό… Ένα άλμπουμ που ένωνε διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες, που φλέρταρε με διάφορες πλευρές του Μέταλ. “Του Θάνατου” είναι το πλέον αγαπημένο μου από το μπουκέτο, με ένα σόλο που υπογράφει την πιο “Somewhere In Time” θεματική! Οι Rotting Christ υπογράφουν πως η μουσική είναι μία. Όλα τα άλλα είναι μιζέριες! Απολαύστε τη μπάντα – και τους Varathron, εννοείται – στις 29 Ιουνίου στον Λυκαβηττό και θυμηθείτε ότι ΔΕΝ θα υπηρετήσουμε. Κανέναν άρχοντα με σκοτεινές διαθέσεις και προθέσεις.
Rituals by Rotting Christ
- In Nomine Dei Nostri
- זה נגמר (Ze Nigmar)
- Ἐλθὲ Κύριε (Elthe Kyrie)
- Les Litanies De Satan
(Les Fleurs Du Mal) - Ἄπαγε Σατανά (Apage Satana)
- Του Θάνατου (Tou Thanatou)
- For A Voice Like Thunder
- Konx Om Pax
- देवदेवं (Devadevam)
- The Four Horsemen
Guest musicians
Magus (NECROMANTIA) – In Nomine Dei Nostri
Danai Katsameni (NATIONAL HELLENIC THEATER) – Ἐλθὲ Κύριε (Elthe Kyrie)
Vorph (SAMAEL) – Les Litanies De Satan (Les Fleurs Du Mal)
Nick Holmes (PARADISE LOST) – For A Voice Like Thunder
Kathir (Rudra) – देवदेवं (Devadevam)
Από το 2004 και μετά βγάζουν δίσκο κάθε τρία χρόνια. Πιστοί στο ραντεβού τους λοιπόν, χίλιες τόσες μέρες μετά το «Δαίμονα», οι Rotting Christ, μία από τις κορυφαίες μπάντες στο Μέταλ παγκοσμίως, επιτίθενται με το άλμπουμ αυτό, στο οποίο μας σερβίρουν τις καινούργιες προτάσεις τους, παρέα με κάποιους πολύ σπέσιαλ καλεσμένους.
Το έχω γράψει ότι δεν είμαι οπαδός του ακραίου Μέταλ και δεν έχω κανένα θέμα να το ξαναγράψω. Όπως έχω γράψει πως τα συγκροτήματα, όλα τα συγκροτήματα, που κάνουν πολύ καλά αυτό που κάνουν, θα αναφέρονται και θα ξανά-αναφέρονται, μέχρι να το εμπεδώσουμε όλοι. Στην περίπτωση των RC τα πράγματα είναι πολύ απλά. Δεκατρία στούντιο άλμπουμ (σ.ε.υ.: τότε), είκοσι επτά χρόνια ύπαρξης και χιλιάδες Live σε όλο τον κόσμο! Δεν είναι δυνατό να μην τους θαυμάζεις, δεν είναι λογικό να στέκεσαι σκεπτικιστικά απέναντί τους. Είναι το συγκρότημα που έχουν σαν πρότυπο όλες οι ελληνικές μπάντες και δεν είναι καθόλου τυχαίο όλο αυτό. Ο επαγγελματισμός και η σοβαρότητα του Σάκη Τόλη και της ομάδας του είναι πάντα προς μίμηση, είναι ένας μπούσουλας για όλους εκείνους που θέλουν να ταξιδέψουν με αξιώσεις τη δισκογραφική θάλασσα.
Ξεκίνημα με το “In Nomine Dei Nostri” και μετά τους χαιρετισμούς προς τα «ανήσυχα πνεύματα», με “προεξέχοντα” τον Πάνα, έρχονται οι δολοφονικές δίκασες και τα αγριοκίθαρα, παρέα με τα κυκλωτικά πλήκτρα και τα ιδιόμορφα φωνητικά του Σάκη. «Ομαδικές» φωνές στο ρεφρέν και πολύυυυυ ξύλο ένθεν κακείθεν. Η παραγωγή είναι εξαιρετική και η ατμόσφαιρα πολεμική. Το «Ελθέ Κύριε» ανοίγει με ένα πεντακάθαρο Μέταλ θέμα και στη συνέχεια ανεβαίνουν απίστευτα οι ταχύτητες, για να έλθει η σχεδόν απαγγελία στα ελληνικά… Η κυρία Δανάη Κατσαμένη, ηθοποιός και τραγουδίστρια, αριστούχος της Σχολής του Εθνικού, φτύνει τις λέξεις με πάθος, πίσω από την υπέροχη φασαρία της μπάντας… Και είμαστε μόνο στην αρχή!
To “Les Litanies De Satan” φιλοξενεί στίχους γραμμένους στα γαλλικά και ένα απίστευτα υποβλητικό ρεφρέν. Να πω την αμαρτία μου, όλα τα κομμάτια κορυφώνονται με τον αυτό υποβλητικό τρόπο και η συγκεκριμένη τεχνοτροπία δείχνει πως οι RC όχι απλά έχουν βρει τον ήχο τους… τον έχουν κάνει πλέον καθεστώς! Το κομμάτι, γραμμένο σε μέτρο 6/8, καλπάζει και εξιτάρει με τον τρόπο του. Χαμηλά σε συχνότητες φωνητικά, Black πλήκτρα και εκκωφαντικά τύμπανα. Στο «For A Voice Like Thunder» συμμετέχει ο Nick Holmes των Paradise Lost και εκεί πλέον αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος των δικών μας. Οι Rotting Christ έχουν την πολυτέλεια να καλούν μουσικούς τεράστιου διαμετρήματος στις δουλειές τους και εννοείται πως ζηλεύουμε με την καλή έννοια και πως είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι γι’ αυτό.
Το «Του Θάνατου» αποτελεί στην ουσία σπουδή της μπάντας πάνω στο τραγούδι του αθάνατου Νίκου Ξυλούρη («Του Θάνατου Παράγγειλα» – τους στίχους έχει γράψει ο Γιάννης Κακουλίδης). Το γκρουπ σπέρνει τον όλεθρο γύρω του με τα τυμπανοπολυβόλα, ενώ ακούμε παράλληλα μια φανταστική μεϊντενομελωδία… Μέχρι που εισβάλλουν οι φωνές…
Και λέω της χαρόντισσας
Στα χαροπαίδια λέω
Ανάθεμά σας όφιδες
Και άλλο πια δεν κλαίω
Του θάνατου παράγγειλα
Του χάρου παραγγέλνω
Ανάθεμά σε χάροντα
Και μια κατάρα στέλνω
Είναι για πολλά εγκεφαλικά το κομμάτι, δεν το συζητώ. Από την άλλη πάλι… Η μουσική είναι μία! Ένας ΜΕΤΑΛ καλλιτέχνης εμπνέεται από την παραδοσιακή μας μουσική, η οποία δεν έχει καμία σχέση με το Μέταλ! Χρειάζεται άλλο παράδειγμα για να καταλάβουμε πως οι ταμπέλες στη μουσική μόνο κακό κάνουν;
Το “The Four Horsemen” είναι κι αυτό διασκευή. Οι Aphrodite’s Child το έχουν γράψει, οι Rotting Christ το επαναφέρουν. Μαύρο, υποχθόνιο, σκότεινο, άρρωστο… Σαν να βρυχάται ο ίδιος ο αμνός των σφραγίδων… Το κομμάτι κινείται σε mid tempo, ακούγεται αρχηγικό, παραπέμπει σε κινηματογραφικές σεκάνς, ανταμώνει ακόμα και με το Stoner! Οι RC δεν μασούν καθόλου και ποτέ. Ο δίσκος αυτός είναι τρανή απόδειξη του πόσο μπορεί να προκόψει εκείνος που δουλεύει για το καλύτερο. Είναι το παράδειγμα που χρειάζονται όλες οι μπάντες που ξεκινούν. Είναι ο πλοηγός που γυρεύαμε… Καλή και πολλή επιτυχία, κύριοι! Καλοτάξιδο!
Κώστας Κούλης
0 Comments