Ο κύριος Ζήσης Ρούμπος επιστρέφει στη σκηνή του TGI Fridays και μαζί του φέρνει πολλά πιάτα με το απόλυτο φαγητό για όλες τις ηλικίες, ανεξαρτήτως προέλευσης, θρησκεύματος (ίσως) και πολιτικών πεποιθήσεων. Τηγανητές πατάτες ή τσιπς – κατά Βρετανούς – ή φρεντς φράις – κατά ανιστόρητους δηλαδή Γιάνκηδες – και μην με βάλετε να μιλήσω για φρίντομ φράις, γιατί θα γελάμε μέχρι Δευτέρας Παρουσίας.
Ένα κείμενο περίπου πενήντα λεπτών μας περιμένει, από έναν Ζήση Ρούμπο, ο οποίος τρέχει σαν παλαβός, από πρόβα σε παράσταση και από παράσταση σε πρόβα. Τον είχα δει το καλοκαίρι στο φοβερό και τρομερό «Όλα… λάθος!» και περίμενα και τη σόλο εμφάνισή του, η οποία με εξέπληξε, μια και δεν είναι καθαρά stand up. Ο Ρούμπος αφηγείται μία όμορφη ιστορία, η οποία έχει να κάνει με όλα εκείνα τα παιδιά που μεγάλωσαν τη δεκαετία το ’80. Τότε που όταν χτυπούσαμε, τρώγαμε και ξύλο από πάνω. «Κάτσε φρόνιμα! Θα πέσεις και θα σκοτωθείς και μετά θα σε σκοτώσω στο ξύλο»! Και τέτοια χαριτωμένα. Με κοινό παρονομαστή τις τηγανητές πατάτες, ο Ζήσης μιλά για τα περασμένα και τα τωρινά, για το ότι είναι πλέον μπαμπάς και για μία περιπέτεια που πέρασε και την οποία κοιτά από μακριά, ευτυχώς.
Ο κόσμος γέλασε και χειροκρότησε. Να σας πω την αμαρτία μου; Πιο πολύ συγκινήθηκα παρά γέλασα. Μην σας αποπροσανατολίζει αυτό. Ο Ρούμπος παραμένει τρομερός χιουμορίστας και τρελός αυτοσχεδιαστής. Δεν το έπραξε ιδιαίτερα σε αυτή του την εμφάνιση, όπως δεν έκανε και πολύ crowd working. Ακριβώς το αντίθετο. Έτσι και αλλιώς, είχε να υπηρετήσει ένα κείμενο, το οποίο ήταν τόσο γεμάτο, ώστε να μην έχει καμία ανάγκη από stand up μεθοδεύσεις. Και επειδή ακριβώς μιλούσε για την εποχή που ήμαστε έφηβοι, παρουσία πολλών παιδιών, που ήδη έχουν καβαλήσει τα πενήντα, ήταν πρακτικά αδύνατο να μη συγκινηθούμε.
Χειροκρότησα με την ψυχή μου για τα παιδιά εκείνα που έπαιζαν μέχρι να ανάψουν τα φώτα στις κολώνες, που έψαχναν τρεις ώρες στην εγκυκλοπαίδεια για κάτι που βρίσκουμε πλέον σε πέντε δευτερόλεπτα, όσον αφορά τον όγκο των πληροφοριών. Για όλα τα παιδιά που έχουν παίξει αμπάριζα και ξέρουν πώς είναι να κάνουν αμπάριζα και να καβατζώνουν τους δώδεκα πόντους, για το πώς είναι να πετυχαίνουν μόνο μία πέτρα στο εφτάπλακο, για τα μπλουζ και το «αγκαλιαστό», που συνδυάζονταν με γαλάζια πουκαμίσα και λευκό φουφουλέ παντελόνι.
Η φωνή του είναι πραγματικά στεντόρεια, η χροιά του μοναδική και ο τρόπος που παίζει μπορεί μόνο να μετρηθεί με τον ιδρώτα που έριξε, κάτω από τα φώτα γαρ. Βασικό αξεσουάρ η πετσέτα που είχε κοντά του και η ζεστή, ζεστότατη αποδοχή του κοινού, που είχε μπροστά του έναν εξαιρετικό κωμικό και άριστο αφηγητή. Η ιστορίες εναλλάσσονταν, το γέλιο αντάμωνε με τη συγκίνηση και απλά, στο τέλος, στο χειροκρότημα, έμεινα να σκέφτομαι όλα εκείνα, στα οποία αναφερόταν. Και η σκέψη πέταξε. Ένα βράδυ καθόμουν με τους κουμπάρους μου στην παραλία. Απλά μιλούσαμε και χαζεύαμε τα φώτα απέναντι. Και η κουμπάρα μου είπε μία από πλέον συγκινητικές κουβέντες που έχω ακούσει. «Παλιά καθόμουν γύρω από τους μεγάλους και έβλεπα τη θέα. Τώρα το κάνω παρέα με τα παιδιά μου». Δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από αυτό, Μαράκι μου. Αν μάλιστα συνοδεύεται και από ζεστές τηγανητές πατάτες…
Κώστας Κούλης
Πολλά μπράβο στο ευγενέστατο προσωπικό του μαγαζιού. Α, μην το ξεχάσω. Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε τα φιλετάκια και τις πατάτες (hint-hint).
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
TGI Fridays™ Καπνικαρέας (Loft)
Καπνικαρέας 3, Αθήνα 105 63
(χάρτης)
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
από 22 Οκτωβρίου 2025
καθέ Τετάρτη στις 21:15
ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ
10€ γενική είσοδος (χωρίς ποτό)
ΩΡΑ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗΣ
20:00 – 20:30
0 Comments