Ανοίγουν οι Oathswan. Τι παίρνετε όταν βάλετε στο ίδιο καζάνι μέλη των Mask Of Prospero, των Gentihaa και των Aetherian; Ένα melting pot τόσο ενδιαφέρον, όσο και το μοτίβο γραφής και σύνθεσης. Ο συνδυασμός είναι τόσο ετερόκλητος όσο και ιντριγκαδόρικος.

Η μπάντα σκοτώνει πάνω στη σκηνή, άλλωστε, λίγους μήνες πριν, βρισκόταν στην Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, για δέκα συναυλίες και διαθέτει μπόλικες «ώρες πτήσης». Το EP “Cursed” έδειξε ότι το σχήμα έχει χαράξει τον δρόμο του με άνεση και απλά ανυπομονούμε για το επόμενο ραντεβού. Κουλτούρα, καλλιτεχνική δόμηση, θεατρική απόδοση. All checked.

Birds and Snakes, Cursed, One Breath, Glass Heart, Bloodline, Horn And Ivory, Nothing, Swansong

Οι Grim Love ανεβαίνουν στη σκηνή και είναι σκέτη φωτιά! Γρυλίζουν, ουρλιάζουν, κοπανάνε και τρέχουν. Και το κοινό ψιλιάζεται την κατάσταση και συμμετέχει καταλλήλως και αντιστοίχως.

Με το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “Mataroa”, να έχει κυκλοφορήσει τον περασμένο Γενάρη, με δεδομένο ότι τούτη εδώ είναι η πρώτη τους φορά στη σκηνή και την ψυχολογία τους να βαράει καρακόκκινο, οι τέσσερίς τους δεν είχαν κανένα θέμα να σερβίρουν σφαλιαροκλωτσίδια καθόλη τη διάρκεια του σετ τους. Πολύ ξύλο, ωραίο ξύλο και περισσή ευγένεια, όσον αφορά την επικοινωνία με το κοινό και την αναφορά στις έτερες μπάντες του billing. Πότε ξαναπαίζουν είπαμε;

Wasted Youth, Hate Unfolds, Sail Away, Blood Thread, Revival, Safe And Sound, Shameless

Όποτε βλέπω LiVE τους Full House Brew Crew, το ευχαριστιέμαι. Το κάνω κέφι, το γουστάρω και γκαρίζω κι εγώ, παρέα με το κοινό. Τώρα, αν σας πω πως έχω την εντύπωση ότι έχω δει την καλύτερη εμφάνισή τους επί ελληνικού εδάφους, θα το πιστέψετε; Με το σχήμα σε δαιμονιώδη κατάσταση και το υλικό έτοιμο να «διοχετευθεί» στα αυτιά μας, το κουαρτέτο έκανε τρελή ζημιά. Αρχικά να πω ότι μου άρεσε πολύ η ιδέα να έχουν τις κιθάρες να μικροφωνίζουν ή να γκαζάρουν ανάμεσα στα τραγούδια. Κανένα κενό, καμία αμηχανία, κανένα σημείο που να κοιταζόμαστε για εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που φαντάζουν αιώνες.

Σαν μπάσταρδο παιδί των Monster Magnet και των Paradise Lost, σαν το ιδανικό αμάλγαμα supeRock και Nu Metal, με τον Βαγγέλη Καρζή να τραγουδάει σαν να εξαρτάται η ζωή του από αυτό και τους συμπαίχτες του να οργώνουν και να γδέρνουν, απολαύσαμε μία εμφάνιση γεμάτη, βαρβάτη, τσαμπουκαλεμένη και άψογη. Και πώς έλαμψαν έτσι οι ρεφρενάρες σας, εσσέ;

Voice Of Doubt, Flaws Of Guilt, When Violence Meets The Art, Hollow God, Black Flag, Me Against You, Cannot Be Judged, Fake, Downfall, Rise Of The Underdogs, Leaving Home, No One’s Safe, Bleed

Ήλθε η ώρα για τους Nightrage. Ανεβαίνουν στη σκηνή, παίρνουν τις θέσεις τους, κανονίζουν backdrop και λοιπές λεπτομέρειες και… Και θα πρέπει να τραβήξουμε σαράντα φωτογραφίες τον κύριο Κωνσταντίνο Τόγκα, μπας και τον καδράρουμε, έστω και μία! Τρέξιμο και ανελέητο χτύπημα και ο φακός δυσκολεύεται τα μάλα. Με τον Φώτη Μπενάρντο πίσω από τα τύμπανα και τον Μάριο Ηλιόπουλο να διαφεντεύει από την αριστερή μεριά της σκηνής, όπως κοιτάμε, οι Nightrage δίνουν ένα show έτσι όπως θα έπρεπε να το παίρνουμε σε συνταγή, προκειμένου να είμαστε βέβαιοι ότι θα διαλύσουμε το venue.

Being Nothing, Euphoria Within Chaos, A Throne Of Melancholy, Elusive Emotion, Scathing, Phantasma, Frozen, Dark Light, Descent Into Chaos, In My Heart, Spiral, Affliction, The Tremor

Μου αρέσει πολύ που βλέπω κόσμο στο merch, να τσεκάρει και να αγοράζει. Τα σχήματα έχουν ανάγκη τη στήριξή μας και θα είναι καλό να την έχουν. Αν μάλιστα μας άφηναν λιγάκι ήσυχους οι «έχοντες και κατέχοντες», θα μπορούσαμε να ξηγηθούμε όπως θα θέλαμε. Ας είναι… Ο κόσμος δεν μασάει από κακοτοπιές, αλλά έχει βαρεθεί να αντικρύζει μόνο κακοτοπιές. Ευτυχώς που έχουμε τη μουσική, να μας κρατάει για πάντα νέους και κάπως μακριά από γκρίνιες. Πολλά μπράβο στα τέσσερα συγκροτήματα, πολλά μπράβο σε όσους βοήθησαν να στηθεί όλο αυτό και φυσικά πολλά μπράβο στον κόσμο που ήλθε.

Κώστας Κούλης

Φωτό: Stiver Graunne, wPITw agency