Θεατρίζομαι: Ωριμότητα @ Σκηνή Ωμέγα, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Στη Σκηνή Ωμέγα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ο Ντίνος Γκελαμέρης αποφασίζει να μην παραμείνει μόνο στον ρόλο του ηθοποιού, αλλά για πρώτη φορά υπογράφει και ως συγγραφέας και σκηνοθέτης την παράσταση «Ωριμότητα», η οποία έκανε πρεμιέρα την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου.

Το έργο αποτελεί μια συνομιλία με το μυθιστόρημα-σταθμό του J.D. Salinger «Ο φύλακας στη Σικάλη», που πραγματεύεται την εφηβεία και τη μετάβαση στην ενηλικίωση. Το εγχείρημα στοχεύει να φωτίσει την αέναη διαδικασία αναζήτησης ταυτότητας – μια διαδικασία δυναμική και διαρκώς μεταβαλλόμενη, που αναθεωρείται και αναδημιουργείται σε όλη τη διάρκεια της ζωής, όχι μόνο στην εφηβεία.

Ο βασικός ήρωας, ο Ντίνος, αρνείται να ενταχθεί στον ενήλικο κόσμο. Έχει κατανοήσει όλη την υποκρισία, την απληστία, τη σαπίλα που τον περιβάλλει. Κάθε φορά που φτάνει ένα βήμα πριν την ένταξη, γίνεται αντισυμβατικός· ξεσπά και δραπετεύει.

Το έργο βασίζεται στις αφηγήσεις περιστατικών που βίωσαν «την τελευταία φορά που το έσκασαν», μέσα από τις οποίες δίνεται και το πολιτικό στίγμα της παράστασης.

Βιαιότητα, παρανομία, επαναστάσεις, έρωτες – όλα όσα συμβαίνουν σήμερα μέσα σε λίγα λεπτά. Η αστική πραγματικότητα της Αθήνας του 2025 παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια μιας γενιάς, στο μεταίχμιο ραγδαίων αλλαγών: των εφήβων.

Μέσα στη σύγχυση και τον διακαή πόθο για νόημα, γεννιέται ένα αδύναμο πλαίσιο επικοινωνίας με τον περίγυρο. Και τότε έρχεται η οργή, η αγανάκτηση, η φυγή. Ο Ντίνος, παραγκωνισμένος και αποξενωμένος, φοβάται, αγωνιά και δραπετεύει από μια κοινωνικά κατασκευασμένη πορεία «ωριμότητας». Θέλει να φύγει, χωρίς όμως να ξέρει πού να πάει.

Ο σκηνοθέτης επιλέγει μια λιτή προσέγγιση, όπου λόγος, μουσική και κίνηση δημιουργούν έναν κόσμο αντιθέσεων και συγκρούσεων, μία αντανάκλαση της πολυπλοκότητας της αστικής ζωής στη σύγχρονη Αθήνα.

Οι μουσικοί επί σκηνής, Μιχάλης Γραμματόπουλος και Αντώνης Χατζής, με ένα σετ ηλεκτρικής κιθάρας και ντραμς, καθώς και το μπάσο του ηθοποιού Άρη Κασαπίδη, δίνουν μια hard rock ένταση στις διαφορετικές αφηγηματικές ενότητες. Οι ήχοι τους συνομιλούν με τις «φωνές που έμειναν νεκρές γιατί δεν μπορούσαν να κατανοηθούν».

Η Έμιλυ Κουβουτσάκη δημιουργεί έναν χώρο απλό και ουσιαστικό. Ένα εφηβικό δωμάτιο… Λευκό φόντο, γεμάτο γραμμένα μηνύματα, κραυγές, επιθυμίες και στίχους τραγουδιών. Στην άλλη άκρη, ένα ντιβανοκρέβατο και μια βαλίτσα – πάντα έτοιμη να κλείσει.

Σύμβολα φυγής χωρίς προορισμό, αλλά και μιας αστείρευτης επιθυμίας για ζωή. Τα κοστούμια της, εμπνευσμένα από τη σύγχρονη πραγματικότητα, πλαισιώνουν χρονικά το έργο.

Η Γεωργία Αβασκαντήρα, μέσα από την κίνηση, δίνει πνοή σε κάθε σώμα και χαρακτήρα. Από τον αγανακτισμένο έφηβο και τη μικρή αδελφή, μέχρι την πόρνη και τον νταβατζή. Η δουλειά της αναδεικνύει τη σωματικότητα και την εσωτερική ένταση των ρόλων.

Χωρίς φαμφάρες και δυσνόητα νοήματα, με χιούμορ, ένταση και συγκίνηση, ο εξαμελής θίασος (Ντίνος Γκελαμέρης, Ιωάννα Καλλιτσάντση, Άρης Κασαπίδης, Έλενα Σάκκα, Μιχάλης Γραμματόπουλος, Αντώνης Χατζής) συνθέτει ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Η ταχεία και ξεκάθαρη αλλαγή χαρακτήρων, καθώς σχεδόν όλοι υποδύονται πολλαπλούς ρόλους, η ενέργεια και η ειλικρίνεια των ερμηνειών κάνουν το κοινό να γελά, να συγκινείται και να ανακαλεί πρόσωπα της δικής του καθημερινότητας.

Οι νέοι αυτοί ηθοποιοί διαθέτουν φρέσκια ματιά, τεχνική επάρκεια και βαθιά ανάγκη επικοινωνίας. Είναι βέβαιο ότι θα θέλεις να τους δεις ξανά.

Ένα έργο για όλους τους «αντισυμβατικούς». Η παράσταση εστιάζει στην ίδια την ωρίμανση, όπως προδίδει και ο τίτλος της. Μια διαδικασία που δεν είναι ποτέ γραμμική, καθώς οι εξελίξεις προτρέχουν. Η «Ωρίμανση» μιλά για την άρνηση της ενηλικίωσης, για εκείνο το συναίσθημα φυγής που όλοι έχουμε νιώσει όταν δεν ανήκαμε πουθενά, όταν δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε όσα είχαμε στο μυαλό μας – γιατί ούτε εμείς γνωρίζαμε πού θέλαμε να πάμε.

Είναι μια παράσταση που αξίζει να δει κανείς, όχι μόνο γιατί αποτελεί τολμηρό εγχείρημα νέων ανθρώπων, αλλά γιατί οι ηθοποιοί σας εμπιστεύονται. Με ειλικρίνεια και τόλμη λένε όσα δεν μπόρεσαν να ειπωθούν. Θα γελάσετε, θα συγκινηθείτε και – όταν το έργο τελειώσει – θα έχετε συμφιλιωθεί με τον έφηβο εαυτό σας, αλλά και με όλους τους «αντισυμβατικούς», που δεν θέλησαν ποτέ να προσαρμοστούν.

Καρολίνα Σπυριδωνάκου

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Κείμενο/Σκηνοθεσία: Ντίνος Γκελαμέρης

Κίνηση: Γεωργία Αβασκαντήρα

Σκηνικά/ Κοστούμια: Έμιλυ Κουκουτσάκη

Σχεδιασμός Φωτισμών: Ιωάννα Ζέρβα

Βοηθός Σκηνοθέτη:Μαριαλένα Πολίτη

Μακιγιάζ: Λία Πρωτόπαππα

Κομμώσεις:Βαγγέλης Αναγνωστόπουλος

Φωτογραφίες: Φύλλης Παππάς

Εικαστικό Αφίσας:Άννα Δημητρίου

Σχεδιασμός Αφίσας:RimaLyma

Παίζουν:

Ντίνος Γκελαμέρης