Σάββατο βράδυ και ετοιμαζόμαστε για μία από τις βραδιές που γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι θα περάσεις καλά. Δεν γίνεται και αλλιώς όταν αυτή η βραδιά είναι αφιερωμένη στον Double O και όλη την μουσική του διαδρομή από μία μπάντα που είναι αφιερωμένη σε εκείνον, τους Rhoads Of Revelation. Το Holywood Stage γέμισε από νωρίς με κόσμο όλων των ηλικιών και η ατμόσφαιρα προμήνυε ότι το κέφι θα είναι έντονο στο υπόλοιπο της βραδιάς. Και έτσι έγινε.

Από την πρώτη στιγμή που οι Rhoads Of Revelation ανέβηκαν στην σκηνή, με τον Θέμη Στεφάνου να τους προλογίζει (και ανάμεσα στα κομμάτια να δίνει τον δικό του τόνο με το ωραίο χιούμορ του!) και ξεκίνησαν να παίζουν το “Black Sabbath”, ήταν σαν να μπήκαμε σε μία μηχανή του χρόνου και γυρίσαμε όλοι πίσω, στις απαρχές του Heavy metal. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Παναγιώτης Σαμαράς, ανέβηκε στη σκηνή με περούκα και τα γυαλιά σήμα κατατεθέν του Ozzy. Προσωπικά με εντυπωσίασε ο τόνος της φωνής του, αλλά και η χροιά που είχε, καθώς ήταν πολύ κοντινά στη φωνή του Ozzy, κάτι που ανέβασε αισθητά τα επίπεδα του tribute. “Little Dolls” για την συνέχεια και εδώ είναι που ξεκινάνε τα ωραία. Το συγκρότημα μας επιφύλασσε πολλούς καλεσμένους, οι οποίοι εναλλάσσονταν καθ’ όλη την υπόλοιπη διάρκεια του set και προσέφεραν άλλη μία πολύ ευχάριστη νότα στη βραδιά.

Τάκης Τζανίμης, Κική Καρανικόλα, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, Δημήτρης Ζαρίδας, Αναστασία Μπάστα, Ανδρόνικος Μαλτέζος, Τάσος Λάζαρης (ο οποίος και τραγούδησε το “Mr. Crowley”, αλλά και έπαιξε κιθάρα στο “Bark At The Moon”), Μάνος Σιδέρης, Μάνος Βήχος, Ηλίας Βαφειάδης (συγνώμη εκ των προτέρων αν ξεχνώ κάποιον) ανέβηκαν στην σκηνή και έκαναν το βράδυ μας αξέχαστο, παίζοντας τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Ozzy και δίνοντας τον δικό τους τόνο στα κομμάτια. Στις δύο και κάτι ώρες που διάρκεσε το set, ακούστηκαν κομμάτια από σχεδόν όλη σχεδόν τη δισκογραφία του τιμωμένου προσώπου (OK, μέχρι το “Ozzmosis” φτάσαμε, και λογικό είναι, τα άλλα τα θεωρώ από μέτριες δουλειές ως και κακές) και είχαμε τη δυνατότητα να θυμηθούμε διαχρονικές επιτυχίες, αλλά και κομμάτια που είχαμε πολύ καιρό να ακούσουμε και ήχησαν πολύ ευχάριστα στα αυτιά μας. Και οι μπύρες έρεαν άφθονες.

Γενικώς ήταν μια βραδιά που πέρασε πολύ ευχάριστα. Ο χώρος, η μουσική, αλλά και ο κόσμος, προσέδωσαν μία πολύ ζεστή ατμόσφαιρα και αυτό ήταν που έκανε τη διαφορά. Από επιλογή, σπάνια παραβρίσκομαι σε tribute nights, αλλά μετά από αυτή τη μέρα, σίγουρα θα το σκεφτώ δύο και τρεις φόρες, για να μην ξαναπάω σε κάποια παρόμοια φάση. Και μαζί με μένα, όλοι όσοι ήταν εκεί, το χάρηκαν με την καρδιά τους.

Black Sabbath, Little Dolls, Steal Away The Night (Τζανίμης), Secret Loser (Τζανίμης – Καρανικόλα), S.A.T.O (Καρανικόλα), Shot In The Dark (Γιαννακόπουλος), Never Say Die (Ζαρίδας), Over The Mountain (Ζαρίδας), Waiting For Darkness, Changes (Μπάστα), Close My Eyes For Ever (Μπάστα), Believer, Centre Of Eternity (Μαλτέζος), Suicide Solution, Mr. Crowlay (Λάζαρης), Bark At The Moon (Λάζαρης – Σιδέρης), I Don’t Know (Σιδέρης), No More Tears (Βήχος), Perry Mason (Βήχος – Βαφειάδης), I Just Want You (Βαφειάδης – Στεφάνου), Sabbath Bloody Sabbath (Στεφάνου), Miracle Man, Rock’n Roll Rebel, Paranoid

Κείμενα, φωτό: Βαγγέλης Φαρρής