Επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος. Οι Ιταλοί Methedras και οι δικοί μας Piranha, μετά από εκατοντάδες χιλιόμετρα στη χώρα μας, σε διάφορα σημεία, πόλεις, μαγαζιά και σκηνές, επιστρέφουν στην Αθήνα, επιστρέφουν στο «ισόγειο», όπως μας είχαν πει και στη συνέντευξη που κάναμε πριν λίγες ημέρες και επιστεγάζουν την επιτυχημένη μίνι περιοδεία με τους σπουδαίους γείτονές μας.

Ξεκίνημα με τους Corax B.M. To μοτίβο «ορίζεται» ως Pagan Black Metal, εγώ όμως θα έλεγα πως υπάρχουν και άλλα πράγματα στη μουσική τους, από ελληνικά υβρίδια μέχρι New Wave και παραλλαγές soundtrackικού τύπου. Η φωνή Blackίζει, εννοείται, αλλά κλείνει το μάτι και στο Death Metal, ιδίως ελέω των εξαιρετικών δεύτερων φωνητικών. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις μία τέτοια μπάντα LiVE, αφού η αποτύπωση των τραγουδιών της απαιτεί και εμφυσήει ιδιαίτερη προσοχή. Μου αρέσουν οι ρυθμοί, το φρενήρες παίξιμο, το οποίο όμως υπηρετεί πιστά το τραγούδι και με συγκινεί ο τρόπος τους.

Taphos, Apostatis, Mythos, Antara, Aniliagos, Zophos

Το κουαρτέτο των Piranha λαμβάνει θέσεις και αρχίζει να πυροβολεί κατά ριπάς. Γνήσιο το ξυλίκι τους, γνήσιες οι αντιδράσεις και ο ενθουσιασμός τους. Αυτό το Thrash-o-Deathιάρικο μονοπάτι, αυτό το σφυροκόπημα και οι μελωδικές εναλλαγές στο μέσον, η φωνή και η εκφορά…

Όλα αυτά μας κάνουν να κάνουμε κέφι τη μπάντα και να την ακολουθούμε όποτε ανεβαίνει στη σκηνή. Ο καινούργιος δίσκος των παιδιών, ο πιο κατηφορικός Γολγοθάς στην ιστορία της μουσικής, γράφεται και ετοιμάζεται και ήδη είχαμε δείγμα της επί τούτου.

Όπου έχουν παίξει, έχουν αποσπάσει μόνο θετικά σχόλια. Τους βλέπω να κοπανιούνται και σιχτιρίζω που δεν βρίσκονται σε μία μεγάλη διοργάνωση, σε ένα μεγάλο open air φεστιβάλ, να κατεδαφίζουν με την άνεσή τους. Μεγάλη μπάλα από τα παιδιά. Με το καλό και στα επόμενα.

Nuclear Disease, Human Fear, World’s Grave, Arise From The Shadows, Dead Boat, Reborn, Endless Dream, Cancer, Eternal Night, No Escape, Unholy Lie, Rotten Mind

Οι Ιταλοί «εφάρμοσαν» το Veni-Vidi-Vici επί ελληνικού εδάφους και του έδωσαν και κατάλαβε! Thrash, Death, Progressive, φωνή βραχνή και επιθετική, riffάρες, κοπάνημα του θανάτου και ένα συγκρότημα που σέβεται κάθε σκηνή στην οποία πατά και παίζει. Έξι άλμπουμ έχουν οι τυπάδες και δεν φείδονται λόγων, μελωδιών, θεμάτων και τρελών κλωτσομπουνιδιών. Τους βλέπεις να παίζουν και αυτόματα θέλεις να ξεκολλήσεις τον τοίχο με τις γροθιές σου. Μιλάμε για ένα σχήμα, του οποίου την πλέον πρόσφατη δουλειά επιμελείται σχεδόν εξολοκλήρου ο Fredrik Nordström. Κατά συνέπεια, αυτό που θα πάω να πω εγώ… Είναι πραγματικά πολύ λίγο. Οι Methedras δίδαξαν πώς παίζεται το παιχνίδι με απλές κινήσεις και πολύ πάθος. Κάθε τι εύκολο γι’ αυτούς μπορεί να φαντάζει πανδύσκολο για άλλους. Ίσως πάλι… Αυτό ακριβώς είναι που ξεχωρίζει τους άντρες απ’ τα αγόρια…

Another Fall, Injected Thoughts, Envy Society, Dead Silence, Blind, Know It All, Chernobyl, Psychotic, Layers Of Grief, The Abyss

Το έχω γράψει πολλές φορές. Άλλη μία δεν βλάπτει καθόλου. Κυρίες και κύριοι, αυτό το περιοδικό παίρνει κάθε φορά δύο προσκλήσεις για να καλύψει μία συναυλία. Πολύ ευχαρίστως παραχωρούμε τη μία, προκειμένου ένας/μία από εσάς να έλθει και να τη χαρεί, αν δεν έχει τη δυνατότητα. Και δεν χρειάζεται να γράψει κάτι, δεν χρειάζεται καν να θεωρήσει ότι ψάχνουμε για ανταποδοτικά οφέλη. Μόνο να έλθει και να δει θέλουμε. Καλό δεν είναι να γεμίζουν τα μαγαζιά, όταν πρόκειται για τέτοιες εκδηλώσεις; Καλό δεν είναι να αναθεωρήσουν κάποιοι, όσον αφορά την προσέλευση σε τέτοιες εκδηλώσεις; Αν έχω καταλάβει σωστά, όλοι είναι υπέρ και μπράβο και ζήτω στις ελληνικές μπάντες, που ματώνουν για να βγάλουν δίσκους και να παίξουν LiVE και όταν – επιτέλους – γίνεται αυτό, πάντα «κάτι τυχαίνει» και δεν έρχονται τελικά;

Με ευχολόγια δεν γίνεται τίποτα. Και δεν επιθυμούμε να γίνει. Θα μοιάζουμε με όλους εκείνους τους άμοιρους που εμπιστεύονταν τσαρλατάνους για να θεραπεύσουν την αρρώστια τους με χαντρούλες και επικλήσεις στο ιερό χρυσό βόδι. Επιθυμούμε να πάρουμε τον κώλο μας και να τον σύρουμε μέχρι το venue. Το LiVE ΔΕΝ είναι τρόπος διασκέδασης στη χώρα μας. Μήπως είναι, επιτέλους, ευκαιρία να γίνει; Μήπως; Λέω τώρα εγώ…

Κώστας Κούλης

Φωτογραφίες: Stiver Graunne, wPITw agency