Ξέρεις κάτι, φίλε; ΔΕΝ θα μιλήσουμε για τις προηγούμενες δουλειές σου. ΔΕΝ θα μιλήσουμε καν για το άλμπουμ που ετοιμάζετε – αν ετοιμάζετε. Ούτε για τη μουσική. Θα μιλήσουμε για τον άνθρωπο. Για σένα. Για το πότε θέλεις και πού θέλεις να πηγαίνεις διακοπές. Για το κρύο που αγαπάς τόσο πολύ και που δεν ξέρεις ότι κάνει ΚΑΙ στην Ελλάδα – τώρα όμως γνωρίζεις. Θα μιλήσουμε για τον γιο σου, που προσελήφθηκε στην εταιρεία που σε μανατζάρει και τώρα πια μιλάτε ΚΑΙ για δουλειά. Θα μιλήσουμε για τα soundtrack, που σε συγκινούν και που θα ήθελες να συνθέσεις. Θα μιλήσουμε για τα καινούργια συγκροτήματα που ανακαλύπτεις και τις συναυλίες στις οποίες πηγαίνεις.

Κάπως έτσι στήθηκε η συνέντευξη με τον Gregor Mackintosh των Paradise Lost, την επόμενη μέρα της εμφάνισής τους στο Chania Rock Festival. Χρειάστηκαν περίπου δεκαπέντε δευτερόλεπτα να εξηγήσουμε στον tour manager τι θέλαμε, τρία δευτερόλεπτα να το στήσουμε και δεκαεπτά λεπτά να χαρούμε μία κουβέντα, που ήταν πραγματική κουβέντα. Μιλάμε για έναν άνθρωπο απίστευτα ευγενή, γλυκύ και καλλιεργημένο, με εξαιρετικό χιούμορ και πεντακάθαρο βλέμμα.

Είναι μία από τις συνεντεύξεις που έχω χαρεί πολύ που συνέβησαν, «προέκυψαν» – αν θέλετε – και πραγματικά χάρηκα που συγκεκριμένοι άνθρωποι βρέθηκαν κοντά μου και βοήθησαν στην πραγματοποίησή της. Ο Σάκης Φράγκος, ο οποίος με άφησε να παίξω μπάλα όπως θέλω εγώ, με δεδομένο ότι όλοι οι καλλιτέχνες ήταν προσβάσιμοι και από κει και πέρα ήταν δικό μου θέμα να κανονίσω και να καθορίσω. Ο Chris Kissadjekian, ο οποίος μου έδωσε το heads up, όταν έκανε τη δική του συνέντευξη, ώστε να «ορμήσω» και εγώ και – φυσικά – το tour management των Paradise Lost, το οποίο λειτούργησε υποδειγματικά και μάλιστα μας έβγαλε και φωτογραφία κατά τη διάρκεια και μετά. Ωραίοι άνθρωποι που κάνουν ωραία πράγματα. Κάπως έτσι βρήκαμε τον Παράδεισο και έπαιζε τρομερή μουσική!

Κώστας Κούλης