Αυτή την φορά είπαμε να κάνουμε οδοιπορικό κλείνοντας θέση στα πούλμαν της Apollon Buses και δίνοντας ραντεβού στον Σταθμό Λαρίσης, έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά, βρε αδερφέ.

Το προσωπικό ευγενές, τα πούλμαν πεντακάθαρα και με air condition στο φουλ. Ξεκίνησε ακριβώς στην ώρα του και έφτασε και γρηγορότερα από το καθορισμένο. Ακριβώς στις έξι άνοιξε η δυτική πύλη του Rockwave και μετά από πέντε ακριβώς λεπτά ακούστηκαν οι πρώτες νότες, καθώς ο Foivos και η μπάντα του είχαν ανέβει στην σκηνή. Ορχηστρικά, με μεγάλη όμως ένταση και μπρίο, μας καλησπέρισαν, μας ευχαρίστησαν που βρεθήκαμε από τόσο νωρίς εκεί και συνέχισαν τη μουσική τους πανέμορφη διαδρομή.

Intro, Distorted, A Day’s Journey, Flub, Lost In Reverie, Schumann Resonance (medley Rage Against The Machine “Bombtrack” – Pantera “I’m Broken”, Dream Theater “A Change Of seasons”, Schumann Resonance (reprice)

Σημείωση #απτγο: Φοίβο, στο επόμενο LiVE σου θέλουμε IreKet στη σκηνή μαζί σου και διασκευάρα στο “Paris By Air” των Tygers Of Pan-Tang, έτσι για να μην μείνει όρθιο ούτε το ράφι που θα φιλοξενεί το merch σας!

Μέχρι να ανέβουν οι Sebia στην σκηνή, έκανα μια βόλτα και βρήκα αρκετά σημεία όπου μπορούσες να φορτίσεις το κινητό σου, τα καθιερωμένα περίπτερα με merch και άλλα καλούδια, αλλά εγώ στάθηκα σε ένα, όπου make up artists έβαφαν τα πρόσωπα των τολμηρών, ώστε να θυμίζουν τι άλλο; Μα Alice φυσικά! Ήθελα νa δοκιμάσω, αλλά δεν τόλμησα, διότι άντε μετά να το εξηγήσεις όλο αυτό το βράδυ, που θα γυρνάς με τη συγκοινωνία σπίτι… 

Μέχρι να το πολυσκεφτώ, οι Sebia ανέβηκαν στη σκηνή και βρόντηξαν και άστραψαν εκεί πάνω! Τρομεροί παιχταράδες, επικοινωνιακοί, μέσα στην ενέργεια, σήκωσαν το κοινό στους ώμους τους με τους hard rock αλλά και metal ρυθμούς τους. Πραγματικά είναι για μεγάλες σκηνές τούτοι εδώ, να μου το θυμηθείτε!

Σημείωση #απτγο: όταν οι Sebia βρίσκονται στη σκηνή, δαιμονίζονται! Θα δείτε έναν τραγουδιστή να κοπανιέται, να βγάζει επιδεικτικά τη γλώσσα του, να είναι μία θεοπάλαβη μίξη Dave Hill και Mike Patton. Την επόμενη φορά, ντουντούκα, αγαπημένοι! Να την ξεριζώσουμε τη σκηνή, έτσι;

V.U.C.A (ακυκλοφόρητο), Lockdown, Get out of your heads, Echoes of Innocence (ακυκλοφόρητο), A darker tomorrow (ακυκλοφόρητο)

Επόμενοι οι  Zeal & Ardor από την Σουηδία. Εντυπωσιακό το ξεκίνημα τους και πολύ δυναμικό το setlist που μας είχαν ετοιμάσει. Δεν σταματήσαν στιγμή να κοπανιούνται και να μαγνητίζουν το κόσμο, που συνέχιζε και έμπαινε ακόμα στο χώρο του TeraVibe.

Η μουσική τους, black metal με αφροαμερικάνικους spiritual ήχους, είχε μεγάλο ενδιαφέρον και απέσπασε την αμέριστη προσοχή μας. Δεν τους είχα ξαναδεί, μήτε ακούσει, αλλά μετά από αυτή τους την εμφάνιση, έχω σκοπό να τους ψάξω διεξοδικά.

Gravedigger’s Chant, Fend You Off, Götterdämmerung, Row Row, Death To The Holy, Run, Blood In The River, Devil Is Fine, Clawing Out

Το διάλειμμα αυτή τη φορά ήταν παραπάνω από τα προηγούμενα, οπότε καταφέραμε να πάρουμε και εμείς μια μπύρα πριν έρθει η σειρά της κυρίας Floor Jansen να ανέβει στη σκηνή. Η νύχτα είχε φορέσει το πιο αστραφτερό της φόρεμα, ίσως για να υποδεχθεί τη σπουδαία τραγουδίστρια αλλά και την όμορφη διοργάνωση γενικότερα. Ίσως πάλι να ανυπομονούσε για τη στιγμή που θα ανέβαινε στη σκηνή ο μέγας Alice Cooper. Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν θα μάθει ποτέ.

Η Floor μπήκε ορμητικά, με στόχο να μας θυμίσει τραγούδια από την πολύχρονη καριέρα της. Ήταν αναμενόμενο ότι θα ακούγαμε τραγούδια και από τη Nightwish πορεία της και το ευχαριστηθήκαμε δεόντως, παρόλο που θα θέλαμε να την ακούσουμε με όλη την ομάδα των Nightwish σύσσωμη και όταν λέω σύσσωμη ξέρετε τι εννοώ. Ίσως του χρόνου…

Η Floor έχει μια από τις καλύτερες φωνές, ακούγεται καμπάνα, ακούγεται μοναδικά σε ό,τι και αν τραγουδήσει. Ήταν τρομερή εμπειρία να βλέπεις το μεγαλείο αυτής της καλλιτέχνιδας ζωντανά.

Wolf and Dog (ReVamp), Noise (Nightwish), Invincible, Storm, Amaranth (Nightwish), Storm In A Glass (Northward), Spider Silk (Nightwish), Fire, 7 Days To The Wolves (Nightwish), While Love Died (Northward), Energize Me (After Forever), Face Your Demons (After Forever), Nemo (Nightwish), Daydream

Σημείωση #απτγο: προφανώς και έλειψε η υπέρτατη διασκευή στο “The Evil That Men Do”, που είχε κάνει με τους After Forever, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Και πολλά μπράβο που τραγούδησε κομμάτια Nightwish, τα οποία δεν έχει ερμηνεύσει στον δίσκο εκείνη.

Στις δέκα και μισή ο Alice Cooper ήρθε και μας πήρε τα μυαλά! Αλήθεια τώρα, γίνεται ένας άνθρωπος εβδομήντα επτά ετών να τραγουδά λες και είναι τριάντα; Σουπερμαντολίνη παίρνει; Δεν γίνεται, σας λέω, κάθε φορά που τον βλέπουμε να είναι και τελειότερος. Παραμιλούσε όλος ο κόσμος και αφήστε τα επιφωνήματα που έπεσαν για τη Nita Strauss, με τις κιθαριστικές της τσαχπινιές και τη θεατράλε παρουσία της. Το σκηνικό ήταν όπως το περιμέναμε. Όπως αρμόζει σε όλες τις εμφανίσεις του mister Alice. Ναι και λαιμητόμο είχαμε, αγαπητέ και πολλά ακόμα καλούδια. Πώς ήταν το setlist, ρωτάτε; Από όλα είχε ο μπαχτσές και έτσι, για να σας μπω στο μάτι, εγώ άκουσα όλα όσα ήθελα.

Lock Me Up, Welcome To The Show, No More Mr. Nice Guy, I’m Eighteen, Under My Wheels, Bed Of Nails, Billion Dollar Babies, Be My Lover, Lost In America, He’s Back (The Man Behind The Mask), Hey Stoopid, Welcome To My Nightmare, Cold Ethyl, Go To Hell, Poison, The Black Widow, Black Widow Jam, Ballad Of Dwight Fry, Killer/I Love The Dead, School’s Out (Με Κάτι Από “Another Brick In The Wall Pt. 2”), Feed My Frankenstein

Επιτρέψτε μου να θέλω να τον ξαναδώ πολλές φορές ακόμα, καθώς, αγαπητέ Alice Cooper, “You’re poison running through my veins, You’re poison, I don’t wanna break these chains”.

Μαίρη Ζαρακοβίτη Q.C

Φωτογραφίες: Χριστόφορος Φίλης