Μέσα σε έναν κόσμο δύσκολο υπάρχουν ιστορίες που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τον αγγίζουν. Υπάρχουν ιστορίες συγκλονιστικές, συγκινητικές και ανθρώπινες. Αυτές που δεν θέλεις να ξέρεις ότι είναι αλήθεια. Δεν μπορείς να το πιστέψεις και δεν μπορείς να σκεφτείς τι θα έκανες αν ήσουν στη θέση αυτών που τις βιώνουν.
Μια από αυτές τις ιστορίες παρουσιάζεται και στο Θέατρο Βικτώρια, σε κείμενο του Odise Plaku και μετάφραση του Mihal Naco, με τη σπαρακτική ερμηνεία της Γεωργίας Ζώη. Η ιστορία πραγματεύεται τον σπαραγμό της μάνας που έχει χάσει το παιδί της. Η μάνα που παλεύει να βρει την κόρη της, τον άγγελό της. Μια μέρα πήγε να φέρει νερό από το πηγάδι… και ποτέ δεν γύρισε. Ένα παπούτσι στη μέση του δρόμου δείχνει την αρπαγή. Κανείς δεν το πιστεύει. Είναι άλλωστε συνηθισμένο τα κορίτσια να φεύγουν με τη θέλησή τους και να πηγαίνουν να παντρευτούν. Ή ακόμα, είναι συνηθισμένο να τα «πουλάνε» οι ίδιοι οι γονείς. Όχι όμως το δικό της το παιδί. Κανείς στο χωριό δεν πιστεύει τη μάνα. Όλοι μιλούν πίσω από την πλάτη της και την αποκαλούν τρελή. Δεν είναι. Ζει την απόλυτη απόγνωση και ψάχνει παντού. Θα πάει στην αστυνομία αλλά και πάλι δεν θα βρει το δίκιο της. Ο άντρας της και ο γιος της θα την κατηγορούν, γιατί αυτή τη γέννησε. Αυτή την έκανε έτσι. Θα την εγκαταλείψουν και θα μείνει μόνη της. Το φεγγάρι που λούζει το δωμάτιο της χαμένης κόρης θα είναι η συντροφιά της τις νύχτες. Θα καταριέται το νερό στο πηγάδι που πήγε η κόρη της για τελευταία φορά. Το νερό τα είδε όλα και δεν της λέει τίποτα. Το νερό που δίνει ζωή, έγινε φωτιά και έκαψε τη δική της. Αναμνήσεις και όνειρα θα τη βυθίζουν σε ένα σκοτάδι σκληρό, χωρίς καμία ανταπόκριση. Είναι μόνη της σε έναν αγώνα απόλυτης δυστυχίας. Κανένας σύμμαχος και κανένας συμπαραστάτης. Αν σκάσει η καρδιά της, ο πόνος θα πνίξει τον κόσμο όλο. AMBER ALERT…
Η Γιώτα Κουνδουράκη σκηνοθετεί μία παράσταση δυνατή και συνταρακτική, με ένα θέμα δύσκολο και δυστυχώς παγκόσμιας κλίμακας. Το εμπόριο λευκής σαρκός εξακολουθεί να υφίσταται και η εξουσία καλύπτει εγκλήματα, που το έργο μεταφέρει στη σκηνή με τρόπο λιτό και απόλυτο. Η Γεωργία Ζώη θα καταθέσει την ερμηνεία της με πολύ δυνατό τρόπο και θα μοιραστεί με το κοινό όλα τα σημάδια μιας κατεστραμμένης ψυχής. Στη σκηνή είναι μαζί της και η Αρετή Κοκκίνου, η οποία με την κιθάρα της θα δώσει έμφαση, αλλά και θα συμπληρώσει τις εικόνες. Απλό σκηνικό και κουστούμια από την Σοφία Παγώνη, δένουν απόλυτα με την ιστορία, συμπληρώνοντας το ξεγύμνωμα της ψυχής της μάνας. Ο φωτισμός της παράστασης, από τον Πάνο Γκόλφη, ακολουθεί την πορεία του έργου και τη ντύνει υπέροχα. Η εταιρεία πολιτισμού ΔΙΩΝΗΣ ΑΙΝΙΓΜΑ, με την υποστήριξη του εθελοντικού μη κερδοσκοπικού οργανισμού «Το χαμόγελο του παιδιού» και της αλβανικής πρεσβείας, προσφέρουν στο κοινό για πρώτη φορά και για λίγες παραστάσεις ένα έργο που στόχο έχει την ευαισθητοποίηση πολιτών και πολιτείας. Κοινωνικό, σκληρό αλλά απόλυτα αληθινό.
Καλή θέαση,
Πάρης Μακρίδης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
0 Comments