Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Ποια είναι η συνταγή για μία υπέρ-παραγωγή; Τι είναι αυτό που την ξεχωρίζει από μία «απλά μεγάλη παράσταση»; Μάλλον θα ήταν καλό να καλέσουμε τον κύριο Φωκά Ευαγγελινό, τον σκηνοθέτη και εμπνευστή του εγχειρήματος και να τον καθίσουμε κοντά μας. Και να τον ρωτήσουμε για τα συστατικά. Γιατί ο ίδιος, με την «Αλεξάνδρεια», μας έδειξε τον δρόμο, για άλλη μία φορά.

Από την πρώτη σκηνή, στην οποία η μεγάλη καλλιτέχνιδα αποθεώνεται από το κοινό της και για την οποία σκηνή αρκούσε μία σχισμή στην αυλαία και ένας πανέξυπνος φωτισμός (Ο κύριος Γιώργος Τέλλος και η κυρία Στέλλα Κάλτσου δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ στον σχεδιασμό των φώτων), μέχρι το βασικό σκηνικό, το οποίο υποδηλώνει εξαιρετική ευστροφία και οξύνοια, καθώς και τρελή μελέτη σκηνογραφικών επιταγών και υποδείξεων, το έργο αυτό μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα πράγμα. Ότι στέκεται και θα στέκεται πάντα σαν μία υπέρ-παραγωγή. Οι άνθρωποι που έβαλαν τα χρήματά τους για όλο αυτό που αντικρύσαμε, δεν είναι απλά επιχειρηματίες που ρισκάρουν για να κερδίσουν. Είναι οραματιστές και φύσει και θέσει καλλιτέχνες, που αγαπούν ό,τι εμείς θα δούμε στη σκηνή.

H μεγάλη κυρία, η μεγάλη ντίβα της σκηνής, ξαναγίνεται κοριτσάκι δεκαοκτώ χρονών. Μόλις έχει αποφοιτήσει από το Αβερώφειο Γυμνάσιο στην Αλεξάνδρεια και μόλις έχει γευτεί το πρώτο της φιλί. Έχει πιάσει δουλειά, εδώ και λίγο καιρό, στον οίκο μόδας μιας ξακουστής μεγαλομοδίστρας της πόλης και πριν λίγο της «έσκασε» η πρώτη της πρόβα με πλουσιοτάτη οικογένεια της περιοχής.

Το πρωτότυπο κείμενο υπογράφει η κυρία Ζέτη Φίτσιου και από την πρώτη στιγμή αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρόκειται μόνο για ηθογραφία. Δεν αναφέρονται μόνο οι Έλληνες, που για αιώνες βρίσκονταν στην Αλεξάνδρεια και μεγαλουργούσαν. Γίνεται αναφορά σε όλα τα έθνη που πάτησαν το χώμα της, σε όλους εκείνους που την εκμεταλλεύτηκαν και την οδήγησαν στη φτώχεια και την ανέχεια. Κείμενο εξαιρετικό, ποτισμένο με τον λόγο του Καβάφη, ο οποίος αναφέρεται παντού και πάντα, κατά τη διάρκεια της δράσης. Κι όσο κι αν θέλω να μην σκεφτώ, εκείνη πάντα στέκει δίπλα, σαν φάντασμα στις κουίντες του μαγευτικού Παλλάς. «Κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις»…

Ένας τεράστιος θίασος ηθοποιών που διαθέτουν και γάργαρες φωνές, ένα μιούζικαλ ερωτευμένο με την πρόζα, ένα απίστευτο τσούρμο γεμάτο τάλαντο και σκληρή δουλειά, πήρε τη σκηνή του Παλλάς και την έφερε δέκα γύρες! Της έβαλε άνηθο, δύο σκελίδες σκόρδο και εννοείται ότι προτίθεμαι να αντιγράψω πρόστυχα και πολλούς ενδοιασμούς τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, για να τονίσω το μεγαλείο αυτής της δουλειάς. Όλοι τους άψογοι! Όλοι τους τέλεια συντονισμένοι και συγχρονισμένοι. Θέλω να εξάρω την ερμηνεία καθενός ξεχωριστά, γιατί έτσι πρέπει.

Τα σκηνικά του κυρίου Μανόλη Παντελιδάκη είναι από άλλο πλανήτη. Δεν μιλάω μόνο για το ψηφιακό backdrop (τα εύσημα στον κύριο Παντελή Μάκκα), που μεταμορφώνεται σε πόλη, σε εσωτερικό χώρο, σε μουσείο και παγωτατζίδικο, με την ίδια ευκολία. Αναφέρομαι στο πώς σπάει ένα άγαλμα στη μέση, για να γίνει καλντερίμι, αναφέρομαι σε ατελείωτο οίστρο, που μάγεψε το κοινό με τις σκηνικές προτάσεις. Αντίστοιχα και ανάλογα τα κοστούμια (πολλά μπράβο στην κυρία Ιωάννα Τσάμη), τα οποία μεταμορφώνουν τους ηθοποιούς σε Χολιγουντιανούς σταρ. Μπελ Επόκ μέρος δεύτερον; Μοτίβα δεκαετίας ’30 και ρούχα που ακόμα και σήμερα θεωρούνται αρχοντικά, ιδίως αυτά των πρωταγωνιστριών.

Παρακολουθούμε λοιπόν ένα γλυκόπικρο ρομάντζο και μέσα από αυτό τις πορείες ολόκληρων λαών. Οι Άγγλοι εφαρμόζουν πάντα το διαίρει και βασίλευε, οι Αιγύπτιοι δεν αντέχουν άλλο και οι Έλληνες ανησυχούν για την κουτάλα μαζί με τα ζουμιά. Τα τραγούδια συντροφεύουν την πρόζα και ο θίασος καλύπτει τα πάντα. Μία και μόνο σκηνή, εκείνη στον γάμο των δύο πλουσίων οικογενειών, στις οποίες ο Γάλλος προσκεκλημένος κάνει τις συστάσεις, θα αρκούσε για να χαζέψει η αμερικανική βιομηχανία και να ζητήσει αυτό το θέαμα να γίνει ταινία. Γιατί ο τρόπος και η όλη μεθοδολογία παραπέμπει ΚΑΙ σε ταινία.

Να σας πω κάτι, εδώ στο αυτάκι; Και διάλειμμα να μην είχε, εγώ δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Δυόμισι ώρες υπέρ-θέαμα! Θα μας τρελάνουν εκεί στο Παλλάς; Μπα… Μας έχουν τρελάνει ήδη.

Κώστας Κούλης

To Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε πως το προεδρικό διάταγμα 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου, ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ το ελληνικό σύνταγμα (παράγραφοι 1 και 7 του άρθρου 16). Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε τι πρόκειται να πράξουν οι ιθύνοντες. Θα επανέλθουμε. Φαίνεται ότι κάτι πάει να γίνει.

Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Φωκάς Ευαγγελινός
Κείμενο: Ζέτη Φίτσιου
Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Παναγόπουλος
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Σκηνικό: Μανόλης Παντελιδάκης
Ενδυματολόγος: Ιωάννα Τσάμη
Video art: Παντελής Μάκκα
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Τέλλος, Στέλλα Κάλτσου
Μουσική διδασκαλία: Πάνος Δήμας
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Νάκου
Συνεργάτης σκηνογράφος: Ελίνα Δράκου

Τους ρόλους ενσαρκώνει, ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών:

Άννα Μάσχα, Εριέττα Μανούρη, Ιωάννης Παπαζήσης, Αλκιβιάδης Μαγγόνας,  Χριστίνα Αλεξανιάν, Ελένη Καρακάση, Αλίνα Κοτσοβούλου, Δημήτρης Δεγαΐτης, Φωτεινή Παπαθεοδώρου, Λήδα Ματσάγγου, Γιώργος Ψυχογυιός, Γιάννης Στόλλας, Γιάννης Μάνιος, Αλέξανδρος Σιάτρας, Δημήτρης, Μαχαίρας, Χρίστος Νικολάου, Δανάη Πολίτη, Ειρήνη Βαλατσού, Άννα Λεμπεντένκο, Παναγιώτης Παντέρας, Μάγια Βασιλάκη, Νίκος Φραντζέσκος, Βασιλική Σουρρή, Ηλιάνα Ιωαννίδου.

English surtitles are available for this performance. 

Θέατρο Παλλάς: Βουκουρεστίου 3-5, Αθήνα 

Προπώληση εισιτηρίων: pallastheater.com |more.com|στα ταμεία του Θεάτρου

Τιμές εισιτηρίων: 18€, 20€, 30€, 40€, 60€, 80€ ευρώ 

Ακολουθήστε το Θέατρο Παλλάς: Instagram | Facebook | YouTube | TikTok |

Τα άτομα με αναπηρία σε ποσοστό 80% και άνω, μπορούν να προμηθεύονται τα εισιτήριά τους με έκπτωση 30% στη Ζώνη Γ για τις παραστάσεις του έργου “Αλεξάνδρεια” που πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη. Η παροχή της έκπτωσης ισχύει αποκλειστικά με την επίδειξη των απαραίτητων δικαιολογητικών που πιστοποιούν το ποσοστό αναπηρίας.

Δημόσιες σχέσεις – Επικοινωνία: Μαργαρίτα Δρούτσα